Terwijl in het Philips Stadion de laatste reeks Groots met een zachte G begon, was het afgelopen vrijdagavond in de Eindhovense Effenaar ook gezellig druk voor iets compleet anders. Warren Haynes stond met zijn Warren Haynes band op de planken en trapte ook zijn nieuwe tour in Eindhoven af.
In het promofilmpje vertelde Haynes al dat er van alles deze avond voorbij zou komen. Een greep uit zijn lange loopbaan, want inmiddels tikt hij ook de 64 aan. Songs van zijn solocarrière, nummers van Gov’t Mule, The Allman Brothers en ook nieuw werk. De avond werd opgedeeld in twee sets met daartussen een kleine pauze. Het hield de vaart wat uit de show, maar veel last had men er niet van. Degene die het wel jammer vonden van de pauze waren het toch tijdens het eerste nummer na de break alweer vergeten. The Warren Haynes Band was deze avond namelijk in bloedvorm.
Het geluid moest in het begin even hier en daar wat worden bijgedraaid. Tijdens opener ‘Tear Me Down’ (Gov’t Mule) klonk de mix nog wat uit balans. Gelukkig was dat van korte duur en klonk het de rest van de avond als een klok. Ondanks de ruime setlist was er tussendoor niet veel tijd voor een praatje. Het publiek werd meermaals bedankt, wat oprecht klonk vanuit Warren. Zowel zijn gitaarspel als zijn zang waren als goede wijn, zo leek het. Het werd alleen maar beter. Wel was een show als deze er een voor de fijnproevers. Niet iedereen houdt van een concert van dik twee uur waarvan het meeste instrumentaal geweld is. Is het niet van Haynes, dan wel van de saxofonist, drummer of pianist die ook ruimschoots de ruimte kregen deze avond. De bassist leidde alles in goede banen en stond er à la ZZ Top cooltjes bij.
Tijdens de bekendere nummers als ‘Banks Of The Deep End’ (Gov’t Mule) kwamen er kreetjes van enthousiasme uit het publiek bij het inzetten van de eerste tonen. Ook waren veel van hun shirtjes zichtbaar in de zaal. Zoals net vermeld was zo’n concert niet voor iedereen weggelegd en ook dat was toch zichtbaar in het tweeluik ‘Doin’ It To Death’ en ‘Thorazine Shuffle’ die in de 12 inch versie werden gebracht. Net als vrijwel ieder nummer op de setlist. Voor velen het moment voor een toiletbezoek, een bezoek aan de bar of snel even een sigaretje. Anderen stonden met open mond te kijken naar al het moois wat er op het podium werd gebracht.
Afgesloten werd met het prachtige ‘Soulshine’, wat door de zaal voluit werd meegezongen. Het aanwezige publiek zag een muzikaal geweldige show van een grootheid in de Southern jam. Een man die niets meer hoefde te bewijzen, maar het publiek keer op keer wist te verbazen met zijn gitaar kunsten en nog altijd geweldige stem. Een avond om niet snel te vergeten.