Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Cocobolo – Consider It Done
Cocobolo’s debuutalbum ‘Consider It Done’ is uit! Een verfrissende duik in een muzikale speeltuin waar nostalgie en innovatie hand in hand gaan. Dit Nederlandse trio neemt luisteraars mee op een kleurrijke reis door een landschap van surf rock, 60’s soul en 90’s hiphop, allemaal samengesmolten tot een unieke ‘moderne vintage’ sound. Opener ‘Elderflower’ zet direct de toon met zijn aanstekelijke mix van Shadows-achtige gitaarlijnen en subtiele reggae-invloeden. Elk nummer voelt, zoals ze het zelf ook al aangeven, als een zorgvuldig geconstrueerd Lego-bouwwerk, vol verrassende wendingen en speelse details. De instrumentale composities zijn allesbehalve saai; ze vertellen verhalen zonder woorden, waarbij de muziek zelf fungeert als een universele taal van verbeelding en vrijheid. Geïnspireerd door artiesten als Menahan Street Band en Yussef Dayes, maar met een geheel eigen geluid, bewijst Cocobolo dat instrumentale muziek minstens zo meeslepend kan zijn als de meest pakkende popsong. ‘Consider It Done’ is een triomf van creativiteit en vakmanschap, een ode aan de onbegrensde fantasie van de kindertijd vertaald naar volwassen muzikaliteit. Een dans-, maar ook een luisteralbum, waar iedere speelbeurt een nieuw laagje vanaf wordt gesnoept. (Norman van den Wildenberg) (8/10) (V2 Records)
AJ Plug – Underneath Your Skin
Het nieuwe album van zangeres AJ Plug heet ‘Underneath Your Skin’. Ze heeft kanker overwonnen, maar dat wil niet zeggen dat het uit haar leven is verdwenen. Dat wordt duidelijk tijdens het openingsnummer ‘Part Of Me’. Het aangename ritme zorgt voor positiviteit en kracht. ’Hold Me’ is gevoelig gezongen. Het begint kalm, maar wordt sneller en krachtiger. ‘Now You’re Gone’ heeft een mooi intro. Aan de fijne flow wordt prachtig, meeslepend gitaarspel toegevoegd. Door het pakkende ritme zal ’Mistaken’ een sfeermaker zijn tijdens optredens. De mooie power ballad ‘Your Love’ heeft een perfecte wisselwerking tussen de rustige flow en het licht gillend gitaarspel. ‘Here To Stay’ start kalm met klanken van akoestisch gitaar en viool, aangevuld met heldere zang. Tempo en volume nemen toe. Ook dit nummer heeft een positieve vibe. De opbouw en het einde van enkele nummers is wat voorspelbaar, maar de intro’s zijn vaak mooi gekozen. De herkenbare, soms licht cliché-matige teksten zijn duidelijk gezongen. ‘Underneath Your Skin’ kan een bron van troost zijn voor wie deze (en/of andere) ellende heeft mee gemaakt. (Esther Kessel-Tamerus) (8/10) (Eigen Productie)
Tord Gustavsen Trio – Seeing
In het rijke landschap van Scandinavische jazz blijft het Tord Gustavsen Trio een baken van verfijnde contemplatie. Hun nieuwe album ‘Seeing’, uitgebracht in oktober 2024, bevestigt opnieuw hun unieke positie op het snijvlak van jazz, Noorse kerkmuziek en meditatieve klanken. Met de toevoeging van bassist/elektronicus Steinar Raknes heeft het trio een nieuwe dimensie gevonden in hun karakteristieke geluid. ‘The Old Church’ is exemplarisch voor hun benadering: Gustavsen’s piano tekent een serie bedachtzame akkoorden die direct tot de verbeelding spreken, terwijl Raknes’ bas als ijskoude waterdruppels de spanning vasthoudt. Drummer Jarle Vespestad, al meer dan twintig jaar Gustavsen’s vaste metgezel, voegt subtiele texturen toe die het geheel verheffen. Het titelnummer ‘Seeing’ demonstreert de bijzondere gave van het trio om binnen een ogenschijnlijk beperkt muzikaal spectrum een wereld aan emoties en spanning op te roepen. De composities ademen de Noorse traditie, maar overstijgen geografische grenzen in hun universele zeggingskracht. Dit album is een hoogtepunt in het recente Scandinavische jazzlandschap. Voor liefhebbers van contemplatieve jazz en neoklassieke muziek biedt ‘Seeing’ een diepgaande luisterervaring die blijft boeien, zelfs na herhaalde beluistering. Het is een van de meest indrukwekkende releases van 2024. (Jan Vranken) (9/10) (ECM Records)
Seun Kuti & Egypt 80 – Heavier Yet (Lies The Crownless Head)
