Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Anvil – One And Only
Anvil behoeft geen nadere introductie. Iedere metalhead kent deze sympathieke Canadese band. Begin jaren 80 maakt Anvil drie uitstekende albums die ze een cult-status oplevert. Succesvolle en wereldberoemde bands als Metallica en Megadeth geven aan dat Anvil een inspiratiebron is en dat ze beïnvloed zijn door dit Canadese trio. Door mismanagement en foute keuzes komt het echter niet tot een doorbraak en raken ze enigszins in de vergetelheid. Dit is allemaal te zien in de Anvil film ‘The Story Of Anvil’ uitgebracht in 2009. Door deze documentaire herleeft de belangstelling weer en brengt Anvil trouw iedere twee à drie jaar een album uit. De liefde voor metal en de speelvreugde ontbreekt op geen enkel album, ook niet op dit 20e(!) album ‘One And Only’. Feit is wel dat Anvil de laatste 20 jaar hetzelfde album uitbrengt. Ook op ‘One And Only’ staan twee à drie nummers die er ver boven uitsteken zoals ‘Dead Man Shoes’ en ‘Fight For Your Rights’. De resterende nummers zijn echter middelmatigheid troef. Anvil kan eigenlijk beschouwd worden als de AC/DC van de metal. Je komt als fan niet voor verrassingen te staan. Respect voor deze band die al langer bestaat dan menig lezer van dit artikel. (Ad Keepers) (7/10) (AFM)
Blur – Live At Wembley Stadium
Het nieuwe album van Blur, ‘Live At Wembley Stadium’, is een bijzonder tijdsdocument dat de essentie van de band vastlegt zoals we die kennen en waarderen. Blur, een pijler van de Britse popmuziek, heeft met hun invloedrijke geluid en iconische hits een blijvende indruk achtergelaten op de muziekscene. Hun rol in de Britpop-beweging van de jaren ’90 is onmiskenbaar, met klassiekers zoals ‘Parklife’ en ‘Song 2’ die generaties hebben geïnspireerd. Jammer genoeg lijkt de wederopstanding van de band beperkt tot slechts één nieuw studioalbum en dit live album. Het concert dat in Wembley werd opgenomen, was onderdeel van een wereldtournee die hen vorig jaar ook naar Nederland bracht. Deze registratie biedt een mooie verzameling van zowel de grote hits als geliefde deep-cuts, wat het een waardevolle toevoeging maakt voor de diehard fans. Toch blijft de vraag of ‘Live At Wembley Stadium’ meer is dan alleen een stuk merchandise, een toetje voor de fans die de reünie shows bezochten. Het album biedt weinig nieuws en zal vooral gewaardeerd worden door diegenen die de energie en sfeer van de live shows nog eens willen herbeleven. Voor velen zal het album overbodig aanvoelen, slechts een herinnering voor degenen die erbij waren. Echter, het draagt wel bij aan de nalatenschap van Blur en biedt een laatste kans om mee te zingen met ‘Parklife’ en ‘Song 2’ in hun live glorie. (Jan Vranken) (6/10) (Blur under exclusive license to Parlophone)
Slowly Rolling Camera – Silver Shadow
Slowly Rolling Camera uit Cardiff heeft met ‘Silver Shadow’ hun unieke mix van jazz, filmische diepgang en elektronische flair verder verfijnd. Dit album, geïnspireerd door filmmontages, draait om een fictieve protagonist, wat sterk naar voren komt in de compacte en emotioneel consistente nummers. De kernleden, aangevuld met getalenteerde muzikanten zoals Jasper Høiby en Verneri Pohjola, zorgen voor een rijke en gelaagde luisterervaring. Na een decennium van muzikale innovatie blijft de band evolueren. Van hun rauwe debuut in 2014 tot de verfijnde producties van nu, ‘Silver Shadow’ bevestigt hun spirit en viert hun indrukwekkende succes met meer dan 20 miljoen streams. Dit zesde album spreekt zowel bestaande fans als nieuwe luisteraars aan en voegt een nieuwe laag toe aan hun erfenis. Een welverdiende 8/10. (Elodie Renard) (8/10) (Edition Records)
Charley Crockett – Visions Of Dallas
Charley Crockett’s nieuwste album ‘Visions Of Dallas’, een vervolg op het eerder dit jaar uitgebrachte ‘$10 Cowboy’, levert precies wat de titel en cover doen vermoeden: clichématige countrymuziek. Terwijl country tegenwoordig populairder is dan ooit, draagt Crockett daar helaas weinig aan bij met zijn eenvoudige, op kwinten gebaseerde ritmische kitsch. Het ontbreekt op ‘Visions Of Dallas’ aan de diepgang en verfijning die je van een hedendaagse countryplaat zou verwachten. Zijn stem, die verre van de beste is, draagt bij aan het probleem. De nummers zijn simplistisch en missen de emotionele lading en vocale originaliteit die het genre vaak zo geliefd maken. Charley Crockett mag dan wel profiteren van de huidige country-hype, maar zijn muziek lijkt beter thuis te horen op lokale braderieën dan op de grote podia. Zijn bijdrage aan het genre is te saai en te oppervlakkig om een blijvende indruk achter te laten. Dank u wel. (Jan Vranken) (5/10) (Son of Davy)
Yemi Alade – Rebel Queen
Yemi Alade, de Nigeriaanse Afro-pop zangeres en songwriter die in 2009 doorbrak met haar overwinning op de Peak Talent Show, heeft met haar nieuwste album ‘Rebel Queen’ wederom een meesterwerk afgeleverd. Alade, afkomstig uit Abia in zuidoost Nigeria, heeft haar muzikale ambities gecombineerd met een studie aan de Universiteit van Lagos. Na haar succes bij Peak bracht ze haar debuutsingle ‘Fimisile’ uit en brak internationaal door met de hit ‘Johnny’ in 2013. Dit nummer stond op haar debuutalbum ‘King Of Queens’ uit 2014, een mix van reggae, R&B, rap en Afro-pop. Haar tweede album ‘Mama Africa’ uit 2016 en de daaropvolgende EP ‘Mama Afrique’ uit 2017 lieten haar veelzijdigheid zien. ‘Rebel Queen’ is een feestje van begin tot eind. Luister naar de heerlijke beat van ‘Tomorrow’, een track die gegarandeerd een glimlach op je gezicht tovert, mede dankzij de fantastische backingvocals. Op dit album is elke track raak. De muziek springt moeiteloos van Afro-pop naar R&B en highlife, en biedt zo een eclectische soep met een pittige smaak. Ik kan geen zwak nummer aanwijzen op dit album. Het is een echte feestplaat. Het nummer ‘African Woman’, een duet met niemand minder dan Angelique Kidjo, heeft de internationale scène al op zijn kop gezet. Ook het duet met Ziggy Marley, ‘Peace & Love’, is een heerlijke zwoele zomertune. Yemi Alade bevestigt met ‘Rebel Queen’ opnieuw haar status als de grootste Afrikaanse superster. Ze overtreft zichzelf en levert een album af dat niet alleen haar talent, maar ook haar veelzijdigheid en creativiteit benadrukt. Dit is een plaat die je moet horen en die je gegarandeerd zal laten dansen. (Elodie Renard) (8/10) (Effyzie Music)
