Lézard: de eerste band die werd vastgelegd voor Absolutely Free Festival ’24 (AFF). De organisatie hoorde het goed. Want ondertussen heeft het Gentse vijftal heel België al overtuigd en heeft het ook ‘Sound Track’ gewonnen. Vlak voor hun optreden op AFF hadden we een amusant én serieus gesprek met de band. Dat kan gewoon bij Lézard…
Al vrij snel blijkt dat vooral Myrthe Asta en Neil Claes de toon zullen voeren. Wellicht niet toevallig, als de beide leadzangers, waarbij Neil ook door het leven mag gaan als gitarist. Myrthe trapt spontaan af, als wordt gevaagd wat ‘Sharp angled post-punk disco’ betekent, een omschrijving uit Lézards eigen bio. “Gewoon, dat wij dansbare muziek maken, met een hoek af.” “En ook hoekig zíjn”, vult Neil aan, “geometrisch, geen rondingen, maar hoeken”. Gelach alom… de sfeer is goed tussen deze vrienden. “Onze vroegere nummers komen uit mijn demo’s. Als ik er dan op kon bewegen, dan was het nummer goed. Dus dat dansbare heeft er altijd al ingezeten.” Viktor de Greef, die zich vooral uitleeft op de synths, stelt terecht dat “wel iedereen danst op iets anders. Zo heb je mensen die graag op Prince dansen. Maar ook mensen die op ‘kapotte muziek’ dansen. Ik denk dat Lézard meer de ‘kapotte muziek’ is.” En wat is dat, ‘kapotte muziek’?” “Zoals DAF of de krautrock uit de jaren’70 en ’80.”
De bandleden, met ook drummer Roel Deplancke en bassist Andreas Duchi, zijn tussen de 23 en 30 jaar oud. Zijn ze eigenlijk niet te laat geboren voor hun muziek? “Nee hoor, die muziek heeft zeker iets voor ons gedaan. We halen er inspiratie uit en we vinden het leuk om ermee te experimenteren. Om er ons eigen ding van te maken. Maar dat doen we ook met de jaren ’00, die hele elektro clash, zoals Chicks on Speed. Die gekheid zit ook wel in onze muziek. En die ’90 rave, met die getunede synths.” Van alle kanten worden de muzikale invloeden benoemd… Maar volgens Viktor is het juist de combinatie van muzikanten, zoals die hier bij elkaar zit, en dadelijk het podium van AFF gaat bestijgen. “Zo kan Andreas heel erg funky zijn. Met een andere band rondom hem, zou het meer Cool and the Gang kunnen zijn. Of Chic”, roept hij zelf. “En Myrthe heeft meer een jazz achtergrond. Je krijgt dus altijd wel een nostalgisch gevoel als je naar Lézard komt luisteren.” En de teksten? “Die gaan over thema’s, waar we zelf ook mee bezig zijn: verrechtsing in Europa, social media, isolatie, overprikkeling… En te veel gaan feesten, daar gaat ook een nummer over…”
Lézard staat deze zomer veel op een podium. Het heeft dan ook een goede live reputatie opgebouwd. “Door veel te spelen blijven onze songs ook evolueren. Daarbij is de energie voor ons heel belangrijk. En dat kun je alleen live uitproberen.” Vanuit die live-vibe zal er ook ooit een plaat verschijnen…. “Waarop we die energie graag willen behouden. En ons geluid nog meer in het hier en nu willen trekken. Bijvoorbeeld door synths op een andere manier te gebruiken. Zodat het een nieuwe couleur krijgt. Zonder als ‘afgelikte pop’ te klinken. De klanken moeten juist rauw blijven: toegankelijk, maar ook vies en kapot.” De band heeft nu zo’n tien nummers, die dadelijk ook live on stage worden gebracht. “Maar voor de plaat komen daar nog een paar bij, omdat we gewoon blijven schrijven.”
Lézard heeft het er maar druk mee. Net uit Leuven voor een Radio 1 sessie. Dadelijk AFF en direct daarna door naar Suikerrock. En morgen het M-idzomer Festival. “Het is echt zoiets van “wauw, dat dit kan gebeuren”. Kijk, wij zijn in hetzelfde jaar begonnen op het conservatorium van Gent. En wie had ooit gedacht, toen we in dat lokaaltje dat jammeke aan het spelen waren, dat we nu opeens twee festivals op een dag doen. En dat is pas drie-en-een-half jaar geleden. En we hebben allemaal goesting om dit te doen. Ondanks dat we soms echt brak zijn. Maar we mogen echt niet klagen. Dit is de max.”
Het besef van een mogelijk mooie toekomst begint door te dringen. “We hopen dit parcours ook in Nederland en Frankijk te kunnen bewandelen. Daar hebben we nu ook bookers. En dat we ondertussen in België ook al wat grotere festivals mogen doen. Dat is wel waar je hier naar toewerkt: Rock Werchter, Pukkelpop, Dour. Maar we hebben ook zeker fun van te spelen op zo’n festival als AFF.”
Een mooie toekomst dus… en dan zal ook het debuutalbum verschijnen… Op welk commentaar zou dan Lézard heel trots zijn? “Dat we een eigen karakter hebben. Dat het verschilt van de dingen die je dagelijks op de radio hoort. Wel toegankelijke popmuziek, maar wel met een vies randje.” En dan komt Andreas plots aan het woord. Als een welhaast typische bassist: zegt in het interview slechts weinig, maar komt wel met de uitspraak van de dag… “Lézard is een éclair (typisch Belgisch gebak) die beschimmeld is… Het is heel zoet, maar ook een beetje vuil of zo.”
Tsja, wat kun je hier nog aan toevoegen? Moeilijk… Ja, misschien dit: dat we het allen een heel fijn gesprek vonden. En dat Neil afsluit met dezelfde woorden, waarmee hij ook de live optredens afsluit: “Lézard loves you”. En dat is wederzijds. Zeker als je daarna hun optreden hebt gezien: energiek, dansbaar en met een hoek af. “We love you too, Lézard”.
Foto’s (c): Aline Deruytter (header) & AFF’24