Voor het derde jaar op rij was Rammstein te gast in Nederland. Na een denderend bezoek aan Groningen was het nu wederom tijd voor De Goffert in Nijmegen. Ondanks de ‘recente’ bezoeken was de belangstelling nog altijd buitengewoon groot. Er was voor dit bezoek zelfs twee dagen uitgetrokken. Op woensdag 19 juni treden de Duitsers nog een keer op in Nijmegen. Ter gelegenheid van de komst van deze Duitse machine was er in het poppodium Doornroosje een Rammstein pop-up fanshop geopend, die uitermate goede zaken deed.
Terwijl de felle regen neerdaalde, stond het veld vooraan al vroeg op de avond bomvol standvastige Rammstein-fans. Nijmegen ligt gunstig, waardoor er opvallend veel Belgische en Duitse liefhebbers aanwezig waren. De regen hield het tweede gedeelte van de toeschouwers wat langer thuis. Hierdoor was er vlak voor de aanvang nog een lange rij wachtenden voor de poort. Een deel zal dan ook het voorprogramma, net als vorige keer door de twee pianisten van Abélard, hebben gemist. Het aanblik in het park was dan wel weer bijzonder. Daar waar doorgaans de menigte vooral gekleed gaat in zwart, werden die nu door kleurrijke poncho’s bedekt. Men had duidelijk rekening gehouden met het weer.
Net als de regen kwamen de mannen van Rammstein, vanuit de hoge lift in het midden van het podium, naar beneden. In tegenstelling tot hun vorige concert werd ‘Ramm4’ ingezet. Naast ‘Keine Lust’, ‘Asche zu Asche’ en ‘Wiener Blut’ de enige aanpassing op de setlist ten opzichte van hun show in 2022 in het Goffertpark. Openingsnummer ‘Armee der Tristen’ is daarmee komen te vervallen evenals in het eerste blok ‘Zick Zack’ en ‘Zeig Dich’. Zelfs de volgorde was nagenoeg hetzelfde. Hoewel de heren voor wat betreft de outfits het een en ander hadden aangepast, was het decor, lees podium, hetzelfde gebleven. Het robuuste donkere podium stak dreigend af tegen de grauwe grijze lucht. Hoewel, zo richting het einde van het optreden bij de ondergaande zon verscheen er pontificaal een regenboog boven de immens grote metalen kolos.
Ten opzichte van de vorige keer was er voor deze edities gekozen om twee tribunes te bouwen. Al was het van ver, het maakte het wel mogelijk om nog wat van de show te zien. Dat was ver op het veld naar achteren helaas niet het geval. Het spektakel in de lucht met vuur en rook was samen met de harde klanken en dreunen van de muziek tot ver buiten de hekken wel waarneembaar. Daar waar vorige jaargang, bij mooi zonnig weer, wat voorbijgangers bleven hangen rond het park om wat van de Rammstein-sfeer op te snuiven, was dit nu bij slecht weer uiterst spaarzaam.
Terug naar de show. En wát voor een show. In al die jaren is er weinig veranderd aan de impact die Till en zijn kornuiten weten te bewerkstelligen. De setlist had dan wel weinig verrassingen in petto, veel nummers moeten ook wel min of meer ‘verplicht’ gespeeld worden. ‘Links 2-3-4’, ‘Du Hast’ en ‘Sonne’, om er maar een paar te noemen, zijn bijna niet meer weg te denken. De grote kinderwagen (bij ‘Puppe’), de grote ketel met de vlammenwerper (bij ‘Mein Teil’) en natuurlijk de schuim spuitende dildo (bij ‘Pussy’) zijn schouwspelen die het publiek als het ware afdwingt om uit te laten voeren. In dat opzicht voldeed Rammstein exact aan de verwachtingen. Ook dit jaar weer een ingetogen versie van ‘Engel’ op de B-stage met begeleiding van de twee dames op piano. En de onvermijdelijke terugtocht naar het hoofdpodium met de rubberen boot.
Hoe bizar het ook klinkt en ondanks de vernuftigheid waarmee de performance in elkaar zit, bekruipt het gevoel dat Rammstein moet oppassen dat ze niet vastroesten in hun vaste (huidige) concept. Na het beleven van hun concert in De Kuip (2019), De Goffert (2022) en De Goffert (2024) mag je hopen dat ze volgende keer terugkeren naar Nederland met een totaal vernieuwde, verrassende show. De regen heeft het vuur, letterlijk en figuurlijk, allerminst kunnen temperen. De toeschouwers genoten van het theatrale spektakelstuk dat zich op de Goffertweide afspeelde en gingen voldaan en nat huiswaarts.
Foto’s (c) Marcel Hakvoort
