Het was even spannend of de Gary Moore Tribute XL van 13 september in De Bosuil (Weert) wel door kon gaan. Daags ervoor werd het concert van Go_A onverwacht afgelast. Dit kwam door het ontstaan van een onveilige situatie door bouwwerkzaamheden aan het pand. Er werd hard gewerkt aan een tijdelijke oplossing, maar vrijdagmiddag werd duidelijk dat De Bosuil open kan blijven.
De vaste bandleden van de Gary Moore Tribute XL stonden veel vaker in De Bosuil, meestal met de Remember Phil and Gary show. Maar vrijdag de 13e stond hier de XL formatie van de Gary Moore tribute band. Dit is inclusief blazers (Jack Geerlings, Christel Jacobs en Lennard Gilissen) en achtergrondzangeressen (Sanne Heuijerjans en Esther van Riesen). Op het moment dat de lichten in de zaal doofden was het gezellig druk in De Bosuil. Jan Willem Ketelaers riep: “Are you ready?” Hij had de leadzang in het openingsnummer ‘After the war’. De achtergrondzang werd niet alleen gedaan door Sanne en Esther, maar ook door zanger Pascal Remans en gitarist Marcel Coenen.
Over the hills and far away
In ‘Wishing Well’ had Pascal de leadzang, hij zong met veel expressie. De blazerssectie was een waardevolle toevoeging. Bassist Frank de Groot speelde fanatiek en expressief. Gitarist Freek Gielen was wat meer ingetogen, maar ook hij speelde zeer goed. Het strak gespeelde drum intro (door Hans In T Zandt) verraadde dat ‘Over the hills and far away’ gespeeld werd. Dit was één van de nummers waarin hij ook de backing vocals deed. De instrumentale stukken met het gitaarspel van Marcel waren geweldig. Voor aanvang van ’Shapes of things’ vertelde Pascal dat de band blij was het dit concert toch door kon gaan. Dat gold natuurlijk ook voor de bezoekers. Want al bij het eerste nummer kon men voelen dat dit een goed concert zou worden. Dat gevoel klopte, want er werd goed gespeeld, en er was volop interactie tussen de bandleden. Je voelde de emotie niet alleen in zang, maar ook in de muziek.
‘King of the Blues’
Hoewel toetsenist Rene Kroon op een rise stond, was hij door zijn tablet minder goed te zien. In de meer heavy nummers was zijn aandeel niet constant goed te horen. Maar zijn mooie aandeel kwam in ‘King of the Blues’ goed naar voren. Weer was de blazerssectie een zeer goede aanvulling. Tijdens een instrumentaal stuk speelde Marcel tegen over saxofonist Lennard. Hun samenwerking was mooi om te zien. De blazers bleven voor ‘Cold day in hell’. De bas is belangrijk in de muziek van Gary, zo ook in dit rustige nummer, dat Jan Willem met emotie zong. Het licht was hier passend kalm. De performance van Freek was ingetogen, maar ook hier was zijn aandeel zeker belangrijk. Marcel prees hem, en terecht. Dit nummer raakte menigeen in het hart.
Parisienne walkways
De tweede set startte met ‘Victims of the future’, tijdens het intro speelde Freek op akoestisch gitaar. Tijdens het uptempo deel wisselde hij terug naar elektrisch gitaar. Marcel speelde de sterren van de hemel. De hoge vocale uithalen van Pascal waren goed, dat gold ook voor de meerstemmige zang op het einde. Deze tweede set leek nog energieker dan de eerste, waardoor ook ’Nuclear attack’ volledig tot zijn recht kwam. Ingetogen blues nummers mochten niet ontbreken. De grote hit ‘Still got the blues’ al helemaal niet. Het publiek luisterde ademloos toe. Voor aanvang van ‘Parisienne walkways’ vertelde Jan Willem dat deze band 8 februari weer in De Bosuil zal zijn. Maar dan voor Remember Phil and Gary, een jaarlijks terugkerende memorial concert. De eerste tonen van ‘Parisienne walkways’ raakten de bezoekers in het hart. Dat mooie gevoel bleef bewaard, want dit nummer werd met emotie gezongen en gespeeld. Natuurlijk speelde Marcel even helemaal solo, dit werd met applaus beloond.
Voor ‘Pretty Woman’ kwamen de blazers terug. Jan Willem droeg dit nummer op aan alle vrouwelijke bezoekers van deze avond. Pascal moedigde het publiek aan om mee te zingen met ‘Walking by myself’, en dat deed men. Dit tot groot genoegen van de bandleden. De sfeer werd steeds beter, het feestje ging verder met ‘The Blues is alright’, waarin de orgelklanken van Rene mooi naar voren kwamen. Tijdens een refrein liep Pascal de zaal in en zong tussen het publiek. Als vanzelf zong men mee.
The Loner
De sfeer veranderde op een natuurlijke manier tijdens het intro van het instrumentale ‘The Loner’. Het respectvolle publiek was zo goed als stil tijdens dit meeslepende nummer. Jan Willem voegde subtiele, woordeloze zang toe. Na ‘Murder in the skies’, met uitgebreide solo’s van Marcel verliet de band het podium. Een toegift mocht natuurlijk niet ontbreken. Als eerste was dit ‘Out in the fields. Door de manier waarop ‘Back on the streets’ eindige, was het duidelijk dat dit echt het allerlaatste nummer was. De Gary Moore tribute band nam het welverdiende slot applaus dankbaar in ontvangst.