Op zijn nieuwste album bewijst Seun Kuti, de jongste zoon van Afrobeat-pionier Fela Kuti, opnieuw waarom hij een van de belangrijkste hoeders van zijn vaders muzikale erfenis blijft. Als leider van de legendarische Egypt 80-band – dezelfde formatie die ooit zijn vader begeleidde – levert Seun een krachtige terugkeer naar de fundamentele klanken van Afrobeat. In een tijd waarin Afrobeat een wereldwijde opleving kent, met bands als Antibalas die het vaandel dragen, maakt Seun Kuti een bewuste keuze om terug te grijpen naar de wortels van het genre. Dit album dient zowel als masterclass en als kompas, dat nieuwere muzikanten de weg wijst naar de authentieke bron van de eeuwigdurende Afrobeat-ritmes die hun oorsprong vonden in The Shrine in Lagos, waar de Kuti’s huis hielden. De productie van het album vangt de rauwe energie die Fela’s opnames zo meeslepend maakte. Het samenspel tussen de blazerssecties volgt de klassieke vraag-en-antwoordpatronen die het genre definieerden, terwijl de pulserende drums elke track aandrijven met een intensiteit die doet denken aan de gouden tijd van de stijl. Hoewel James Brown elementen van deze sound mag hebben geleend, herinnert ‘Heavier Yet’ ons eraan dat de ware oorsprong in Nigeriaanse bodem ligt. Het hoogtepunt ‘Dey’ had moeiteloos kunnen passen op elk van Fela’s klassieke albums en toont Seuns diepgaande begrip van de familietraditie. Sinds hij voor zijn twaalfde bij Egypt 80 kwam en na het overlijden van zijn vader in 1997 de leiding over de band overnam (volgens Fela’s wensen), gaat Seuns verbinding met deze muziek verder dan louter erfenis – het zit in zijn bloed. Deze terugkeer naar een zuiverdere Afrobeat-sound vertegenwoordigt geen stap terug, maar eerder een herbevestiging van de kracht van het genre. Het album profiteert van Seuns twintig jaar ervaring als leider van Egypt 80, een band die nog steeds veel leden telt uit zijn vaders tijd. Deze veteranen, die ooit podia – en gevangeniscellen – deelden met Fela tijdens tijden van politiek protest, brengen een authenticiteit in de opname die niet te evenaren is. ‘Heavier Yet’ staat als een testament van Seuns toewijding aan het behoud en de voortzetting van de Kuti-erfenis, terwijl het aantoont waarom de fundamentele klanken van Afrobeat nog steeds even vitaal en relevant zijn als voorheen. Het is een rijk, belonend album dat bewijst dat de Kuti-vlam nog even fel brandt in de handen van zijn jongste fakkeldrager. (Jan Vranken) (8/10) (SKE80 LLC)
Guido Belcanto – Tedere Baldadigheden
Wat krijg je als je een bejaarde troubadour zijn puberende gedachten laat omzetten in cowboymuziek? Het antwoord luidt: Guido Belcanto’s nieuwste meesterwerk ‘Tedere Baldadigheden’. En met ‘meesterwerk’ bedoelen we natuurlijk het tegendeel. Drie jaar na het al niet bepaald verheffende ‘In de Kronkels van mijn Geest’ heeft de zelfbenoemde volkszanger besloten om zijn publiek opnieuw te trakteren op dertien nieuwe pareltjes van platvloersheid. Het album bereikt zijn intellectuele hoogtepunt met het nummer ‘Broekjes aan de lijn’, waarin de maestro zijn diepste filosofische inzichten deelt met regels als “Je broekjes hangen te drogen aan de lijn, daarnaar te kijken vind ik ook zo fijn”. Shakespeare, eet je hart uit. De creatieve diepgang zet zich voort in nummers als ‘Sex op vreemde plaatsen’ en ‘Vaginale vakantie’ – titels die meer thuishoren in het schriftje van een hormonale puber dan in het repertoire van een artiest op leeftijd. Maar Belcanto trekt zich daar niets van aan. Waarom zou hij ook? In zijn hoofd is hij immers een cultureel fenomeen. De muzikale begeleiding is, geheel in stijl, niet meer dan functionele cowboymuziek die dienst doet als vehikel voor zijn puberale poëzie. Het geheel heeft het niveau van een middelmatige kermisattractie, wat toepasselijk is aangezien Belcanto zelf steeds meer een wandelende kermisact wordt. Toegegeven, na vijf Belgische pilsjes op een zondagmiddag op de kermis zal dit ongetwijfeld klinken als pure kunst. Maar dat geldt ook voor het gekraai van de haan van de buurman. Belcanto zal het worst wezen – hij blijft onverstoorbaar zichzelf, wars van alle kritiek of goede smaak. Voor wie nog twijfelt: dit album is ongeveer zo serieus te nemen als een politicus op TikTok. Maar het zal ongetwijfeld een groot succes worden. Want zoals H.L. Mencken ooit zei: “Niemand heeft ooit failliet gedraaid door de slechte smaak van het publiek te onderschatten.” (Jan Vranken) (4/10) (Cluster-Park)
