Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Black Country Communion – V
De term supergroep wordt te pas en te onpas gebruikt en meestal resulteert dit in een samenwerkingsverband van één of hooguit twee albums. Black Country Communion vormt hierop een positieve uitzondering. Voor degenen die de laatste 15 jaar onder een steen hebben geleefd een korte introductie. Black Country Communion bestaat uit zanger/bassist Glenn Hughes, drummer Jason Bonham (inderdaad, zoon van John Bonham die je misschien kent van Led Zeppelin), toetsenist Derek Sherinian (Dream Theater, Yngwie Malmsteen, Billy Idol) en Blues-gitaar virtuoos Joe Bonamassa. Ook producer en Bonamassa’s rechterhand Kevin Shirley mag niet onvermeld blijven en is feitelijk het vijfde bandlid van Black Country Communion. Na een radiostilte van zeven jaar is dan nu eindelijk het vijfde album ‘V’ te beluisteren. De muzikale stijl wijkt weinig af van de vier voorgaande albums. Uitstekend gespeelde Led Zeppelin meets Deep Purple rock met af en toe wat een vleugje ZZ Top (Stay Free), wat Soundgarden, Cornell’s stem leek behoorlijk veel op die van Hughes, wat Southern-Blues ala Gov’t Mule en net genoeg prog-elementen om de wat avontuurlijker ingestelde rock-liefhebber bij de les te houden. Is ‘V’ het beste album wat Black Country Communion tot nu toe heeft gemaakt? Dat niet, de eerste twee albums zijn wat mij betreft onaantastbaar maar ‘V’ mag zich nestelen op een comfortabele derde plaats. (Ad Keepers) (8/10) (J & R Adventures)
Moby – Always Centered at Night
Het nieuwste album van Moby, ‘Always Centered at Night’, is een bewijs van zijn blijvende invloed en aanpassingsvermogen binnen de elektronische en popmuziek. Bekend om zijn baanbrekende werk in de jaren ’90, dat de kloof tussen techno en mainstream muziek overbrugde, is Moby’s nieuwste werk een verfijnde mix van zijn klassieke geluid met hedendaagse invloeden. Het album opent met het nummer ‘On Air’, dat meteen de toon zet met zijn sfeervolle productie en ingewikkelde geluidslandschappen. Dit openingsnummer vangt de stemming van het album en benadrukt Moby’s uitzonderlijke productieskills. De geluidskwaliteit is rijk en meeslepend, en trekt luisteraars in een zorgvuldig vervaardigde auditieve ervaring.’Dark Days’, met de soulvolle vocalen van Lady Blackbird, is een uitblinkend nummer dat een broeierige sfeer combineert met een groove die zowel donker als verleidelijk is. Lady Blackbird’s indringende stem vult de gelaagde instrumentatie van Moby perfect aan, wat resulteert in een nummer dat zowel boeiend als diep is. Moby keert terug naar zijn dance-roots met ‘Where is Your Pride’, een track die pulseert met de energie en drive die zijn vroege hits kenmerkten. Dit nummer is een knipoog naar het vermogen van de artiest om te innoveren terwijl hij trouw blijft aan de elementen die hem een begrip in de elektronische muziekscene maakten. Het album toont een breed scala aan muzikale stijlen en beweegt naadloos over het spectrum van moderne muziek. ‘Feelings Come Undone’, met Raquel Rodriguez, is een ander hoogtepunt. De emotionele vocalen en weelderige arrangementen van dit nummer illustreren de diverse maar samenhangende aard van het album.’Always Centered at Night’ is een veelzijdige parel, een bewijs van Moby’s meesterschap als producer en zijn scherpzinnige gevoel voor muzikale verkenning. Het is een album dat bij elke luisterbeurt groeit, nieuwe lagen en nuances onthullend. Moby heeft een meesterwerk afgeleverd dat een belangrijke toevoeging is aan zijn al indrukwekkende oeuvre. (Jan Vranken) (9/10) (Always centered at night)
Carly Pearce – Hummingbird
