Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Krezip – Music for Maxima
Met het nieuwe album ‘Music For Máxima’ heeft Krezip een fijn pareltje afgeleverd. Niet alleen is het een bijzonder project waar de band jarenlang aan gewerkt heeft, het fungeert ook als een soort dagboek van Koningin Máxima. Voor elke aflevering van de dramaserie schreef Krezip een lied, inclusief de titelsong ‘Tomorrow Starts Today’. Ook als men de dramaserie over Koningin Máxima niet gezien heeft is deze soundtrack ‘Music For Máxima’ een mooi muzikaal document waarin Krezip laat zien deze bijzondere opdracht met glans te voltooien. Het enthousiasme waar Krezip om bekend staat is ook op dit nieuwe album weer duidelijk terug te horen, waarbij het ook deels doet denken aan het debuutalbum ‘Nothing Less’. De nummers zijn energiek en catchy, maar ook mooi klein, mede de drie piano versies zorgen voor een sterk album dat goed in balans is. Een heerlijk album en een must have voor elke Krezip fan. (Stefanie Portegies) (8/10) (Universal Music)
Friday Pilots Club – Nowhere
Ooit begonnen als een coverband, maar al snel overgegaan op het schrijven en spelen van eigen materiaal. Met een mix van emo en dance rock. We kunnen wel stellen dat die in de afgelopen iets meer dan tien jaar dat de band bestaat aardig is aangeslagen. Met name de lekker groovende melodieën luisteren erg fijn weg. Ze lijken me dan ook een prettige festival speler. Het eerste nummer valt wat buiten de boot op dit nieuwe ‘Nowhere’ door de harde distortion op de vocals en de rauwheid van het nummer in zijn algemeenheid. Het gros van de plaat borduurt verder in de stijl van bekendste nummer ‘End Of It’. Denk hierbij aan nummers als de dansbare ‘Vampire Disco’. Kort plaatje, prima tussendoortje. (Rik Moors) (7/10) (Friday Pilots Club)
Beth Gibbons – Lives Outgrown
Beth Gibbons, de betoverende stem achter Portishead, keert terug met een nieuw album ‘Lives Outgrown’. Bekend om haar intense emotionele expressie en haar veelzijdige muzikale samenwerkingen, bewijst Gibbons opnieuw haar onmiskenbare talent. Dit keer levert ze geen popmuziek, maar een verzameling prachtige, belegen singer-songwriter nummers die perfect zijn voor de avonduren. Haar unieke contralto stem, die vaak doet denken aan legendarische zangeressen als Nina Simone en Edith Piaf, schittert op dit album in volle glorie. Gibbons’ vermogen om de emotionele waarheid van de muziek te raken, maakt ‘Lives Outgrown’ tot een bijzonder goed gepresenteerd werkstuk. De uitvoering is vocaal zeer sterk, een getuigenis van haar voortdurende evolutie als artieste sinds haar dagen bij Portishead. ‘Lives Outgrown’ is een album dat niet alleen de terugkeer van de stem van Portishead markeert, maar ook Gibbons’ veelzijdigheid en diepe muzikale gevoeligheid benadrukt. Een must-listen voor iedereen die op zoek is naar verfijnde en emotioneel geladen muziek. (Jan Vranken) (8/10) (Domino Recording)
Leonie Gray – Self ish
Leonie Gray’s nieuwste album, ‘Self ish’, toont haar als een getalenteerde soul- en R&B-zangeres met een onweerstaanbare stem, maar mist soms de originaliteit die haar grootse invloeden typeren. Gray, die sterk geïnspireerd is door artiesten als Amy Winehouse en Duffy, slaagt er in om die invloeden op een knappe manier te verwerken in haar muziek. Hoewel deze vergelijking een compliment is, slaagt ze er helaas niet altijd in om hetzelfde niveau te bereiken. Het album is zeker niet slecht; Gray’s vocale kwaliteiten en emotionele diepgang zijn duidelijk hoorbaar, vooral in nummers zoals ‘Allatonce’. In dit nummer benadert ze het dichtst de sfeer en klank van Duffy, wat resulteert in een van de hoogtepunten van het album. Gray heeft goed geluisterd naar haar muzikale helden en brengt een eerlijke en oprechte plaat uit. Toch, voor wie een diepgaande ervaring zoekt zoals die van Winehouse of Duffy, blijft ‘Self ish’ iets achter. Het album biedt een prettige luisterervaring, maar voelt soms aan als een echo van haar invloeden in plaats van een geheel eigen geluid. Desalniettemin is ‘Self ish’ een degelijke toevoeging aan de collectie van liefhebbers van soul en R&B, en toont het Gray’s potentieel om verder te groeien en haar eigen unieke stempel op de muziekwereld te drukken. (Elodie Renard) (7/10) (La Maison Mere)
Guster – Ooh La La
Guster’s nieuwste album, ‘Ooh La La’, is een indrukwekkende toevoeging aan hun veelzijdige oeuvre en bewijst dat de band, die sinds de vroege jaren ’90 actief is, nog steeds in staat is om te verrassen en te betoveren. Bekend geworden door hun unieke mix van alt-rock, folk en pop, hebben ze zich ontwikkeld tot een East Coast instituut met een robuust geluid dat stadionklare Brit-pop grandeur vermengt met Amerikaanse trad-rock. Vanaf het openingsnummer ‘This Heart is Occupied’ wordt de luisteraar onmiddellijk meegezogen. Nooit eerder wist een opener me zo snel te grijpen; de heerlijke stem, die doet denken aan een lichtere versie van Scott Walker, maakt direct indruk en laat je verlangen naar meer. De mannen van Guster hebben altijd al bewezen dat ze kunnen componeren, en dit album is daarop geen uitzondering. ‘Ooh La La’ is een gevarieerd werkstuk dat vakkundig verschillende stijlen en invloeden integreert. Van subtiele toetsen van soul tot complete muzikale omwentelingen, de plaat biedt een rijke luisterervaring die telkens weer nieuwe nuances onthult. Het is duidelijk dat Guster in de afgelopen decennia is geëvolueerd, zonder hun kernkwaliteiten te verliezen. Hun literate songwriting en de complexe muzikale arrangementen zijn nog steeds aanwezig, maar er is een frisse, introspectieve laag toegevoegd die het geheel naar een hoger niveau tilt. Dit is een album dat groeit bij elke luisterbeurt en daarom zeker een 8 uit 10 verdient. ‘Ooh La La’ is een must-listen voor zowel oude als nieuwe fans van de band. (Anton Dupont) (8/10) (Ocho Mule)
