Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Drunkelweizen – Pioneers of Alcohol
Drunkelweizen is een Amerikaanse band. Ze noemen hun stijl ‘Drunken Folk Metal’. Hun debuutalbum, ‘Pioneers of Alcohol’, komt 6 september uit. De teksten gaan over historische (legendarische) personen, wiens leven verweven was met alcohol. Na het instrumentale ‘Moonshine Overture’ volgt ‘Robinhood of Moonshine’, een ode aan een volksheld die zich verzette tegen de belastingwetten op whisky. Deze start met langzame grunts. De muziek bevat historisch klinkende folk elementen. De zang/grunts zijn laag en rauw. Het instrumentale stukje is onverwacht rustig en sfeervol. De sampling in bijvoorbeeld ‘Draining the Cask’ heeft een toegevoegde waarde. In alle nummers is de balans tussen metal en folk goed. Dit smaakt naar meer, want het geheel is een brouwsel van rebels, wild en vrolijk. Er zijn robuuste soundscapes aan toegevoegd. De rustigere stukken zorgen voor stabiliteit. Soms heeft de ‘Drunken Folk Metal’ een serieuze ondertoon. De afwisseling/combinatie tussen hoge en lage tonen is goed, dat geldt ook voor de ruwe/cleane zang versus grunts. Drunkelweizen is een absolute sfeermaker, zowel op festivals/in zalen als thuis. Sommige delen “moet” je gewoon meebrullen. (Esther Kessel-Tamerus) (8/10) (Eigen productie)
Lia Kohl – Normal Sounds
Lia Kohl’s album ‘Normal Sounds’ is een unieke luisterervaring die alledaagse geluiden omzet in muzikale kunst. In plaats van traditionele instrumenten, gebruikt ze veldopnames zoals hondengeblaf, liftgeluiden, gepraat en verkeer, wat doet denken aan de innovatieve aanpak van Kraftwerk. De eerste track valt op door subtiele Ierse invloeden, met een vioolgeluid dat een melodieuze laag toevoegt aan het anderszins minimalistische geluid. De celliste speelt met alles wat voorhanden komt en dat kan soms een leuke uitkomst hebben. Zoals op ‘Ice Cream Truck, Tornado Siren’, waar plots de Duitse traditional ‘Wanderlust’, van Florenz Friedrich Sigismund uit 1847 voorbij komt.Kohl speelt met de grens tussen muziek en omgevingsgeluid, waardoor het album een interessante, maar soms uitdagende luisterervaring biedt. Hoewel het niet voor iedereen zal zijn, is ‘Normal Sounds’ een fascinerend experiment in het herdefiniëren van wat muziek kan zijn. Voor liefhebbers van experimentele muziek is dit album interessant, maar hoeveel daarvan zullen er zijn… (Tobias Brown) (6/10) (Moon Glyph)
Paris Paloma – Cacophony
Deze week bracht de opkomende Britse artieste Paris Paloma haar debuutalbum ‘Cacophony’ uit, een veelbelovende opvolger van haar singles zoals ‘my mind (now)’, ‘drywall’ en de wereldhit ‘labour’, waarmee ze viral ging op tiktok. Met 15 tracks die variëren van teder en ontroerend tot krachtig en vurig, biedt ‘Cacophony’ een meeslepende mix van dark pop, folk en indie, waarbij Paloma’s stem klinkt als een moderne mythologische sirene. Het album put uit mythologie en kunstgeschiedenis en verkent thema’s zoals liefde, verlies en macht, met teksten die verleden en heden met elkaar verbinden. Paris Paloma blijft haar publiek betoveren met haar emotionele diepgang en krachtige muziek, en ‘Cacophony’ biedt een unieke kans om een stem te ontdekken die de aantrekkingskracht van een mythologische sirene belichaamt. Een geslaagd album en het mag duidelijk zijn dat haar aankomende tournee snel en volledig uitverkocht zal zijn. (William Brown) (8/10) (Nettwerk)
Leprous -Melodies of Atonement
Leprous heeft met hun nieuwe album ‘Melodies of Atonement’ wederom een indrukwekkend werkstuk afgeleverd. Hoewel de band begon als een progressieve metalband, blijft hun geluid zich ontwikkelen en omvat het nu een rijke mix van prog, metal, pop en filmmuziek. ‘Melodies of Atonement’ bouwt voort op die evolutie en biedt een verfijnde productie die elke nuance van hun veelzijdige geluid benadrukt. De opener ‘Silent Alone’ zet meteen de toon met dromerige melodieën die subtiel knipogen naar de Zweedse rockers van Pain of Salvation. Dit nummer, net als de rest van het album, toont de technische vaardigheid en het gevoel voor compositie waar Leprous bekend om staat. De stem van Einar Solberg is indrukwekkend krachtig en emotioneel geladen, wat vooral opvalt in het nummer ‘My Specter’, waar zijn vocale bereik en expressie echt schitteren. ‘Melodies of Atonement’ is een album dat even uitdagend als toegankelijk is. Het is een prachtig gearrangeerd werk dat de grenzen van progressieve muziek blijft verkennen. Dit album is een must voor fans van de band en voor iedereen die houdt van muziek die zowel melodieus als complex is. Leprous bewijst wederom dat ze meesters zijn in het creëren van meeslepende sonische landschappen.(Jan Vranken) (8/10) (Insideout Music)
Coco & Clair Clair – Girl
Het nieuwe album ‘Girl’ van Coco & Clair Clair laat een tweeslachtig gevoel achter. Met negen tracks van duidelijke DIY-kwaliteit probeert het duo hun kenmerkende lo-fi pop-rap stijl verder uit te breiden. Hoewel hun eerdere werk zoals ‘Pretty’ en ‘Wishy Washy’ een frisse en originele benadering van het genre boden, slaagt ‘Girl’ er helaas niet in om diezelfde energie vast te houden. De beats klinken vaak ongeïnspireerd en de melodieën voelen kinderlijk aan, wat voor sommigen misschien charmant is, maar hier eerder afbreuk doet aan de potentie van het duo. De productie mist diepgang, en de zang komt soms wat ongepolijst over, wat de luisterervaring niet ten goede komt. Hoewel het project waarschijnlijk andere creatieve zielen zal inspireren om muziek te maken via internet, blijft ‘Girl’ vooral hangen in een sfeer van onvolwassen experimentatie. Voor fans van lo-fi en DIY muziek kan het een interessante luisterervaring zijn, maar het mist de scherpe rand en het gevoel van innovatie dat Coco & Clair Clair ooit zo boeiend maakte. Dit album laat de duistere kant van het internet zien, waar het gevaar van middelmatigheid op de loer ligt. De cover van CSN&Y ’s ‘Our House’ is een lachertje. (Jan Vranken) (3/10) (Nice Girl World)
