Nog geen twee weken geleden stond Cesar Zuiderwijk met de band Sloper in De Bosuil in Weert, daar vlogen de decibels om de oren van de bezoekers. Op de doordeweekse avond van 10 oktober stond de theatershow De Naakte Waarheid geprogrammeerd, een seated concert.
Op het podium stonden onder andere een barbecue, een drumkit, en een aanhanger met materialen. Op de achtergrond hing een backdrop met een foto collage. Iets eerder dan gepland verscheen Cesar op het podium. Het licht in de zaal was nog aan. Hoewel de gesprekken verstomden zei hij: “Praat nog maar door hoor. Ik ben nog niet echt begonnen. Ik ben nog aan het inspelen.” Hij speelde op de Green Egg, waarbij hij het handvat als woodblock gebruikte, het geheel klonk verrassend goed. “Het licht in de zaal blijft aan”, vertelde hij, “Ik vind het leuk om te zien voor wie ik speel”.
De foto patch was een belangrijk decorstuk waar Cesar regelmatig over vertelde. Dit deed hij op zo’n gezellige manier dat je het bijna gevoel kreeg dat je met een groepje vrienden in een huiskamer zat. Over een oude foto uit zijn tienerjaren kwam het volgende verhaal: De middelbare school waarop hij zat was vrij conservatief. Zijn iets langere haar (Beatle kapsel) en zijn rode broek met wijde pijpen werden niet geaccepteerd; hij werd van school getrapt. “Dat is het beste wat mij ooit is overkomen”, aldus Cesar. Weer betrok hij het publiek, waarbij hij de gedachten van ouders met eventueel aanwezige tieners kon lezen en zei “O, zeg dat nou niet”.
Hij pakte een drumstick die bijna zo groot was als een honkbalknuppel. In slowmotion demonstreerde hij hoe de greep veranderde toen hij van snaredrum op een drumstel ging spelen. Zijn mimiek en timing waren geniaal, er werd volop gelachen.
Ringo Starr
Als jonge tiener verloor hij zijn vader, om zijn gedachten te verzetten ging hij plaatjes luisteren. Ondertussen tikte hij met zijn handen op zijn knieën mee op de maat van de muziek. Hier vertelde hij over: ”Muziek moet je voelen, ook in je hoofd, pas dan heb je controle over je handen”. Op humoristische wijze toonde hij hoe hij zijn eerste drumstel in elkaar had gezet. Dit bestond onder andere uit grote lege augurken blikken, deksels van wastobbes en bezemstelen. Je zag het jongetje van toen bijna voor je, hoe hij meespeelde met de radio. ”De buren hebben nooit geklaagd. Als ze dat wel hadden gedaan, was ik misschien niet eens drummer geworden”, aldus Cesar. Er volgden anekdotes over zijn favoriete drummers, bijvoorbeeld over Ringo Starr en Keith Moon. Dit vormde min of meer de aanleiding naar de verrassingsshow die voor zijn 65e verjaardag geregeld was.
Het verhaal over het ontstaan van zijn artiestennaam Cesar mocht niet ontbreken. Aansluitend vertelde hij dat Rinus Gerritsen hem ooit ophaalde met een rode Ford Mustang. Daar ontmoette hij de leden van Golden Earrings, vanaf toen (1970) was hij lid van de band. Na zijn uitleg over een goede drumstijl (“flexibele pols”) was het pauze.
When the lady smiles
Na de pauze drumde Cesar eerst redelijk zacht en vrij langzaam. De toonhoogte verschillen tussen de drums en cimbalen was goed te horen. Hij ging staan en speelde op de basdrum die achter hem stond opgesteld. Hij gebruikte hij de metalen randen voor extra geluidseffecten. Met zijn hakken bediende hij de voetpedalen van de drumkit. De leuke anekdotes bleven komen, bijvoorbeeld over die ene keer dat hij na een lunch (bij een gemeente) te aangeschoten was om ‘When the lady smiles’ te spelen. Daar schaamde hij zich nu nog voor. De manier waarop hij liet zien hoe hij toen ongeveer speelde was lachwekkend. Het verhaal over het rijdende drumstel van de Taptoe in Ahoy was hilarisch. Je zag het voor je gebeuren.
Over de Golden Earring vertelde hij dat ze elkaars fouten (die ze ook wel eens live maakten) accepteerden. Meestal werd er onderling een grapje over gemaakt, vaak zonder dat het publiek er erg in had. Natuurlijk probeerden ze ook wel eens dingen uit. Als de één dat niet mooi vond werd dat niet meteen gezegd. Ze gaven elkaar de ruimte om dingen uit te proberen. Van te voren was bekend dat drummers hun stokken mee mochten nemen. Cesar koos twee jongeren uit. De ene mocht op de Green Egg spelen, de ander op de grote drumkit. Cesar zelf speelde op zijn home-made kit. Beide jongens mochten ook soleren, dit ging goed, en dat zullen ze vast nooit meer vergeten.
ALS
Na een lachwekkende demo over het componeren nam Cesar nog één keer plaats achter zijn drumkit. Tot slot attendeerde Cesar de aanwezigen op ALS. Zoals men weet heeft gitarist George Kooymans ALS. Cesar verkocht onder andere drumvellen waarop hij tekeningen had gemaakt. Dit deed hij om geld op te halen voor onderzoek naar deze slopende ziekte. En veel te snel was het optreden voorbij.