Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Voodoo Kiss – Feel The Curse
Voodoo Kiss is een Duitse band en speelt traditionele heavy metal. Opgericht in 1995 maken ze al snel naam in eigen land en verwerven ze een cultstatus. In 2000 trekt Voodoo Kiss de stekker er uit. In 2022 komt de band weer bij elkaar om te spelen ter ere van 25 jaar Summer Breeze Open Air waar ze op de eerste editie als headliner stonden. Van de line-up destijds zitten gitarist Martin Beuther, bassist Klaus Wieland en drummer Achim Ostertag nog steeds in de band. Het drietal wordt gecompleteerd met zanger Gerrit Mutz (Sacred Steel) die de rol van Dr. Evil speelt en gastzangeres Steffi Stuber van de band Mission In Black die de rol speelt van de perfecte vrouw die Dr. Evil wil creëren. Je raadt het al, ‘Feel The Curse’ is zoals het een goed traditioneel metal-album betaamt een conceptalbum. Voodoo Kiss heeft niet de bedoeling om met ‘Forever’ opnieuw het wiel uit te vinden. Liefhebbers die houden van de muziek zoals die gemaakt werd eind jaren 70 tot midden jaren 80 kunnen ‘Feel The Curse’ met een gerust hart aanschaffen. Muzikale referenties zijn Iron Maiden, Pretty Maids en zelfs een beetje Motörhead wat te horen is op het nummer ‘Dead Without A Grave’. (Ad Keepers) (6/10) (Bertus)
Hamish Hawk – A Firmer Hand
Hamish Hawk presenteert met ‘A Firmer Hand’ een gedurfde opvolger van zijn eerder geprezen albums ‘Heavy Elevator’ en ‘Angel Numbers’. Dit nieuwe werk duikt diep in persoonlijke confrontaties, met teksten die schuld, schaamte en andere ongezegde emoties blootleggen. Hawk omschrijft het proces als het openen van een kast vol skeletten, waarbij hij geen enkele schroom heeft getoond om zijn kwetsbaarheden te delen. Met nummers als ‘Milk An Ending’ en ‘Juliet As Epithet’ richt ‘A Firmer Hand’ zich op de complexiteit van zijn relaties met mannen, van vrienden tot familie en geliefden. Hawk beschouwt het album als een volwassen stap in zijn muzikale carrière, waarbij hij zijn innerlijke worstelingen zonder filters presenteert. Dit resulteert in een album dat zowel confronterend als intrigerend is, en dat zijn status als een van de meest originele stemmen van zijn generatie onderstreept. ‘A Firmer Hand’ is een sterke, persoonlijke verkenning die de luisteraar uitdaagt en boeit. (Noman van den Wildenberg) (8/10) (So Records)
AWOLNATION – The Phantom Five
AWOLNATION’s zesde album ‘The Phantom Five’ komt eind deze maand uit en is een dynamische mix van stijlen en invloeden, waarbij het soms doet denken aan de agressievere energie van de oude Beastie Boys of Eminem, maar tegelijkertijd ook verfijnde zang en vloeiende melodieën laat horen. Dit album is een collectie van tien nummers die de veelzijdigheid en creativiteit van frontman Aaron Bruno perfect samenvat. Het album voelt als een “greatest hits” in de zin dat het iets biedt voor iedereen die de evolutie van de band heeft gevolgd. Dat past ook, aangezien Bruno heeft aangekondigd dat dit het laatste album van de band zal zijn. Van het aanstekelijke ‘Jump Sit Stand March’ met een bijdrage van Emily Armstrong van punkrockband Dead Sara, tot het populaire ‘Panoramic View’, dat al meer dan 8 miljoen streams heeft verzameld, blijft ‘The Phantom Five’ boeien. Bruno slaagt erin om een balans te vinden tussen krachtige anthems en meer introspectieve momenten, zoals op ‘I Am Happy’, waarop Del the Funky Homosapien een opvallende bijdrage levert. Met nummers zoals ‘City Of Nowhere’ en ‘Bang Your Head’ bewijst AWOLNATION opnieuw waarom ze al meer dan een decennium relevant zijn. Dit album is een reflectie op het vinden van geluk in een chaotische wereld en het toont de constante groei en aanpassingsvermogen van Bruno als artiest. ‘The Phantom Five’ is een waardig einde van de band. Wel jammer dus dat de band stopt… (William Brown) (8/10) (Better Noise Music)
Shelby Lynne – Consequences Of The Crown
Shelby Lynne’s nieuwe album, ‘Consequences Of The Crown’, is een indrukwekkende stap vooruit in haar muzikale ontwikkeling. Het album klinkt authentiek en puur, iets wat we van Lynne zijn gaan verwachten gezien haar rijke en gevarieerde carrière. Met invloeden die variëren van country en blues tot roots rock en Southern soul, heeft Lynne opnieuw een plaat gecreëerd die zowel diep persoonlijk als universeel aansprekend is. Het openingsnummer, ‘Consequences’, heeft alles in zich om een iconische popsong te worden. De zang is prachtig, emotioneel geladen en toont Lynne’s volledige beheersing van haar stem. Het is een nummer dat blijft hangen, niet alleen door de pakkende melodie, maar ook door de oprechte emotie die erin doorklinkt. Een ander hoogtepunt van het album is ‘But I Ain’t’, een nummer dat recht uit het hart lijkt te komen. Het heeft een vleugje van Duffy’s soulvolle klank, maar tegelijkertijd roept het ook moderne popassociaties op, zoals de Sugababes. Deze combinatie van stijlen zorgt ervoor dat je blijft luisteren en nieuwe nuances ontdekt, wat bewijst hoe uniek dit album is. Het mooie aan ‘Consequences Of The Crown’ is dat het niet simpelweg goed is; het is een album dat je geest prikkelt en uitnodigt om vergelijkingsmateriaal te zoeken, alleen om er vervolgens achter te komen dat dit album in een klasse apart staat. Shelby Lynne heeft met dit werk een meesterwerk afgeleverd dat niet alleen haar immense talent bevestigt, maar ook haar plaats als een van de meest authentieke en veelzijdige artiesten van onze tijd. Geweldig! (Jan Vranken) (9/10) (Monument records)
Jah Thomas – Music Maker From Jamaica
Het album ‘Music Maker From Jamaica’ biedt een mooie introductie tot het werk van Nkrumah “Jah” Thomas, een prominente figuur in de reggae en dancehall scene sinds de jaren 70. Dit ‘best of’ album vangt de essentie van Thomas’ carrière, waarin hij zijn stempel heeft gedrukt als zowel deejay als producer. Hoewel de muziek eenvoudig en met minimale middelen is geproduceerd, straalt het de ontspannen en easy-going vibe uit die je mag verwachten van deze periode. Het album is een nostalgische reis terug naar de begindagen van de dancehall, waar de rauwe energie en creativiteit van de artiesten centraal stonden. In de huidige, gepolijste muziekwereld zal dit album wellicht niet opvallen, maar het is een leuke verzameling voor nostalgische feestjes, of voor wie een authentieke smaak van Jamaicaanse muziek wil ervaren. Hoewel niet wereldschokkend, biedt het een eerlijke kijk op een tijdperk en een artiest die reggae mee vormgaven. (Jan Vranken) (5/10) (Acid Jazz Aquisitions Ltd)
