Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Beauty In Chaos – Dancing With Angels
Beauty In Chaos, het muzikale collectief uit Los Angeles, heeft hun vierde album ‘Dancing With Angels’ uitgebracht via 33.3 Music Collective. Het album bestaat uit acht diverse en boeiende nummers die hun reputatie voor betoverende muziek bevestigen. Opgericht in 2018 door gitarist Michael Ciravolo, heeft BIC altijd indruk gemaakt met hun wisselende line-up van prominente artiesten. Dit album bevat bijdragen van onder andere Ashton Nyte, Kat Leon, Wayne en Cinthya Hussey, Leo Luganskiy, Julian Shah-Tayler, Cynthia Isabella, William en Sarah Faith, en Patrik Mata. ‘Dancing With Angels’ combineert post-rock invloeden, donkere tonen en dromerige goth sounds uit eerdere werken. Hoogtepunten zijn ‘Diving For Pearls’ met Wayne en Cinthya Hussey, en ‘Holy Ground’ met Patrik Mata. Unieke soundscape-interludes, de ‘Halos’, verbinden de nummers naadloos. Beauty In Chaos toont met ‘Dancing With Angels’ hun artistieke groei. Een solide aanrader voor liefhebbers van postpunk en goth rock. (Anton Dupont) (7/10) (33.3 Music Collective)
Bria Skonberg – What It Means
Bria Skonberg’s nieuwe album, ‘What It Means’, is een hartverwarmende eerbetoon aan de jazztraditie van New Orleans. Het album verkent de persoonlijke en muzikale betekenis van de stad voor Skonberg. De openingstrack ‘Comes Love’ zet de toon met een verfijnde uitvoering, gevolgd door ‘Sweet Pea’, dat hedendaagse elementen prachtig mengt met traditionele jazz. De titeltrack ‘Do You Know What It Means To Miss New Orleans?’ wordt ingekort tot ‘What It Means’, wat Skonberg’s persoonlijke reflectie op verlies en herinnering benadrukt. Originals zoals ‘In The House’ en ‘Elbow Bump’ tonen Skonberg’s innovatieve benadering van jazz. De cover van John Lennon’s ‘Beautiful Boy (Darling Boy)’ heeft een mooie diepgang, maar het hoogtepunt is toch echt wel Sonny Bono’s ‘The Beat Goes On’. Met bijdragen van legendarische New Orleans muzikanten zoals Herlin Riley en Grayson Brockamp, en een diversiteit aan muzikale invloeden, is ‘What It Means’ een indrukwekkende viering van zowel jazztraditie als persoonlijke herontdekking. En als je dan Billy Joel’s ‘Lullabye (Goodnight My Angel)’ zo mooi en gevoelig op plaat kan zetten… tsja, mooi! (Norman van den Wildenberg) (8/10) (Cellar Music Group)
Julia-Sophie – Forgive Too Slow
De Britse-Franse avant-garde elektronische popartiest Julia-Sophie presenteert met haar debuutalbum ‘Forgive Too Slow’ een opmerkelijke muzikale statement. Na een veelzijdige carrière met Little Fish, het schrijven van filmscores voor Candy Says en het oprichten van Beanie Tapes, markeert deze solo-release een nieuwe fase in haar artistieke ontwikkeling. ‘Forgive Too Slow’ verkent diepgaande thema’s rondom relaties en de emotionele impact van traag vergeven. Het album opent met ‘Numb’, een aangrijpend nummer dat zelfdestructieve gedachten blootlegt, en vervolgt met ‘Telephone’, dat het thema verlies met melancholie behandelt. ‘Falling’ verkent de schoonheid en complexiteit van de liefde. Een bijzonder hoogtepunt is ‘I Was Only’, een samenwerking met Noah Yorke, die een extra laag van emotie en nuance toevoegt aan het geheel. Ondanks de introspectieve en soms sombere toon, straalt er een gevoel van hoop en authenticiteit door de muziek heen. Julia-Sophie lijkt dichterbij de kern van haar wezen te zijn gekomen, waardoor ‘Forgive Too Slow’ een oprechte en krachtige muzikale reis biedt. (Elodie Renard) (6/10) (Ba Da Bing Records)
Andromeda Turre – From The Earth
Andromeda Turre’s nieuwe album ‘From The Earth’ is een ambitieuze en doordringende jazzsuite die de diepgaande relatie tussen de mens en de aarde verkent. Het album bestaat uit vier delen, elk gewijd aan een ecosysteem: ‘Earth’, ‘Sky’, ‘Sea’, en ‘Ice’. Deze biosferen worden niet alleen muzikaal tot leven gebracht, maar zijn ook een eerbetoon aan gemeenschappen die onevenredig door klimaatverandering worden getroffen. Turre, een ervaren muzikant en activiste, combineert haar artistieke en maatschappelijke betrokkenheid op meesterlijke wijze. ‘From The Earth’ biedt een rijke muzikale ervaring door de inzet van diverse instrumenten die elk biosfeer karakteriseren. Zo vertegenwoordigt ‘Earth’ de aarde met traditionele instrumenten zoals de marimba en didgeridoo, terwijl ‘Sky’ zich uitdrukt door de klanken van brass en harp. De suite begint met ‘Ingression Interlude’ en ontwikkelt zich door sterke stukken zoals ‘Earth Waltz’, dat de grootsheid van de aarde belichaamt, en ‘Finger On The Trigger’, dat de woede over milieuschendingen uitdrukt. Turre’s gebruik van opgenomen interviews met klimaatleiders verrijkt de muziek en benadrukt de urgentie van het onderwerp. Met ‘From The Earth’ biedt Turre een waardevolle en artistieke oproep tot actie, een gedurfde bijdrage aan zowel de jazz als het milieudebat. (Tobias Braun) (7/10) (OUTSIDE IN MUSIC)
Ice Spice -Y2K
Ice Spice’s nieuwe album ‘Y2K!’ is niet alleen een stap terug voor de muziek; het is een sprint in een leegte van artistieke armoede. Haar flows klinken als een chaotische brij van woorden met het enthousiasme van een middelbare scholier die voor het eerst rijm ontdekt. Misschien ken je haar van ‘Munch (Feelin’ U)’ dat haar op de kaart zette? Dat was waarschijnlijk het hoogtepunt van haar carrière, en vanaf daar gaat het alleen maar bergafwaarts. The Bronx zou excuses moeten aanbieden voor dit lawaai. Isis Gaston, aka Ice Spice, mag dan liefde hebben voor rap, maar dat is niet te horen op dit album. Samenwerkend met producer Cook Babes, klinkt ‘Y2K!’ als een trieste poging tot muziek, met tracktitels als ‘Phat Butt’ en ‘Think You The Shit (Fart)’. De creatieve diepgang hier is vergelijkbaar met een plas in de Sahara. ‘Phat Butt’ is een meesterwerk van cringe en seksisme. Gunna, Central Cee en Travis Scott willen waarschijnlijk hun namen verwijderd hebben van dit project. Het album is een misdaad tegen muziek, een eerbetoon aan alles wat er mis is met de industrie: seksisme, holle teksten en een gebrek aan zelfbewustzijn. Zoek je de soundtrack van de ondergang van de westerse beschaving? Zoek niet verder dan ‘Y2K!’. Red je oren en vermijd dit ten koste van alles. (Jan Vranken) (1/10) (Dolo Entertainment)
