Het was een mooie zomeravond in Eindhoven. De jassen konden thuis blijven, maar toch zat er niemand op de overvolle terrassen in de Eindhovense binnenstad te puffen van de hitte. Het was alweer vijf jaar geleden dat de sympathieke Belg met Nederlandse roots in Eindhoven optrad en aangezien men in 2019 de grote zaal van De Effenaar met stoelen moest ombouwen tot een intiem theater, werd ditmaal de Grote Zaal van het Muziekgebouw Eindhoven gekozen. Een keuze die logisch was, maar gezien de setlist wellicht verraste. Het gezellig drukke muziekpaleis vormde het perfecte decor voor een avond vol muzikale nostalgie en verrassingen, maar had wellicht de eerste rijen stoelen kunnen verwijderen teneinde de stevige setlist van de zanger te faciliteren.
Raymond en zijn vaste begeleidingsband – vaste gitarist en drummer Rik Aerts en César Janssens, bassist Wouter Berlaen, en toetsenist Bram Weijters – betraden gezamenlijk het podium. De zanger opende de avond met zijn kenmerkende humor, grappend over merchandise en de subtiele verschillen tussen het Nederlands en het Vlaams. Hij plaagde zijn drummer liefdevol, wat meteen voor een ontspannen sfeer zorgde.
Het concert begon verrassend stevig met ‘Geef Me Kracht’, een nummer dat krachtiger klonk dan men van Raymond gewend is. Zonder adempauze nam hij het publiek mee terug naar zijn roots met ‘Maria, Maria, Ik Hou Van Jou’, een hit uit zijn Louisette-periode begin jaren ’70. Het enthousiaste publiek zong uit volle borst mee, wat de band zichtbaar energie gaf. De muzikale reis vervolgde zich met ‘Stem En Schouders’, gevolgd door de gevoelige ballad ‘Niets Heeft Nog Zin (Zonder Jou)’, die Raymond’s talent voor het schrijven van emotionele teksten onderstreepte. Het publiek werd vervolgens getrakteerd op ‘Op Algemene Aanvraag’, een favoriet dat duidelijk aan de verwachtingen voldeed.
Een bijzonder moment volgde met ‘Zoals Gewoonlijk’, een cover van Claude François. Raymond leidde het nummer in met een amusante anekdote over hoe Paul Anka het verkeerd interpreteerde als ‘Strangers In The Night’, terwijl het eigenlijk de basis vormde voor ‘My Way’. De stemming werd daarop opgewekt met ‘Goesting’, een nummer dat ging in het tempo van de Trans Siberië Express naar Wladiwostok. Bram Weijters voegde een speels element toe door “Goesting” mee te zingen als een stoomfluit, wat voor hilariteit zorgde onder het publiek.
De romantische kant van Raymond kwam naar voren in ‘Dicht Tegen Je Aan’ en ‘Genieten’, twee nummers die de intieme sfeer in de zaal versterkten. Het energie-niveau steeg weer met de klassieker ‘Je Veux l’Amour’, gevolgd door ‘Egoïst’ van zijn nieuwste EP, wat aantoonde dat Raymond nog steeds relevant en scherp is in zijn songwriting. Het eerste deel van het concert sloot af met het welbekende ‘Liefde Voor Muziek’, dat het publiek vol enthousiasme achterliet voor een drankje aan de bar.
Na de pauze pakte Raymond de draad weer op met ‘Uitweg’, voordat hij het publiek verraste met een solo-uitvoering van ‘Gelukkig Zijn’ op piano, een intiem moment uit zijn album ‘Ik Doe Niet Mee’. Grappig was de uitvoering van het nieuwe nummer ‘Solidariteit’, volgens Van het Groenewoud speciaal opgedragen “aan de Russen die toch al zo in een slecht daglicht worden gesteld”. Raymond verwerkte stukken van het Russische volkslied ‘Kalinka’ in het nummer, dat zo uit de pen van Drs. P. zou hebben kunnen komen. Het werd gevolgd door een instrumentaal stuk van een Russische componist, wat zijn veelzijdigheid als muzikant onderstreepte, maar ook een rode draad in het moment bracht.
De avond kende ook een onverwacht technisch probleempje toen Raymond’s gitaar het begaf. Met zijn kenmerkende humor grapte hij: “Dan nu maar een akoestische versie…”, terwijl een technicus het probleem oploste. Ondanks deze kleine onderbreking, of misschien wel dankzij, bleef de sfeer ontspannen en intiem. Zodra de technische problemen waren opgelost, bracht Raymond zijn hit ‘Meisjes’ ten gehore, met een speciaal intermezzo waarbij alleen de vrouwen in het publiek zongen. “Wat een zelfbeeld,” grapte Raymond, wat de band tussen artiest en publiek verder versterkte.
Het concert werd speciaal met het gastoptreden van saxofonist Bertus Borgers (Golden Earring, Mr. Albert Show, Herman Brood & His Wild Romance, Sweet D’Buster), geïntroduceerd als “een geweldige muzikant uit Veldhoven”, “aangezien Eindhoven dicht tegen Veldhoven aan ligt”. Samen brachten ze onder andere ‘Ik Ben God Niet’ ten gehore, wat resulteerde in een van de meest melancholische en mooie versies van ‘Twee Meisjes’ ooit. De samenwerking culmineerde in een uitgebreide versie van ‘Brussels By Night’, compleet met een langgerekte, heerlijke jazzintro van Weijters die de muzikaliteit van de artiesten ten volle tot zijn recht liet komen.
Voor de laatste fase van het concert stuurde Raymond zijn bas, gitaar en drums weg, en bleef alleen achter met zijn toetsenist. In deze intieme setting brachten ze een gevoelige uitvoering van ‘Archivaris’-hoogtepunt ‘Aan De Meet’, die de zaal muisstil kreeg. De toegift, ‘Mama Moet Komen’, vormde een prachtig slot: alle muzikanten verzamelden zich als zanggroep rond de microfoon, met Raymond aan de piano, wat zorgde voor een hilarisch (maar vals) moment dat perfect paste bij de sfeer van de avond.
Het vermogen van Raymond van het Groenewoud om humor, scherpe observaties en muzikale finesse te combineren, gecombineerd met zijn charismatische podiumprésence, maakte deze avond tot een onvergetelijke ervaring voor alle aanwezigen. Van nostalgische stevige klassiekers tot verrassende nieuwe arrangementen van zijn nieuwste wapenfeit ‘Egoïst’, Raymond toonde zich een ware meester in het bespelen van zowel zijn instrumenten als het publiek.