Dyrehaven in Skanderborg is opnieuw het decor voor Smukfest, en Maxazine is hier van woensdag tot en met zondag. We worden verwelkomd door vrolijke vrijwilligers in liedjes, vlaggen en roze tule rokken, en de rode loper wordt letterlijk uitgerold. Temidden van de beukenbomen is de Deense “hygge” sfeer duidelijk voelbaar, met glimlachen en een gastvrije uitstraling overal om ons heen. Er is volop ruimte voor expressie, plezier, zang en dans—zelfs in de stortregen dansen festivalgangers vrolijk op hun favoriete artiesten.
De festivalterreinen zijn indrukwekkend schoon en opgeruimd, wat de toewijding van Smukfest aan een groenere aanpak elk jaar weerspiegelt. Deze toewijding is duidelijk zichtbaar in de manier waarop de terreinen naadloos opgaan in het bos, met gebruik van hoogwaardige gerecycleerde materialen en een duidelijke zorg en liefde. Smukfest presenteert zichzelf op de best mogelijke manier; het is inderdaad een prachtig festival.
Andreas Odbjerg
Het publiek verzamelt zich rond de Bøge Stages met voelbare anticipatie voor Andreas Odbjerg. De sfeer was precies goed—net genoeg regen om het koel te houden zonder oncomfortabel te zijn. De Bøge Stages, prachtig omgeven door het bos, droegen bij aan de ambiance met hun heerlijke geur.
Andreas begon zijn optreden sterk met ‘Smugryger’, wat het publiek onmiddellijk betrok. Mensen zongen vrolijk mee, en hun stemmen weerklonken door het bos. Het speelse karakter van het nummer over geheim roken, of het nu sigaretten of chocolade is, zette de toon voor het concert en het festival zelf.
Andreas’ podiumprésence was sterk, en zijn band handhaafde een toenemende tempo dat een veelbelovend begin voor Smukfest zette. Met tal van hits in Denemarken op dit moment, was het duidelijk dat mensen van alle leeftijden van het concert genoten. Andreas’ stijl en aanwezigheid maakten hem zeer herkenbaar, met een zelfverzekerd maar bescheiden karakter dat goed resoneert met het Deense publiek.
Sanne Salomonsen en het Antonelli Orchestra
Terwijl de regen neerdaalde en iedereen tot op het bot doorweekt was, bleven de trouwe fans standvastig, ondanks de donder en storm, om Sanne Salomonsen en het Antonelli Orchestra te zien. Het vertrouwde en geliefde geluid van Sanne knalde uit de speakers, hoewel het merkbaar was dat ze niet meer zo jong is als vroeger. Soms werd haar stem overschaduwd door het orkest, wat jammer was, want ondanks de slijtage in haar stem blijft Sanne Salomonsen de Rock Mama van Denemarken.
Ondanks het onophoudelijke weer slaagden Sanne en het Antonelli Orchestra erin om het publiek te enthousiasmeren, dat danste om warm te blijven. Het was een genoegen om te zien dat ze nog steeds de charisma en talent heeft om haar fans te boeien.
Benjamin Hav and the Family
Het publiek leek schaars totdat er nog maar vijf minuten over waren voordat Benjamin Hav en de Family het podium zouden betreden. Toen, als bij toverslag, vulde het gebied rond de Bøge Stages zich snel op. De hoge verwachtingen voor het concert werden ingelost met een ongelooflijk energieke live show. Hoewel het album misschien te gepolijst is, was Benjamin’s live optreden rauw en boeiend, met een krachtige stem die soms verloren gaat in de autotune van de studio-opnames.
Het publiek leefde op Benjamin’s aanstekelijke energie toen hij het podium op kwam, wat een fantastische sfeer creëerde. Benjamin Hav en de Family behoren zonder twijfel tot de beste live bands van Denemarken, met een ervaring die zowel levendig als authentiek aanvoelt. Het roept de vraag op: waarom vertaalt deze rauwe energie zich niet naar hun opnames?
Infernal
Infernal, al 28 jaar een vaste waarde in de Deense EDM, bewees opnieuw hun blijvende kracht. Twintig jaar na hun eerste #1 Club Chart-hit, blijven ze de hitlijsten domineren. Ondanks de tand des tijds blijft Infernal op een verfrissende manier jeugdig in hun benadering.
Hun set was een high-octane vertoning van bas, rook en stroboscopische lichten. Het Månen-podium was tot de nok gevuld, met elke persoon die synchroon sprong met de aanwijzingen van Paw. Het podium was een spektakel van Gatling rookkanonnen, gemodificeerde ijshockeyhelmen met stemvervormers, t-shirtkanonnen, confetti en de klassieke vodka-baden en champagne-sprays.
Een vraag blijft hangen: Wat deed Infernal op zo’n klein podium? Hun optreden verdiende zeker een groter decor.
Foto’s (c) Morten Holmsgaard Kristensen
