Traditioneel is de zondag van Jazz in Duketown de topdag van het festival. De Bossche binnenstad stroomt elk jaar in het Pinksterweekend vol met bezoekers uit de Brabantse regio, maar ook zeker van ver daarbuiten. En dit jaar was daar zeker een speciale reden voor: het was namelijk de 50e editie van dit vermaarde gratis toegankelijke festival.
Op de Markt stond de hele dag een zeer aansprekend programma gepland dat werd geopend door de BvR Flamenco Big Band. De afkorting ‘BvR’ staat voor de naam van de Nederlands Spaanse saxofonist Bernard van Rossum, die op unieke wijze traditionele flamenco weet te verbinden met een grootstedelijk bigband-geluid inclusief een danseres, het bekende handgeklap en spetterende blazerssecties. Prachtig ook om te zien hoeveel artiesten van naam zitting hebben in deze formatie waaronder zangeres María Marín, pianist Xavi Torres, trombonist Pablo Martinez, saxofonist Jasper van Damme en het grote trompettalent Suzan Veneman, die op een indrukwekkende manier soleerde.
Spannende mix
Diezelfde Veneman dook later ook op bij het optreden van het Undercurrent trio op het Kerkplein. De vaste bezetting van Undercurrent bestaat uit saxofonist Iman Spaargaren, Guillermo Celano op gitaar en Marcos Baggiani op drums. De vier brachten een spannende mix van soms hoekige composities, dan weer bijna romantische warme filmachtige nummers. De groep prikkelde ook met subtiele statements over de huidige politieke ontwikkelingen.
Aanstormend talent
Ondertussen beklom op de Markt saxofonist Benjamin Herman met zijn quartet het podium. Het zijn dezelfde muzikanten waarmee Herman samen met Ari Deelder, dochter van de legendarische Rotterdamse dichter en jazzfanaat Jules Deelder, onlangs een theatertour mee afsloot. Achter het drumstel had Yoran Vroom plaatsgenomen, Timothy Blanchet achter de grote vleugelpiano en op de contrabas zag het publiek het aanstormend talent Veerle van der Wal staan. Van der Wal zit nog op het Conservatorium van Amsterdam, maar is ondertussen al door Herman op sleeptouw genomen om te spelen op de Nederlandse en buitenlandse podia. En dat bleek ook deze zondag geheel terecht te zijn. Zij toonde aan een unieke manier van spelen te hebben, die door kenners zeer wordt gewaardeerd. Van der Wal schroomde er ook niet voor om haar solopartijen te pakken. Ga deze naam onthouden.
Sfeervol
Theater aan de Parade maakte naar enige jaren verbouwing ook weer deel uit van het festivalprogramma. En dit bleek de perfecte locatie voor het prachtige concert van de Mexicaanse pianist Leonardo Prieto. Maar Prieto ontpopte zich tijdens de performance ook als gitarist en zanger. Hij combineerde vernieuwende jazz met klassieke en traditionele muziek uit Mexico en Cuba. Prieto had een geoliede begeleidingsband meegenomen met Pablo Rodriguez op viool, Loek van der Berg op saxofoon, Johannes Fend op bas en Daan Arets op drums. Een zeer sfeervol optreden.
Rave-stroming
Weer heel anders was het concert van het Brusselse trio KAU. Het lijkt de laatste jaren of met name vanuit België er veel vernieuwende jazz komt die steeds heftiger wordt geïnspireerd door hiphop en electronic dance music. Er wordt door groepen als Lander en Adriaan en nu ook weer KAU zeker ook teruggegrepen op de rave-stroming begin jaren negentig vorige eeuw. Dit optreden trok ook een geheel eigen publiek dat we ook terugzien bij alternatieve dance events. Zelfs toen een korte, maar zeer heftige regen- en onweersbui over de stad trok, bleef het doorweekte publiek dansen op de stevige break beats van de band, wat overigens niet geheel ongevaarlijk was gezien de weersomstandigheden. Het liep gelukkig goed af.
Glamourous
Door deze heftige bui liep het concert van zangeres Jazzmeia Horn op de Markt enigszins uit, maar dat vond niemand erg. Wat een genot was het om deze inmiddels wereldwijd geroemde zangeres te zien optreden met haar strak spelende band. Horn was niet alleen prachtig om naar te luisteren, maar haar verschijning mag ronduit ‘glamourous’ worden genoemd en fijn om naar te kijken. Tussendoor vertelde zij ook mooie korte verhalen over onder andere haar dochter, over haar stappen op het terrein van de liefde en het leven in New York, waar zij woont. Jazzmeia Horn mogen we met recht zetten in het rijtje van illustere voorgangers zoals Ella Fitzgerald en Sarah Vaughan.
Dampende show
Op de Parade, waar het grootse podium van het festival staat, was het de hele zondag groovy. De middag werd daar afgetrapt door de groep EAST bestaande uit Damian Erskine op bas, Tarik Abouzied op drums, Michiel Stekelenburg op gitaar en saxofonist Efraïm Trujillo. Zij trakteerden de toeschouwers op heerlijke fusion, waarbij de sax sound van Trujillo een hele fijne en sfeervolle rol speelt. En het bleef dus de hele dag daar funky met bands zoals ROSEYE, waar zangeres en saxofoniste Tallulah Rose toch wel echt de eyecatcher was. Maar eerlijk gezegd kwamen de meeste funkliefhebbers toch voor één iemand speciaal naar deze plek: Candy Dulfer. En daar was niks mis mee, want Dulfer en haar geweldige band maakten er zoals gebruikelijk een dampende show van. Candy Dulfer is een vakvrouw pur sang. Maar vergis je niet. Naast al die glitter en glamour, confronteerde zij het in groten getale toegestroomde publiek toch wel een aantal politieke statements. Wie Dulfer volgt op haar socials weet hoe zij over diverse wereldse zaken denkt. Of iedereen het afgelopen zondag oppikte was maar de vraag? Jazz in Duketown 2024 gaat in ieder geval de boeken in als een zeer geslaagde 50e editie!
Foto’s: Ejam Maail