Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Eminem – The Death Of Slim Shady (Coup De Grâce)
Eminem heeft zijn alter ego Slim Shady officieel ten grave gedragen met de release van ‘The Death Of Slim Shady (Coup De Grâce)’. Na weken vol mysterie, teasers en de hit ‘Houdini’, brengt hij negentien nieuwe tracks uit die een einde maken aan een iconische fase in zijn carrière. Het album begint introspectief met ‘Renaissance’ en ‘Habits’, waarin Eminem zijn verleden onderzoekt. ‘Trouble’ en ‘Brand New Dance’ brengen energie, terwijl ‘Evil’ en ‘All You Got’ zijn innerlijke demonen belichten. Met ‘Lucifer’ en ‘Antichrist’ verkent hij religieuze thema’s. ‘Fuel’ en ‘Road Rage’ geven een energieke boost, gevolgd door de hit ‘Houdini’, waarin Slim Shady verdwijnt. Met het sterke ‘Guilty Conscience 2’ brengt hij een scherp vervolg op het originele nummer met Dr. Dre. ‘Head Honcho’, ‘Temporary’ en ‘Bad One’ bieden zware beats en melancholie, terwijl ‘Tobey’ samenwerkingen met Big Sean en BabyTron toont. Maar dat zijn dan ook wel meteen de hoogtepunten. ‘The Death Of Slim Shady (Coup De Grâce)’ is als debuutalbum geen slecht album, verre van. Maar het is verdomme het 12e album van Eminem, en dan hoop je toch op iets meer dan weer dezelfde klaagzang. Over and over again en om eerlijk te zijn: Van een toprapper als Eminem verwachten we toch inmiddels wel wat anders. (Norman van den Wildenberg) (5/10) (Interscope)
Lakecia Benjamin – Phoenix Reimagined (Live)
Na haar fabuleuze optreden op het Internationale Uhoda Jazz Festival in Luik eerder dit jaar, waren de verwachtingen hooggespannen voor het nieuwe album van Lakecia Benjamin. ‘Phoenix Reimagined (Live)’ maakt deze verwachtingen meer dan waar. Dit album is een meesterwerk vol elektrische energie en ongeëvenaard vakmanschap, vastgelegd in een opmerkelijk goede opnamekwaliteit. Vanaf de opener ‘Trane’ wordt meteen duidelijk hoe immens hoog het niveau van Benjamin en haar band ligt. Het titelnummer, ‘Phoenix Reimagined’, tilt het album naar een nog hoger niveau met gastoptredens van jazzgiganten Randy Brecker, Jeff ‘Tain’ Watts en John Scofield. Hun bijdragen zijn mindboggling goed en versterken de dynamische en innovatieve sound die Benjamin nastreeft. De muzikanten op dit album, waaronder Zaccai Curtis (piano), Elias Bailey (bas) en EJ Strickland (drums), leveren stuk voor stuk buitengewone prestaties. ‘Phoenix Reimagined’ is niet zomaar een live-album; het is een document van een elektrische avond vol briljante jazz. Luister naar dit album met een goede hoofdtelefoon en de ervaring wordt nog intenser. De energie en het vakmanschap van Lakecia Benjamin en haar band spatten van elk nummer af, wat dit album tot een absolute must-have maakt voor elke jazzliefhebber. (Jan Vranken) (9/10) (Ropedope)
Orquesta Akokán – Akokán
Het album ‘Akokán’ van Orquesta Akokán borduurt qua sound duidelijk voort op de klanken van de Buena Vista Social Club, maar met een iets meer basic productie, wat het geheel een authentieker karakter geeft. Deze benadering versterkt de nostalgische charme van het album en biedt een diepgaand eerbetoon aan de wortels van de son en het vakmanschap van de huidige generatie Cubaanse muzikanten. Vanaf de eerste noten is het duidelijk dat liefhebbers van prachtig gestileerde blazerarrangementen met dit album volledig aan hun trekken komen. Het saxofoon- en trompetwerk, uitgevoerd door topmuzikanten zoals César Lopez, Carlos ‘Afrokán’ Alvarez Guerra, en Santiago Ceballos Seijido, is indrukwekkend en krachtig. Elk nummer ademt de rijke muzikale tradities van Cuba, met invloeden van mambo, rhumba, tumbao en cha-cha-cha, gecombineerd met moderne Latin jazz. Orquesta Akokán, geboren uit de gedeelde visie van zanger José ‘Pepito’ Gómez, producer Jacob Plasse, en arrangeur Michael Eckroth, laat op dit album horen waarom ze tot de top van de Latin muziek scene behoren. Hun samenspel is meesterlijk goed en de liefde voor de muziek straalt door in elke noot. De tracks zijn niet alleen technisch indrukwekkend, maar ook doordrenkt met emotie en historische diepgang. Het album is opgenomen in Havana’s legendarische Areito Studios, wat bijdraagt aan de authentieke sound. De keuze voor deze opnamelocatie is een knipoog naar het rijke muzikale verleden van Cuba en voegt een extra laag van echtheid toe aan de muziek. Of ze met dit album weer een Grammy-nominatie zullen krijgen, is afwachten, maar het feit is dat ‘Akokán’ een buitengewoon goed album is. Het is een levendig en oprecht eerbetoon aan de muzikale tradities van Cuba, uitgevoerd door enkele van de beste muzikanten van het eiland en daarbuiten. Voor iedereen die houdt van de gouden tijden van de Cubaanse muziek, is dit album een absolute must-have. (Jan Vranken) (8/10) (Daptone)
