Itches ontwaakte in 2020 uit een cryogene slaapverlamming om de wereld te verblijden met hun ‘Carapunk’. De drie leden groeiden op in de gevaarlijke sloppenwijken van Los Kempos nabij Antwerpen (niet te verwarren met de eerder rustige Kempen). Het geluid van de band is doordrenkt met de smaak van goedkoop ingeblikte pils en is een verrukkelijke cocktail van rammelige garagerock, 60s freakbeat, oerpunk, krautrock en zware jangle.
Op 23 augustus verschijnt de debuutplaat van Itches, ‘Two Flies In One Clap’ via UhmYeahSure Records en Ronny Rex. De naam is een verbastering van het bekende gezegde. Vandaag kan je al luisteren naar de nieuwe single ‘Master Of Time’.
“Bind een lasso rond de tijd, want voor je het beseft ben je het heden kwijt.”
‘Master Of Time’ heeft de structuur van een sprookje zoals je het kent van de gebroeders Grimm. Het nummer vertelt het verhaal van een schuchtere engel en een zelfverklaarde prins die kampt met slaapverlamming en al eens graag een glas wijn en genotmiddelen nuttigt. Uiteindelijk sterft de prins om eeuwig in het gezelschap van de engel te blijven en er een sigaretje mee te delen.
De lo-fi catchiness van de band doet denken aan groepen als Black Lips, Thee Oh Sees en Ty Segall. Hun optredens zijn luid en hun energie werkt aanstekelijk. Get clapped, if you can catch them alive!
Frontman/gitarist Philippe Peeters over de thema’s op de plaat: “Ik maak nummers zoals ik me op dat moment voel. Van euforie tot complete gekte, maar ook eenzaamheid en frustratie, angst en complete overweldiging door de realiteit van het leven. De songs hebben allemaal een eigen karakter die de evolutie van de band in zijn geheel aantonen. Onze goesting doen is onze werkwijze.”
Bijna alle nummers van de plaat zijn tijdens de lockdown geschreven door frontman Philippe Peeters in het tuinhuis van zijn ouders, waar hij ook woonde. Repeteren mocht niet, maar zijn drang om muziek te maken was zo groot dat hij al zijn instrumenten in het tuinhuis van 12m² propte om er demo’s op te nemen met een draagbare Tascam-recorder.
Drums nabootsen deed hij met een schroevendraaier en een emmer. Voor de bas stemde hij zijn gitaar gewoon wat lager. Het was heel primitief en DIY, maar die ruwheid was precies de sound die de band zocht. Om de paar weken werd er een nieuwe demo in de groepschat gestuurd en toen de band weer kon repeteren, werkten ze de nummers samen af.
Na twee jaar werd het tijd om de nummers op te nemen en uit te brengen. Daarvoor trokken ze aan de mouw van Rafael Valles Hilario, de man achter Tuff Guac, MOAR en nog een handvol andere muziekprojecten. De plaat werd live opgenomen in zijn Tooth Mountain-studio in Antwerpen, die toen nog in opbouw was. De live room was nog niet klaar, dus speelden ze alles gezellig met zijn drietjes in de control room in, analoog op een reel-to-reel tape machine. Pieter De Wagter (EQuuS Mastering) verzorgde de mastering.