Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Arooj Aftab – Night Reign
Arooj Aftab’s nieuwe album ‘Night Reign’ is een betoverende verkenning van de nacht, vol intieme relaties, sombere dromen en vurige fantasieën. De nacht is haar grootste inspiratiebron, wat duidelijk hoorbaar is in de melancholische en hoopvolle klanken. Vanaf het openingsnummer ‘Aey Nehin’ creëert Aftab een gevoel van anticipatie en verlangen. Haar stem gidst ons door schaduwrijke passages, waarbij elke compositie nieuwe emotionele lagen onthult. Haar interpretatie van ‘Autumn Leaves’ is spookachtig en vernieuwend, met minimalistische instrumentatie die de sfeer versterkt. Het album combineert eigen composities met klassieke teksten, zoals die van de 18e-eeuwse Urdu-dichter Mah Laqa Bai Chanda. Samenwerkingen met muzikanten zoals James Francies en Cautious Clay voegen diepte toe aan de rijke klanklandschappen. Aftab’s veelzijdigheid en artistieke visie komen duidelijk naar voren in de diverse muzikale stijlen en talen.
Hoogtepunten zoals ‘Saaqi’ en ‘Last Night Reprise’ tonen Aftab’s vermogen om traditie en moderniteit te verweven. Haar muziek is intiem en universeel, met zorgvuldig doordachte productie en arrangementen. ‘Night Reign’ bevestigt Aftab’s status als een innovatieve en emotioneel resonante artiest. Dit indrukwekkende werk verdient een welverdiende 8 uit 10. (Jan Vranken) (8/10) (Verve Label Group)
King Hannah – Big Swimmer
King Hannah’s ‘Big Swimmer’ is een meeslepende luisterervaring die de luisteraar vanaf het openingsnummer met gesloten ogen meeneemt op een muzikale reis. Met Sharon van Etten’s vocale bijdrage op het eerste nummer zet het duo meteen de toon voor een atmosferisch en emotioneel geladen album. De stem van Hannah Merrick is veelzijdig en betoverend, variërend van zoetgevooisd tot agressief, wat in nummers zoals ‘New York, Let’s Do Nothing’ een fascinerende dynamiek creëert. Deze track roept een sfeer op die doet denken aan Dry Cleaning en Lou Reed, perfect voor een nacht in de stad die nooit slaapt. De invloeden van New York zijn duidelijk hoorbaar, wat een authentieke en rauwe energie toevoegt aan het album. Het acht minuten durende ‘Somewhere near El Paso’ brengt dezelfde spanning en diepgang als Lou Reed’s klassieke meesterwerk, zonder een rip-off te zijn. Het is een doorontwikkeld stijlfiguur dat King Hannah eigen maakt, met een intense opbouw die de luisteraar volledig in beslag neemt. Met ‘Big Swimmer’ bewijst King Hannah hun vermogen om diepgaande, atmosferische muziek te creëren die zowel hypnotiserend als indrukwekkend is. Het album dwingt de luisteraar tot volledige onderdompeling en laat een blijvende indruk achter. Dit album heeft de potentie om een tijdloos meesterwerk te worden en is een absolute aanrader voor liefhebbers van emotioneel geladen rockmuziek. (Anton Dupont) (9/10) (City Slang)
Winnetka Bowling League – Sha La la
Winnetka Bowling League, geleid door de veelzijdige Matthew Koma, brengt met ‘Sha La La’ hun tweede album uit. Hoewel de bandnaam al direct opvalt door originaliteit, weet het album zelf minder indruk te maken. De zonnige, reverb-rijke klanken die hun muziek kenmerken, doen denken aan de sfeervolle kusten van Californië , in plaats van de stedelijke steegjes van Los Angeles. Het album opent leuk met de titeltrack ‘Sha La La’. maar wordt al snel overschaduwd door een overdaad aan galm. Dit geeft het geheel een zwembadsound die de authentieke klanken van echte instrumenten en stemmen soms verbergt. Waar sommige nummers potentie tonen, blijven ze hangen in dezelfde geluidsmuur, waardoor het moeilijk is om echt uit te blinken. Tracks zoals ‘Slow Dances’ en ‘CVS’, die eerder wat airplay wisten te krijgen, missen