Marc Almond – I’m Not Anyone
Marc Almond, bekend van het vroegere Soft Cell, is nog steeds actief in de muziekindustrie. Een paar jaar geleden was hij nog in Nederland te zien als vocale sidekick bij het orkest van Jools Holland, een optreden dat niet bijzonder goed ontvangen werd. Nu heeft Almond met ‘I’m Not Anyone’ een coveralbum uitgebracht, met daarop elf nummers die hij naar eigen zeggen via een zoektocht door de krochten van YouTube heeft verzameld. Als inspiratiebron is dat vrij teleurstellend. Op het album staan covers van onder andere Neil Diamond, Mahalia Jackson, Don McLean, en zelfs enkele minder bekende nummers zoals van Blue Cheer. Het resultaat is een verzameling van persoonlijke favorieten zonder enige thematische samenhang, behalve de kenmerkende stem van Almond. Een van de hoogtepunten op het album is ‘I’m In The Light’, waar de backing vocals worden verzorgd door Iain Hornall van 10CC en Electric Light Orchestra. Dit is een compliment voor Iain, maar niet voor Marc. De originele nummers zijn veel beter en de herarrangementen voegen niets toe. De cover van Mahalia Jackson’s ‘Trouble Of The World’ is een dieptepunt. Het is een gewaagde keuze om dit soort materiaal te willen coveren, en het resultaat is dat mensen onmiddellijk het origineel willen opzetten. Hetzelfde geldt voor Almonds halfbakken versie van Neil Diamonds ‘Lonely Looking Sky’ van de prachtige soundtrack ‘Jonathan Livingston Seagull’. Het voegt helemaal niets toe aan de geweldige originelen. Wat mij betreft mag Marc in Portugal, waar hij woont, lekker in het zonnetje blijven zitten. Dit album is een misser. (Jan Vranken) (4/10) (BMG)
Remi Wolf – Big Ideas
Remi Wolf werd bij mensen bekend door het optreden in The Late Show With Stephen Colbert, waar ze de single ‘Cinderella’ bracht. Precies de herrinering daar aan bracht me bij dit album. Dezelfde frisse vibe is terug te vinden in ‘Toro’, waarvan het intro 100% gekopieerd is van ‘Loco’ van the Fun loving Criminals. Evenals in de ontspannen ballad ‘Motorcycle’ en het meezingbare alt-rock nummer ‘Alone In Miami’. Dit album, met bijdragen van producers als Kenny Beats, Leon Michels en de Dap-Kings, straalt eclecticisme uit. De invloed van de Dap-Kings, vooral als blazerssectie, is onmiskenbaar. Hun aanwezigheid verleent het album een onweerstaanbare retro sfeer die uitnodigt om te dansen. ‘Cinderella’ was misschien al een hit bij fervente radioluisteraars, maar ook nummers zoals ‘Soup’ hebben een aanstekelijke kwaliteit die doet denken aan de hits van Kylie Minogue, en blijven de hele dag in je hoofd hangen. Remi Wolf genereert een intense, genre-overstijgende stijl van indie-pop, waarin ze moeiteloos elementen van classic rock, funky indie en zonnige nu-disco verwerkt. ‘Big Ideas’ slaat commercieel gezien de spijker op de kop; het biedt geen baanbrekende vernieuwingen, maar is uitstekend geproduceerd. Dit album, dat vaak als ‘radio-vriendelijk’ wordt bestempeld, is perfect voor een autorit naar een zomers festival of een feestje in de tuin. Kleine, verfijnde details, zoals de cowbell in ‘Toro’ en de Nirvana-achtige zangstijl in ‘Alone In Miami’, geven aan dat Wolf’s muziek veel meer is dan standaard popmuziek. Hoewel de invloeden soms duidelijk herkenbaar zijn, zoals de gotische psych-pop à la Tame Impala in ‘Cherries & Cream’, sluit dit naadloos aan bij de huidige trend van muziek vol referenties en verborgen details. Een nummer als ‘Wave’, dat hypnotische ska vermengt met een krachtige nu-metal refrein, laat zien hoe deze aanpak tot verfrissende resultaten leidt. ‘Big Ideas’ is een luchtig en aangenaam album dat commercieel succes en artistieke soms niet in balans weet te brengen. Het is de ideale soundtrack voor een vrolijke zomerdag en brengt gegarandeerd een goed humeur. Als je het hele album hoort, dan zul je steeds weer denken “Waar ken ik dat toch van?”, Dat is an sich al een prestatie. (Elodie Renard) (7/10) (Island)
