Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Leon Alvarado – The Changing Tide
Multi-instrumentalist Leon Alvarado is ook een bekroond ontwerper van albumhoezen/tourposters (voor Yes, Genesis e.v.a.). Op ‘The Changing Tide’ staan twee covers van Pink Floyd. Hun invloeden hoor je ook in Leons eigen nummers. Op de achtergrond van ‘The Equilibrium Of Time’ tikt de tijd, op de voorgrond slaat een klok. Er zijn wisselwerkingen tussen bijvoorbeeld sferische muziek en rock. En strijk-versus toetsinstrumenten. De heartbeat keert een aantal keer terug. De langaanhoudende tonen geven ‘A Day Of A Different Sort’ een rustige sfeer. Het prachtige gitaarspel krijgt langzaam meer power. De geluiden van een ongeluk komen onverwacht. De meeste wendingen in ‘A View From A Different Room’ (met het mooie saxofoonspel) vloeien in elkaar over. ‘Dance Of The Pink Elephants’ is een intrigerende cover, de blend tussen hoge en lage tonen is prima. Het geluid van kabbelend water past bij de sfeer van de titeltrack. De geluiden en de herhalingen geven ‘Brain Damage’ een eigen geluid. Deze interpretatie is gedurfd, maar geslaagd. Tip: luister dit bijzondere album (met minimalistische details) met headset. (Esther Kessel-Tamerus) (8/10) (Melodic Revolution Records)
Charlie Kohlhase & The Explorers Club – A Second Life
De gerenommeerde Bostonse improvisator en componist Charlie Kohlhase presenteert met trots zijn nieuwe album ‘A Second Life’ met zijn Explorers Club. Het album, geïnspireerd door Kohlhase’s persoonlijke overlevingsverhaal na zijn HIV-diagnose in 2015, eert de 40 miljoen mensen die overleden zijn aan aids zonder moderne behandelingen. Het octet van Kohlhase combineert saxofoons (Kohlhase, Seth Meicht), koperblazers (Jeb Bishop, Dan Rosenthal, Josiah Reibstein), gitaar (Eric Hofbauer), bas (Tony Leva) en drums (Curt Newton) tot een klassiek jazz-geheel. Opener ‘Character-Building Blues’ opent langzaam met baritonsax en gitaar, terwijl ‘No Such Explorer’ geïnspireerd is door Burundese inganga-muziek. ‘Lennette’ mengt de stijlen van Ornette Coleman en Lennie Tristano. Het swingende ‘No Dog, No Bike’ en het ritmische ‘Airport Station’ tonen de veelzijdigheid van de band. ‘Eyes So Beautiful As Yours’ en ‘Berlin Ballad’ voegen emotionele diepte toe. ‘Man On The Moon’ en ‘Tetractys’ sluiten het album af met energie en harmonie. ‘A Second Life’ is een inspirerend jazzalbum, rijk aan improvisatie en emotie. (Tobias Braun) (7/10) (Mandorla Music)
Demon – Invincible
Demon, de band met de zeer heavy bandnaam en dito albumcovers begin jaren 80. Ze werden altijd in de reeks van New Wave Of British Heavy Metal genoemd. De sound is allesbehalve bands als Saxon die daar ook toe behoren. Meer hardrock dan metal zullen we maar zeggen. Daardoor niet minder geliefd en zeker de eerste twee platen van Demon kunnen cult klassiekers genoemd worden. Acht jaar na hun laatste studioalbum bracht de groep nog niet zo lang geleden hun veertiende album uit ‘Invincible’. Dat kwam mooi samen met de 45e verjaardag van de band. Zanger en leider van de band Dave Hill mag inmiddels 76 kaarsjes uitblazen en klinkt nog krachtig. Het ligt er gelukkig niet zo dik op dat het storend is. Verder is het met bijna een uur speeltijd wat aan de lange kant. Het nieuwe album kan niet tippen aan de hoogtijdagen, maar zoals al eerder vermeld heeft Demon een cult following. Dat kan met zo’n naam natuurlijk ook haast niet anders. Voor de fans een leuke toevoeging, die verder niet veel potten zal breken. (Rik Moors) (6/10) (Frontiers Music s.r.l.)
Daryll Hall – D
Daryl Hall, een van de beste ‘blue-eyed soul’ songwriters van zijn generatie, bewijst met zijn nieuwe soloalbum ‘D’ opnieuw dat hij nog steeds ‘op de top van zijn kunnen’ is. Onder de meesterlijke productie van Dave Stewart van Eurythmics, levert ‘D’ een heerlijk album dat de luisteraar moeiteloos meesleept. Hall’s kenmerkende zangstijl blijft net zo boeiend als altijd, met een ontspannen presentatie en een onweerstaanbare groove die je hele lichaam in beweging brengt. Nummers als ‘Too Much Information’ tonen Hall’s tijdloze aantrekkingskracht en laten zien hoe hij met speels gemak het hoge niveau van vroeger weet te behouden. Zelfs de ballads, zoals ‘Rather Be A Fool’, laten zijn blijvende vermogen zien om ons te raken met zijn onmiskenbare stem. Met ‘D’ maakt Daryl Hall een triomfantelijke terugkeer en herinnert ons eraan dat hij nooit echt is weggeweest. Dit album is een viering van zijn blijvende talent en een feest voor zowel oude als nieuwe fans.(Elodie Renard) (8/10) (United Artist Productions)
Kaelin Ellis – You are here, Start
Ik zette het nieuwe album ‘You Are Here, Start’ van Kaelin Ellis geheel onvoorbereid op, om binnen vijf minuten totaal verslaafd te zijn aan de kick die dit album brengt. Het is alsof je naar de mannelijke variant van Little Simz luistert, die geen producer als Inflo nodig heeft, omdat hij zelf de definitie van innovatie en sound naar the next level weet te brengen. Dit album is de shit. Jazz, rap en hip-hop worden in een ketel gegoten en daar wordt een verrukkelijk soepje van gebrouwen. In de tracks leer je vervolgens weer tig andere toppers kennen. Dit album verbreedt je muzikale horizon. Kaelin Ellis, opgegroeid met een mix van homegrown Gospel, Madlib, J Dilla, Flying Lotus en diverse andere invloeden, brengt een unieke sound die funk, hip-hop, elektronische muziek en space age jazz combineert. Als multi-instrumentalist en producer uit Lakeland, FL, heeft hij al samengewerkt met grootheden als Lupe Fiasco, Joyce Wrice, Virgil Abloh, Logic, Jazmine Sullivan en K-Pop supersterren EXO. Met een indrukwekkend cv, waaronder een NAACP Image Award nominatie en steun van grote namen als USA Today, Okayplayer, NPR Music, Rolling Stone, Pitchfork en Complex Magazine, is de toekomst helder voor Ellis. ‘You Are Here, Start’ is zonder twijfel een van de beste albums van het jaar. Het laat zien dat Kaelin Ellis niet alleen een meester is in het creëren van geluid, maar ook in het vernieuwen van genres. Verrukkelijk! (Jan Vranken) (9/10) (Fool’s Gold Records)
