Hiphop is een culturele beweging. Weinig groepen dragen dit zo expliciet uit als Arrested Development. Sinds 1992 maken ze maatschappijbewuste muziek en bevragen ze sociale kwesties. In 2024 kwam hun nieuwe album ‘Bullets In The Chamber’ uit en stond de groep weer in ons land. Is hun muziek nog wel relevant? Misschien wel relevanter dan ooit, zo bleek donderdagavond in een volle Victorie in Alkmaar
Na een heerlijke set van DJ Fullscale was het podium voor de groep uit Atlanta. Het afrocentrische karakter van Arrested Development werd direct zichtbaar toen zangeres Fareedah Adeem vol passie dansend opkwam. Met percussie op de achtergrond zweepte ze met een ‘Life Music’ vlag in de hand het publiek op. Deze avond werd een viering van leven en hiphopcultuur.
Opvallend was dat de band het concert met recente muziek opende. Het motiverende ‘Yes Always’ liep over in ‘Hello’ van het nieuwe album, maar niet voordat emcee One Love een fraaie freestyle bracht. “Welcome to this AD Vibe!”, werd er terecht door rapper Speech geroepen. De frontman klonk live net zo goed als dat hij op de vele platen doet.
Dan was het toch tijd voor nummers uit 1992, het jaar waarin Arrested Development over de hele wereld ontdekt werd. De band bracht ‘Give A Man A Fish’ en ‘Dawn Of The Dread’ vol overgave en schroomde niet om ‘Revolution’ in het midden te plaatsen. De rebelse en helende natuur van hiphop toonde zich in Alkmaar bij Arrested Development.
Zangeres Tasha Larae blonk uit in de vele zanglijnen die de muziek van de groep uniek maken. Niet enkel bij de grote hits, maar ook bij ‘Fishin’ 4 Religion’ kreeg de zaal bijna de ambiance van een gospelkerk. Het oneindige talent van Fareedah Adeem daarbij opgeteld toonde het multidisciplinaire karakter van deze unieke muziekgroep. Zelfs interpretaties van Herbie Hancock, Kriss Kross en House of Pain werden live moeiteloos toegevoegd.
Arrested Development was vastberaden om statements te maken. ‘Africa’s Inside Me’ toonde onbegrensde zelfliefde, ‘Let Your Voice Be Heard’ motiveerde tot opstand tegen repressie en tijdens ‘Bloody’, een nummer over collectieve verantwoordelijkheid, werd zelfs Palestina benoemd. Verfrissend in een wereld waar muziek vooral over bezit en roem gaat.
De vaardigheid van de band stelde geen moment teleur. Alle bandleden van Arrested Development gaven solo’s en brachten de hiphopbeats tot leven. Zo kreeg ‘Raining Revolution’ een akoestische invulling terwijl emcee One Love juist een pijlsnelle, verbluffende rap opvoerde. De hiphopgroep oogde live sterker dan ooit, met bezieling en bergen aan recent materiaal.
Er ging echter niets boven ‘Tennessee’, ‘Mr. Wendal’ en ‘People Everyday’. Dit drieluik aan hits zorgde voor collectieve nostalgie bij het publiek en luid meezingen als gevolg. De groep is met zulke nummers een grondlegger voor de maatschappijbewuste rap van vandaag. Na dertig jaar is hun muziek nog net zo sterk en relevant als het in 1992 was. Zelfs zonder Headliner en Baba Oje.
Dankzij Arrested Development verbroederde de Victorie. Als de bandleden na afloop fans zelfs de handen schudden was slechts één conclusie mogelijk – ze deden het for the FKN love.
Foto’s (c) Tyron Rosheuvel
