Zondag 8 September voeren we met het pontje over het IJ naar Amsterdam-Noord, een stadsdeel waar we gelukkig nog niet struikelden over de massa’s toeristen met rolkoffers. Doel van de reis was ‘On The Roof’, een concertreeks die al jaren van juni tot en met september wordt georganiseerd boven op het dak van een creatieve broedplaats aan de Hasseltweg. Op deze laatste zomerse dag lonkte de verleidelijke muziek van Cacha Mundinho ons naar de hoofdstad. Ze brachten liefde en warmte uit de Lusofone wereld.
De muziek van Cacha Mundinho, wat ongeveer ‘in een kleine wereld gevangen’ betekent, is geïnspireerd door de culturen en regio’s die de Portugese taal delen. Denk, naast uiteraard Portugal, ook aan landen en werelddelen zoals Brazilië, Afrika, het Midden-Oosten, India, Oost-Timor en zelfs Macau in China. Frontvrouw van de band is de Portugese zangeres en componiste Joana Almeida. In 2020 verhuisde zij van Porto naar Amsterdam en vormde daar al snel, samen met de Nederlands-Turkse percussionist Sjahin During, de Spaanse hoboïste Maripepa Contreras en de Braziliaanse contrabassist Pedro Ivo Ferreira, de band Cacha Mundinho. Kenners zullen deze gelauwerde artiesten direct associëren met diverse andere jazz-, global- en klassieke groepen.
Kraakje
Deze zondag speelden de vier muzikanten vooral werk van hun debuutalbum ‘Vento Do Mar’ (Zeewind). Ze openden met ‘Raposa’ (Vos) en daarna volgde ‘Flor De Cereja’ (Kersenbloesem). De zang van Almeida was heerlijk om naar te luisteren. Haar licht hese, bijna zwoele stem klonk zeer aangenaam in combinatie met haar gitaarspel. Er zat een ‘kraakje’ in dat perfect paste bij de composities. During en Ferreira vormden de geoliede ritmetandem van het kwartet. Sjahin During tikte en sloeg spannende ritmes, terwijl Pedro Ivo Ferreira dienend en stuwend speelde. Allebei hadden zichtbaar plezier en genoten ook van de reacties van het soms zeer jonge aanwezige publiek, dat met open ogen toekeek.
Doedoek
Maripepa Contreras zou je eigenlijk de tweede frontvrouw van de middag kunnen noemen. Haar spel was ronduit betoverend mooi. Het was niet alleen haar kenmerkende hobogeluid dat de aandacht trok; in het nummer ‘Canto De Vida’ (vrij vertaald: ‘Lied van het Leven’) speelde Contreras op de doedoek, een eeuwenoud dubbelriet-blaasinstrument. Fascinerend om te zien. Vermakelijk was ook de interactie met het publiek tijdens ‘Novo Ser’ (Nieuw Wezen), waarin een Indiase zangstijl met klanken werd gebruikt. Het concert werd uiteindelijk afgesloten met het nieuwe nummer ‘Forca’ (Kracht), dat waarschijnlijk op een volgend album zal verschijnen.
Het was een zeer geslaagd ‘On The Roof’-concert. Aanstaande vrijdag 13 September is het laatste optreden in de reeks, met een dubbelconcert van de Turkse Emine Bostanci, die zowel met haar groep Dareyn als haar nieuwe project ‘Echoes of the Silk Road’ komt spelen. Laten we hopen dat de zon dan nog even terugkeert op het dak!
Foto’s: Rob Ouwerkerk