Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Empire of the Sun – Ask That God
Het Australische duo Empire of the Sun keert komende week terug met de release van ‘Ask That God’, hun langverwachte vierde album. Na acht jaar stilte bewijzen Luke Steele en Nick Littlemore dat ze nog steeds meesters zijn in het creëren van meeslepende electro-pop. De twaalf tracks vormen een sonische reis door een wereld waar fantasie en realiteit vervagen. Van opener ‘Changes’ tot afsluiter ‘Friends I Know’ biedt het album van de Australiërs een gevarieerde luisterervaring. Hoogtepunten op het album zijn de pakkende titeltrack en het aanstekelijke ‘Music On The Radio’. De productie is sterk en de melodieën doorgaans erg sterk, hoewel sommige nummers natuurlijk meer indruk maken dan andere. Toch staan er op het album geen echte missers. ‘Ask That God’ blijft trouw aan Empire of the Sun’s unieke stijl, maar toont ook groei. Hoewel niet elk nummer dus een schot in de roos is, is dit album een waardige toevoeging aan hun discografie. (Norman van den Wildenberg) (7/10) (Capitol)
Highly Suspect – As Above, So Below
Highly Suspect is een Amerikaanse rockband die in relatief korte tijd in eigen land vrij populair is geworden. Het debuut en tweede album behaalde daar de tweede plaats in de rockalbum charts. Ook aan de streams te zien doen de nummers van die platen het goed. Onlangs kwam het vijfde album ‘As Above, So Below´ uit. Op het derde en vierde album probeerde de band iets wat niet in de smaak viel bij de fans, zo probeerden ze, met name op de derde plaat, hun rock met hiphop te mengen. Dat was geen succes. Met dit nieuwe album grijpt de band weer terug naar de sound van de eerste twee platen, voor Highly Suspect hopen we dat er wat betreft nieuwe albums niet te veel mensen zijn afgehaakt en louter nog naar de reeds bekende platen luisteren. (Rik Moors) (6/10) (Roadrunner Records)
Deep Purple – =1
Deep Purple’s nieuwe album ‘=1′ laat zien dat de band nog steeds in staat is om klassieke rocknummers te produceren, maar het biedt weinig nieuws voor het moderne muziekliefhebber. De gitaren van Simon McBride en de herkenbare zang van Ian Gillan staan centraal, ondersteund door Don Airey’s Hammond-orgel en de ritmesectie van Roger Glover en Ian Paice. Nummers zoals ‘If I Were You’ en ‘Pictures Of You’ laten een band zien die nog steeds geniet van het creëren van muziek, met klassieke rockinvloeden en een moderne productie. De relevantie om een dergelijk album in 2024 nog uit te brengen ontbreekt totaal. Alsof je nu weer stoomlokomotief gaat maken om dagelijks in te zetten. Terwijl de technische vaardigheid en de chemie van de bandleden onmiskenbaar is dit een nostalgische trip die vooral de oudere fans zal aanspreken. Het innovatieve vuur dat Deep Purple ooit definieerde, ontbreekt, en hoewel de muziek goed uitgevoerd is, voelt het album enigszins overbodig in het hedendaagse muziektijdperk. Samengevat: Deep Purple toont met ‘=1’ dat ze hun kunstje nog niet verleerd zijn, maar het album biedt weinig meerwaarde in de huidige muziekscene. Leuk voor de trouwe fans, maar voor nieuwe luisteraars is het waarschijnlijk minder relevant. Voor de moeite krijgt het album een zes. (Jan Vranken) (6/10) (Earmusic)
L’Orange – The Manipulation
L’Orange’s nieuwe album ‘The Manipulation’ biedt een relaxte luisterervaring met meesterlijke beats en nostalgische samples uit vroege jazzplaten en vintage radiouitzendingen. Het album kabbelt voort als een rustig bergbeekje zonder veel ophef te maken, wat zorgt voor een ontspannen sfeer. Hoewel er geen uitschieters of opzwepende momenten zijn, biedt het album een aangename, dromerige ambiance die ideaal is voor een rustige avond. De nummers vloeien soepel in elkaar over, maar missen soms de energie die je zou verwachten. ‘The Manipulation’ is een degelijke toevoeging aan L’Orange’s oeuvre, perfect voor een relaxte setting. Een solide zes voor de moeite en consistentie. (Elodie Renard) (6/10) (Old Soul Music)
Heavy Jelly – Soft Play
Soft Play, voorheen bekend als Slaves, heeft met hun nieuwe album ‘Heavy Jelly’ een poging gedaan om hun kenmerkende rauwe en energieke geluid voort te zetten. Echter, dit album lijkt eerder een schreeuw naar aandacht dan een muzikale prestatie. Bij het beluisteren van ‘Heavy Jelly’ vraag je je af in welke staat je moet verkeren om dit leuk te vinden. Het album zit vol met terugkerende herrie en mist duidelijk muzikaal raffinement. De nummers lijken eerder op ongecontroleerd geschreeuw dan op goed doordachte composities. Het geheel voelt dom aan en lijkt een verkwisting van kostbare lucht en grondstoffen.Waar eerdere werken van Soft Play misschien nog wisten te boeien met hun punkachtige energie en rebellie, slaat ‘Heavy Jelly’ de plank volledig mis. Dit album biedt niets nieuws of interessants en lijkt enkel te bestaan om luid te zijn zonder enige betekenisvolle inhoud. Kortom, ‘Heavy Jelly’is een teleurstellende luisterervaring die de verwachtingen niet waarmaakt. Het is moeilijk te rechtvaardigen waarom dit album überhaupt is gemaakt. Voor de liefhebber van goede muziek valt er hier weinig te halen. (Jan Vranken) (3/10) (BMG Rights Management)
