Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Laurent Bardainne & Tigre d’Eau Douce – Eden Beach Club
De Franse Laurent Bardainne & Tigre d’Eau Douce presenteren met ‘Eden Beach Club’ hun derde album na het succes van “Hymne au Soleil”, dat hier bij Maxazine ook al in de smaak viel. Dit nieuwe album belooft een reis voorbij de zon, met Eden als bestemming. Elf tracks roepen de sfeer op van een mooie Franse film uit de jaren zeventig en een rokerige club waarin gedanst wordt in glinsterende paillettenjurkjes en broeken met wijde pijpen. Met een mix van grooves, soul, jazz en elektronica biedt het een eclectische luisterervaring die het beste liggend ondergaan wordt. Speciale gasten zoals Jeanne Added, Pupajim en Laetitia N’diaye versterken de veelzijdigheid van het geluid. Met Bardainne’s saxofoon en een solide ritmesectie belichaamt ‘Eden Beach Club’ een denkbeeldige oase van ontspanning en plezier. Het is een zonnige soundtrack voor liefhebbers van zomerse muziek, gewaardeerd met een zeer solide 8/10. (Jan Vranken)(8/10)(Heavenly Sweetness)
The Church – Eros Zeta and the Perfumed Guitars
The Church, een van de meest succesvolle Australische bands uit het post-punk tijdperk, hebben een unieke mix van pop, art rock, en progressieve rock ontwikkeld. Onder leiding van Steve Kilbey hebben ze een cultstatus behouden en creëren ze atmosferisch uitgestrekte, prog-geïnspireerde albums. Hun nieuwe album, “Eros Zeta and the Perfumed Guitars”, volgt op het conceptuele werk “The Hypnogogue” uit 2023 en brengt luisteraars verder in hun betoverende wereld. Kilbey heeft een stem die mede, door zijn accent sterk doet denken aan die van Peter Garett van Midnight Oil. De tien tracks springen nergens uit de band, waardoor de vibe over het hele album gelijk blijft. ‘ 2054’ en ‘ Song from the Machine Age’ springen eruit. Al met al een heel behoorlijk album, waarvan niemand ondersteboven zal raken, dat nergens boven het maaiveld uitsteekt, en vooral teruggrijpt op jaren negentig sounds. Voor de liefhebbers daarvan. Prima. (Jan Vranken)(6/10)(Communicating Vessels)
Jean-Jaques Milteau – Key to the Highway
Jean-Jacques Milteau, geboren op 17 april 1950 in Parijs, is een Franse blues harmonica-speler, zanger, songwriter en radiopresentator. Zijn carrière begon in de jaren zestig, geïnspireerd door folk- en rockmuziek. Hij heeft samengewerkt met diverse Franse artiesten en heeft zijn eigen soloalbums uitgebracht, waaronder “Blues Harp” in 1989. Milteau staat bekend om zijn bijdrage aan de Franse bluesscene en heeft diverse prijzen gewonnen, waaronder de Best Blues Album Memphis in 2001. Met ‘Key to the Highway’ levert hij een traditioneel blues album af met , op een nummer na, allemaal covers van bekende nummers. Netjes gedaan hoor. Echt iets voor de liefhebbers. ‘Chain Of Fools’, daar kan je niet fout mee gaan, en staat dus ook hierop. Zanger Harrison Kennedy, ja die van ‘Chairmen of the Board’ tilt dit naar een hoog niveau. ‘ Sunshine of your Love’ van Cream is natuurlijk zal een miljoenmiljard keer gecoverd, maar dat wordt hier wel weer goed gedaan ook. Anyway een echt album dus voor blues adepten die de mondharmonica weten te waarderen. Verder zeker geen wereldschokkend album, wel goed gemaakt.(Jan Vranken)(6/10)(Dixiefrog)
gllum – The Garden Dream
Met ‘The Garden Dream’ brengt gglum, het pseudoniem van de Britse muzikante Ella Smoker, haar debuutalbum uit, dat helaas niet overtuigt. Geïnspireerd door een scala aan invloeden, van Elliott Smith tot Alex G en Big Thief, is het duidelijk dat Smoker een passie heeft voor gelaagde instrumentatie en textuur in haar muziek. Echter, de beperkingen van haar thuisopnamen zijn overduidelijk hoorbaar en resulteren in een ergerlijk lo-fi geluid dat het hele album in negatieve zin beïnvloedt. Hoewel haar experimenten met geluiden en effecten een zekere charme hebben, blijft het gebrek aan productiewaarde een hinderpaal voor de luisterervaring. Misschien zou Smoker er goed aan doen om nog wat te sparen en het album op een later tijdstip professioneel op te nemen. In de tussentijd zouden liefhebbers van het genre misschien beter af zijn met een act als Dry Cleaning, die een meer gepolijst en meeslepend geluid biedt.(Jan Vranken)(5/10)(Secretly Canadian)
PRNDL – Endless Pants
Met zijn nieuwste album “Endless Pants” biedt PRNDL een verfrissende en levendige luisterervaring die de grenzen van ‘genre’ in het algemeen overstijgt. Als producer, toetsenist en musical director belichaamt PRNDL een unieke fusie van invloeden, van jazz en funk tot elektronische productie en popmuziek. Dit album is een zeer intrigerende luisterreis reis geworden, geïnspireerd door PRNDL’s uitgebreide ervaring in de muziekscene van LA en zijn vermogen om te floreren binnen diverse muzikale omgevingen. ‘Endless Pants’ is jazz, funk, groove, nostalgie, vernieuwing, innovatie die draagt op weten wat je doet, en heerlijk toetsenspel. ‘Recharchable Owl’ wat een kickse tracks is dat! Dit album is een must voor alle liefhebbers van fusion, jazz. Heb je wat van GRP in de je platenkast staan? Dan moet je dit even gaan horen.(Jan Vranken)(8/10)(Birds of Paradise Records)
