Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Jonathan Powell – Mambo Jazz Party
Jonathan Powell’s nieuwe album ‘Mambo Jazz Party’ is een sprankelende en energieke verkenning van Latin en elektrische jazz. Powell, wellicht bekend als bandlid van legendes als Eddie Palmieri, Oscar Hernandez and the Spanish Harlem Orchestra en Tito Puente Jr., weet wat hij doet. Vanaf de eerste noot wordt duidelijk dat dit album een feest is van ritme, groove en traditie, gecombineerd met moderne invloeden. De doorgewinterde muzikant uit de New Yorkse Latin jazz-scene, brengt zijn ervaring en passie naar elke track, ondersteund door een 18-koppig ensemble dat bruist van energie. Op het album vallen enkele nummers bijzonder op. ‘Juancito’ is een hartverwarmend eerbetoon aan de Puerto Ricaanse trompettist Juancito Torres, waarbij Powell’s trompet samensmelt met het krachtige spel van trombonist Jimmy Bosch. ‘Hope’ straalt een serene, bijna meditatieve sfeer uit, die door de vurige gitaarsolo van Nir Felder wordt opgezweept. Powell’s versie van Chick Corea’s ‘You’re Everything’ brengt een frisse draai aan de klassieker door deze in een salsa-jasje te steken, waarbij de stem van Ariacne Trujilo naadloos aansluit op het geheel. Of het nu de opzwepende ritmes van de campana zijn of de dromerige sferen van elektrische jazz, ‘Mambo Jazz Party’ is een meesterwerk dat cultuur en muziek op een vernieuwende manier samenbrengt. Dit album is een aanrader voor zowel doorgewinterde jazzliefhebbers als nieuwsgierigen die de muziek willen ontdekken. (Norman van den Wildenberg) (8/10) (Circle 9)
Ryuichi Sakamoto – Opus
Het album ‘Opus’ van de Japanse grootmeester Ryuichi Sakamoto is een absoluut meesterwerk dat zijn nalatenschap als een van de meest invloedrijke moderne componisten bevestigt. ‘Opus’ is een registratie van zijn laatste optreden voor zijn overlijden, verweeft op indrukwekkende wijze elementen van klassieke muziek met ambient en minimalistische invloeden, en roept een diep emotionele resonantie op. Dit album, dat eerder als film uitkwam, biedt luisteraars een intieme blik op de ziel van de componist. Sakamoto’s meesterlijke beheersing van sfeer en klank maakt ‘Opus’ tot een tijdloze creatie die zowel meditatief als betoverend is. Sakamoto’s invloed reikt veel verder dan alleen zijn muziek. Als componist heeft hij een brug geslagen tussen traditionele Japanse klanken en westerse muziekvormen, en heeft hij wereldwijd artiesten geïnspireerd. Zijn werk, dat varieert van filmische scores tot avant-gardistische experimenten, getuigt van een diepgaande muzikaliteit en een verfijnd gevoel voor emotie. Met ‘Opus’ wordt zijn erfenis als een visionair componist versterkt en gevierd. Dit album is een passend eerbetoon aan Sakamoto’s ongelooflijke artistieke erfenis en een must-have voor elke muziekliefhebber. Met een perfect uitgebalanceerde compositie en een diepe emotionele onderlaag verdient ‘Opus’ niets minder dan een 9 van 10. Het is een luisterervaring die zowel ingetogen als groots is, en die blijft resoneren lang nadat de laatste noot heeft geklonken. (Jan Vranken) (9/10) (KAB America Inc)
Charlie Overbey – In Good Company
Charlie Overbey, een doorgewinterde singer-songwriter uit Los Angeles, heeft zijn carrière tot nu toe samengevat in het album ‘In Good Company’. Dit retrospektieve werk laat zien hoe Overbey’s muzikale reis zich heeft ontwikkeld, van zijn begin in de cowpunk scene met Custom Made Scare tot zijn huidige status als een gerespecteerde naam in de Country, Americana en southern rock. Het album bevat bijdragen van een indrukwekkende lijst van muzikanten, waaronder Nils Lofgren, Marcus King en Duane Betts. Deze samenwerkingen voegen een extra laag authenticiteit en vakmanschap toe aan Overbey’s toch al sterke songwriting. ‘Champagne, Cocaine, Cadillacs & Cash’, de eerste single van het album, is een southern rock nummer met een rauw randje, waarin Marcus King’s gitaarwerk en de krachtige zang van Jaime Wyatt opvallen. Het tweede nummer, ‘Life Of Rock & Roll’, is een eerbetoon aan rocklegendes en toont Overbey’s diepe band met de muziekgeschiedenis. Als je dan Nils Lofgren op ‘The Innocence’ hebt meespelen, zijn de verwachtingen hoog. Ja, het is uiteindelijk het sterkste nummer, maar ook dit nummer haalt de voldoende maar amper. ‘If We Ever Get Out’, een hoopvolle maar wanhopige ballad, sluit de rij van singles af en biedt een blik op Overbey’s reflectieve kant. ‘In Good Company’ is een album dat zowel nieuwkomers als oude fans een goed beeld geeft van Charlie Overbey’s ouevre, maar ook niet meer dan dat. (William Brown) (5/10) (Lone Hawk Records)
Bill Wyman -Drive My Car
Bill Wyman’s album ‘Drive My Car’ markeert een belangrijke terugkeer voor de voormalige bassist van de Rolling Stones. Het album mengt Anglo-Amerikaanse rhythm and blues met een ontspannen JJ Cale-invloed en opent met een unieke cover van Bob Dylan’s ‘Thunder On The Mountain’, wat een relaxte sfeer oproept die doet denken aan Ry Cooder. Hoewel ‘Drive My Car’ aangename momenten biedt en Wyman’s connecties in de muziekwereld benadrukt, brengt het geen baanbrekende nieuwe muziek. Al met al is het album een solide verzameling nummers, goed voor een respectabele 7 uit 10. Fans van Wyman’s stijl zullen het waarderen, hoewel het misschien niet zo sterk resoneert bij een breder publiek. (Anton Dupont) (7/10) (Ripple Productions)
Sex Magic Wizards – Death Grip
Sex Magic Wizards is een gedurfde rock-jazz band uit Oslo, Noorwegen, bekend om hun eigenzinnige stijl en onafhankelijke uitgaves. Hun nieuwste album, ‘Death Grip’, bevestigt hun reputatie als vernieuwers in de muziekwereld. Vanaf de eerste noten is duidelijk dat de band zich niets aantrekt van conventies of regels. De overstuurde bas, die zijn schoonheid juist vindt in de ruwheid van het geluid, en de rommelige, maar briljant vindingrijke drums, zorgen voor een verfrissende ervaring die doet denken aan een frisse wind in de vaak voorspelbare wereld van popmuziek. De titeltrack ‘Death Grip’ is een hoogtepunt van het album. Hoewel het album slechts acht nummers telt, zit het vol met avontuurlijke muziek die randen opzoekt en overschrijdt. Het is een werk dat, ondanks zijn beperkte lengte, indruk maakt. De saxofoonpartijen op het album, hoewel sterk, doen verlangen naar een samenwerking met iemand als Hans Dulfer, die ongetwijfeld een extra dimensie had kunnen toevoegen. Voor liefhebbers van muziek met rafelrandjes en onconventionele structuren is ‘Death Grip’ een aanrader. Het album is een krachtige bevestiging van het vermogen van Sex Magic Wizards om muziek te maken die buiten de lijntjes kleurt en toch muzikaal verfijnd blijft. (Jan Vranken) (8/10) (Sex Magic Wizards)