‘Hummingbird’ is het derde studioalbum van Carly Pearce. Dit album volgt haar succesvolle tweede album, ’29: Written in Stone’, en markeert een verdere evolutie in haar muziekstijl en artistieke expressie. Met ‘Hummingbird’ brengt Carly Pearce een verzameling nummers die zowel haar persoonlijke als professionele groei weerspiegelen. Het album balanceert tussen traditionele countryklanken en moderne invloeden, waardoor het zowel tijdloos als eigentijds aanvoelt. Dit is vooral te horen op de nummers ‘Fault Line’, ‘Woman to Woman’ en ‘Trust Issues’, die tekstueel en muzikaal sterk herinneren aan haar debuutalbum door hun krachtige storytelling. ‘Things I Don’t Chase’ is emotioneel en gevoelig gearrangeerd met prachtige snaarinstrumenten. Inhoudelijk gaat het over een break-up waarin ze aangeeft geen whiskey en cowboys meer na te jagen. De meer dansbare nummers op dit diverse album zijn ‘Rock Paper Scissors’, ‘Truck on Fire’ en ‘Country Music Make Me Do It’. Pearce werkt graag samen met andere countryartiesten zoals Ashley McBryde, Lee Brice en Kelsea Ballerini. Vervolgens heeft ze samengewerkt met Chris Stapleton aan ‘We Don’t Fight Anymore’, waarvan de eerste single is uitgebracht. Dit duet is een meesterwerk op dit album. Hoewel de titeltrack ‘Hummingbird’ de kolibrie als metafoor gebruikt, verwijst dit nummer naar de moeite van afscheid nemen. Pearce blijft trouw aan haar roots, met een sterke nadruk op storytelling en emotionele diepgang, terwijl ze keer op keer een sterk album neerzet. (Romy van der Lee) (Big Machine Records) (9/10)
Luke Combs – Father and Sons
‘Father and Sons’ is het nieuwste album van Luke Combs. Dit album markeert een persoonlijke en artistieke mijlpaal in Combs’ carrière, waarin hij diepere thema’s verkent en zijn muzikale veelzijdigheid verder ontwikkelt. Met ‘Father and Sons’ presenteert Luke Combs een verzameling nummers die de relatie tussen vaders en zonen verkennen, evenals bredere thema’s zoals familie, erfgoed en persoonlijke groei. Het album combineert zijn kenmerkende rauwe vocalen en meeslepende storytelling. Dit komt duidelijk naar voren in de nummers ‘Whoever You Turned Out to Be’. Combs zet zich op een voetstuk met het nummer ‘Front Door Famous’, waarin hij emotioneel zingt met een ingetogen muzikale begeleiding, anders dan wat we van hem gewend zijn. De titeltrack, ‘Father and Sons’, is een ontroerend nummer dat de kern van het album samenvat. Het vertelt het verhaal van de band tussen generaties, met een focus op liefde, opvoeding en de lessen die van vader op zoon worden doorgegeven. Andere opvallende nummers op het album zijn ‘Little Country Boys’, ‘The Man He Sees in Me’ en ‘My Old Man Was Right’, die allemaal fijn geschreven zijn en prettig in het gehoor liggen. ‘Father and Sons’ is een bewijs van Luke Combs’ evolutie als muzikant en zijn vermogen om persoonlijke ervaringen om te zetten in universele verhalen. Het album is een must-listen voor zowel trouwe fans als nieuwe luisteraars die op zoek zijn naar authentieke, diepgaande countrymuziek. (Romy van der Lee) (Columbia Records) (7/10)
Dani – Attention Départ
Het postuum verschenen album ‘Attention Départ’ markeert een prachtig laatste hoofdstuk in de lange carrière van Dani, de Franse zangeres en actrice die misschien tijdens haar leven meer erkenning had verdiend. Dit album, zorgvuldig samengesteld met gitariste Émilie Marsh, biedt een intiem en krachtig eerbetoon aan Dani’s veelzijdige talent en unieke stijl. Het openingsnummer, ‘Encore un peu de sucre’, zet direct de toon met Dani’s karakteristieke, rokerige stem die om een beetje zoetheid vraagt, ondersteund door opvallende gitaren en vrouwelijke achtergrondkoortjes. Dani’s levendige energie komt tot uiting in ‘Attention départ’, een nummer dat haar onstuimige vitaliteit en charme perfect weerspiegelt. De samenwerking met artiesten zoals Emmanuelle Seigner en Dani’s kleindochter Albane voegt extra diepte toe aan het album, met teksten van Jil Caplan en Cécile Hercule die Dani’s legendarische non-conformisme benadrukken. ‘Dors sans moi’, met zijn synthetische beats en new wave gitaren, en ‘Chaleur inside’, met zijn elektro-psychedelische klanken, tonen Dani’s voortdurende zoektocht naar emotionele intensiteit. Émilie Marsh en Edith Fambuena hebben de nummers meesterlijk geproduceerd, waarbij elke noot en tekstuur geladen is met betekenis en gevoeligheid. De aanwezigheid van Étienne Daho op ‘Rouge’ met zijn weelderige strijkersarrangementen, voegt een extra laag van melancholie en warmte toe. ‘Attention Départ’ is een levendig en vreugdevol album dat Dani’s geest perfect vangt. Het is een waardig en ontroerend eerbetoon aan een artiest die tot het einde toe enthousiast en speels bleef. Dit album is een schitterend slotstuk en een onmisbare toevoeging aan haar oeuvre. (Jan Vranken) (8/10) (Warner Musique France)
