Maandagavond 8 april was het tijd voor een nieuwe ‘Hard in Heerlen’. Het concept van de Nieuwe Nor in Heerlen voor de stevige live muziek. Binnen dit concept worden er veelbelovende talenten, maar ook gevestigde grote acts geboekt. Deze keer was het de beurt aan niemand minder dan de Finse rockmonsters van Lordi.
De warming up zou verzorgd worden door All For Metal en Supreme Unbeing. Helaas werd de laatstgenoemde band geannuleerd wegens ziekte. Echter was er met de All For Metal een meer dan prima voorprogramma.
All For Metal trapte de avond af met een explosieve set van klassieke heavy metalgeluiden, gebracht met de passie en energie die hun gemeenschappelijke visie op muziek kenmerkt. Het publiek werd prima opgewarmd voor de main-act door de energie van de band die gelijk bij aanvang van het podium af knalde. Geopend werd met de titelsong van de bandnaam, op passende wijze geïntroduceerd door zware aambeeldslagen. Met zijn dreunende ritme, pakkende gitaarriffs en een oorwurmrefrein, was dit een nummer dat direct door de bezoekers werd opgepakt en meegezongen. Hierna volgden er nog nummers met titels als ‘Born In Valhalla’ en ‘Raise Your Hammer’ waarbij de gespierde reus Tetzel zelfs met mega hamer op het podium stond. Het gemak waarmee hij de hamer hanteerde deed het lijken alsof deze van schuim was. Echter na de show, bij het fotomoment met de fans, bleek deze loeizwaar te zijn. De krachtige melodieuze metalheldere stem van Antonio en Tetzel’s ruwe zang harmonieerden perfect met elkaar en gaven deze veelbelovende nieuwe band dat beetje extra.
Na de opwarming door All For Metal was het moment aangebroken waar het publiek reikhalzend naar had uitgekeken: Lordi. De band, opgericht in 1992 door de veelzijdige kunstenaar Mr. Lordi, heeft zich gevestigd als een van de belangrijkste Finse rock/heavy metal acts van deze tijd. Na hun overwinning op het Eurovisie Songfestival in 2006 met ‘Hard Rock Hallelujah’, hebben ze met charme en onvergetelijke deuntjes de internationale schijnwerpers veroverd.
Gehuld in hun iconische monsterkostuums betrad de band het podium. De Leadzanger, Mr. Lordi zelf, was een imposante verschijning met zijn enorme kostuum en zijn ogen brandend van rood vuur. Het podium werd gedomineerd door een interdimensionale deur die Mr. Lordi gebruikte om het podium op en af te gaan.
Zijn imponerende outfit was zo immens groot dat het allemaal maar net paste op het smalle podium. Vergezeld door zijn mede monsters: Kone op gitaar, drummer Mana, Hella op keyboard en Hiisi op basgitaar. Elk lid van de band was getransformeerd in een uniek monsterlijk personage, wat een extra dimensie wist toe te voegen aan de visuele ervaring van de show.
De hele productie was doordrenkt van theatraliteit en drama. Van horror podiumeffecten tot angstaanjagende maskers en kostuums, elk aspect van de performance droeg bij aan de duistere en meeslepende sfeer van de avond.
Bij elk nummer was er wel een eigen act, zo was er op het einde van ‘Scarecrow’ een jumpscare schrikverschijning, ‘Wake The Snake’ was compleet met een slang en bij ‘Kalmageddon’ was te zien dat Mr. Lordi veranderde in een witte wolf met lichtgevende ogen. Puur theater en perfect uitgevoerd. Maar er was ook een enorme hoeveelheid persoonlijkheid onder het masker. Mr. Lordi communiceerde op een speelse manier met het publiek, vrij van ego of rockster ego. Dit resulteerde in een goede energie tussen de band en de fans. Het publiek werd aangemoedigd om mee te zingen, te springen en te dansen, waardoor een gevoel van gemeenschap ontstond.
Naast de verwachte elementen van een Lordi-show, waren er ook enkele onverwachte momenten die de avond nog memorabeler maakten. Zo speelde een van de gitaristen het ‘Wilhelmus’ op een onverwacht moment, wat een verrassende wending gaf aan de avond. Terwijl de rook rondom het podium kolkte en de lichten pulseerden, begon de drummer een verbluffende drum solo. Maar dit was geen gewone drumsolo – het was een eerbetoon aan de duistere kant van de kracht. Langzaam maar zeker begon de beat van de beroemde ‘Imperial March’ uit de Star Wars-saga te klinken, waarbij de drums de donkere cadans van het Galactische Rijk perfect weergaven.
Het optreden was onderdeel van de tour met de naam ‘Unliving Pictour Show’, waarbij vooral veel nummers van het nieuwe album ‘Screem Writers Guild’ en het 20 jarig jubileum album ‘The Monsterican Dream’ werden gespeeld.
Vooral bij de grootste hits ging het publiek er lekker op los. ‘Who’s Your Daddy’ werd al vrij vroeg in de set gespeeld . Tijdens ‘Devil Is A Loser’ werd de indrukwekkende verschijning van Mr. Lordi nog iets indrukwekkender, toen er uit zijn pak ineens gigantische vleermuis vleugels tevoorschijn kwamen, waardoor hij nog meer plek op het drukke podium innam. Na de meezinger ‘Would You Love A Monsterman’ was het dan echt tijd voor het slotstuk.
Mr. Lordi verliet tijdelijk het podium en liet Hella het publiek opzwepen met dat klassieke keyboard refrein voordat hij weer tevoorschijn kwam om vervolgens de ‘Hard Rock Hallelujah’ klanken de zaal in de smijten. Dit werd gelijk door het enthousiaste publiek opgepakt en er werd meegezongen en gesprongen. Een passend groots einde aan een avond met veel monsterlijk theater en horror, maar die bewijst dat je niet naar een grote arena hoeft te gaan om een show van arenaformaat te krijgen.
Foto’s (c) Daniël Frissen