Henrik Freischlader was al vaker te gast in De Bosuil. De laatste keer was net iets meer dan een jaar geleden. Zondagmiddag 21 april was hij terug in Weert. Deze keer met een andere bassist. De vaste bassist, Armin Alic was ziek. Gelukkig kon René Pütz op het allerlaatste moment invallen zodat het concert door kon gaan. Het was al weer 20 jaar geleden dat speelde 20 jaar geleden René met Henrik speelde, maar daar was niets van de merken. Vanaf het openingsnummer ‘Free’ speelde hij mee alsof er geen jaren lange break was geweest. Behalve gaaf gitaarspel van Henrik, was er mooi orgelspel van Moritz Fuhrhop. Dat leverde een tussentijds applaus op. Drummer Hardy Fischötter speelde fanatiek, en speelde diverse korte stukjes solo. René speelde mooie grooves.
Disappointed Women
De bandleden kregen van Henrik de ruimte kregen om hun kunnen te laten horen. Hierdoor stond er een echte band op het podium in plaats van een solo artiest die begeleid werd door een band. Alle bandleden hebben een rustige, ingetogen manier van performen. Maar hun liefde en plezier voor de muziek was duidelijk. Niet alleen de tempo-en volume wisselingen, maar ook de rusten in ’Disappointed Women’ werden goed gespeeld.
Ook het ingetogen deel van ‘New Beginning’ (van het album ‘Missing Pieces’) werd gewaardeerd door het publiek, men was overwegend stil. Tempo en volume werden weer opgeschroefd, gevolgd door nog een ingetogen gespeeld deel. Hier kwam het Hammondspel van Moritz mooi naar voren. Bijna ongemerkt namen tempo-en volume weer toe. Na een half uurtje gespeeld te hebben nam de band even pauze.
Recorded by Martin Meinschäfer II
Na de pauze startte de band met ‘I wanne go’, van het album ‘Recorded by Martin Meinschäfer II’ (2022). Ook dit nummer heeft een hele aangename flow. Zoals verwacht en gehoopt werd ‘The Question’ ook deze middag gespeeld. De instrumentale start is meeslepend. Henrik zong de woorden gevoelig, dit kwam extra goed tot zijn recht in het minimalistisch gespeelde stuk. De meeste bezoekers hebben Henrik dit vaker horen zingen en spelen. Toch was men weer onder de indruk van zowel de woorden die hij zong, als de muziek. Het instrumentale stuk met intens gitaarspel was gaaf, dit werd terecht beloond met een extra applaus. De opbouw naar het einde was passend rustig.
Sky is crying
Ondanks dat Henrik ‘Sky is crying’ vaker speelt, blijf het iedere keer genieten. De tempo-en volumewisselingen werden goed gespeeld. Eén van de snaren van Henriks gitaar brak, maar hij speelde gewoon door. De passie bleef zichtbaar en voelbaar. Dat gold zowel voor de ingetogen delen, als de intens gespeelde delen. Regelmatig klonk er extra applaus van uit de zaal. Aan de gezichten van de mannen was te zien dat ze dit waardeerden. Bij het aangenaam lange pianissimo gespeelde deel was het publiek stil. Hierdoor kwam de emotie van de muziek extra goed tot zijn recht. Tempo en volume werden héél even opgestuwd, ingetogen ging het verder. Dit herhaalde zich een paar keer. Dit was een intens en geweldig gezongen en gespeelde versie.
In het laatste nummer daagden Henrik en Moritz elkaar uit. Eerst speelden ze om de beurt, daarna speelden ze samen, steeds sneller en sneller. Vervolgens speelden Hardy en René samen. Moritz had het podium verlaten, Henrik stond aan de zijkant te genieten van wat deze twee mannen speelden. René haalde verrassend hoge tonen uit zijn bas. Het publiek reageerde enthousiast. Vooral tijdens de solo van Hardy hoorde je de toonhoogte verschillen van de drums goed. Met vlagen speelde hij zo snel, dat de drumstokken ‘vervaagde’. Na zijn solo speelden de vier mannen weer samen, om even later het podium weer te verlaten.
Bad Dreams
Er werd flink geroepen en gefloten om een toegift, lang hoefde men niet te wachten voordat de band weer verscheen. De keuze voor ‘Bad Dreams’ (met zijn herkenbare intro) als toegift was misschien niet heel verrassend, toch genoten de bezoekers van dit goed gespeelde nummer. Hendrik wist met zijn gitaarspel weer een gevoelige snaar te raken. Toen de band steeds zachter speelde, bleef het publiek stil. Henrik zong even zonder microfoon waarna tempo en volume van de muziek meteen toenamen. De opbouw naar het einde was mooi. De band trakteerde de bezoekers op een concert van totaal 1 uur en zo’n 45 minuten.