de frisheid en het spontane karakter dat ze zou kunnen laten beklijven. Hoewel er ongetwijfeld veel liefde en zorg in de productie is gestoken, voelt het album soms te gepolijst en mist het de rauwe eerlijkheid die een diepe indruk kan achterlaten, en die beter zou passen bij deze muziek. ‘Sha La La’ zal zeker gekoesterd worden door de trouwe fanbase van de band, maar lijkt niet in staat om een breder publiek te betoveren. Het is een aangenaam album voor liefhebbers van reverb-washed pop, maar weet niet boven het maaiveld uit te steken. Uiteindelijk is het een plaat die waarschijnlijk snel in de uitverkoop zal belanden, ondanks de sterke start en de veelbelovende naam van de band. (Jan Vranken) (6/10) (Winnetka Bowling League)
Priest – Dark Pulse
De Zweedse band Priest, bekender om hun mysterieuze imago dan om hun muziek, neemt ons met ‘Dark Pulse’ opnieuw mee naar de neonverlichte werelden van de jaren ’80 sci-fi, gemixt met gothic soundscapes. Sinds hun debuutsingle in 2017 heeft de band een stevige fanbase opgebouwd en werden al eerder de albums ‘New Flesh’ en ‘Cyberhead’ uitgebracht. ‘Dark Pulse’ blijft trouw aan de herkenbare stijl van Priest, met donkere, elektronische beats en atmosferische synths die een futuristische sfeer oproepen. Nummers zoals ‘Phantom Pain’ en ‘Dead Ringer’ brengen je onmiddellijk terug naar de dystopische setting van een 80’s sci-fi film. De band slaagde erin om een unieke niche te vinden, maar helaas wordt deze niet voldoende uitgediept om het album echt interessant te maken. De muziek op ‘Dark Pulse’ is zeker onderhoudend en consistent in stijl, maar mist de diepgang en variatie om echt te blijven boeien. De productie is strak en de soundscapes zijn sfeervol, maar het geheel voelt soms wat repetitief en voorspelbaar aan. Er zijn weinig verrassingen of vernieuwende elementen te vinden die de luisteraar echt weten te verrassen. Hoewel ‘Dark Pulse’ ongetwijfeld fans van de band zal tevredenstellen, schiet het tekort in het bieden van een nieuwe of spannende richting voor Priest. Het album biedt een aangename luisterervaring voor liefhebbers van het genre, maar weet niet boven het maaiveld uit te steken. (Anton Dupont) (6/10) (Blue Nine)
AK3K – When I Die; Don’t Act; Like You Care
Het nieuwe album ‘When I Die ; Don’t Act ; Like You Care’ van AK3K is consistent met de stijlfouten in de titel: behoorlijk ‘fout’. AK3K, een mysterieuze artiest die beweert een 3000 jaar oude farao uit het schaduwrijk te zijn, heeft een niche gevonden in de online muziekwereld. Echter, deze niche wordt in dit album onvoldoende uitgediept om interessant te worden. Het is moeilijk te achterhalen waar AK3K precies vandaan komt, maar het album klinkt als een poging van een Duitse artiest uit Hamburg of Manneheim om zich voor te doen als een Amerikaan. Productioneel gezien is het armoede troef: de beats lijken grotendeels uit Apple-loops te bestaan, en zowel melodie als spanning ontbreken volledig. Tracks als ‘Drowning’ en ‘Who Are You’ proberen nog enige emotionele diepgang te veinzen, maar worden tenietgedaan door de amateuristische productie en de repetitieve geluiden. Hoewel AK3K een zekere, geheel eigen en unieke esthetiek heeft ontwikkeld en invloeden van diverse genres heeft geïntegreerd, weet dit album nergens indruk te maken. Het mist de authenticiteit en kwaliteit die nodig zijn om echt te boeien. ‘When I Die ; Don’t Act ; Like You Care’ is een teleurstellende luisterervaring die waarschijnlijk snel in de vergetelheid zal raken. Het is een album dat helaas meer minpunten dan pluspunten heeft, wat resulteert in een cijfer van 3 uit 10, voornamelijk vanwege de creatieve poging die jammerlijk mislukt. (Elodie Renard) (3/10) (AK3K)
