Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Avishai Darash – Between Hope and Despair
Darash’s nieuwste album, ‘Between Hope and Despair’, belichaamt de essentie van modern jazz op een meeslepende manier. In dit negen tracks tellende album wordt Darash bijgestaan door getalenteerde medemuzikanten Shayan Fathi, Ivan Ruiz Machado en Antonio Moreno Glazkov. De schitterende klanken van de Fender Rhodes, bespeeld door Darash zelf, domineren het album, terwijl het trompetspel van Glazkov een betoverende hoofdrol opeist. De productie is van uitzonderlijk niveau, wat bijdraagt aan de algehele verfijning van de nummers. Het titelnummer ‘Between Hope and Despair’ steekt er als een juweel bovenuit, met zijn vrij basic arrangement en onweerstaanbare groove. . Dit album is ongetwijfeld een van de hoogtepunten van het jaar in de nederlandse jazzscene tot nu toe en verdient een waardering van 8 uit 10. Darash en zijn ensemble leveren hiermee een van de beste jazzalbums van het jaar af, dat zowel liefhebbers van het genre als nieuwkomers zal bekoren. (Jan Vranken) (8/10) (Concreate Productions)
Atrophy – Asylum
Na een afwezigheid van 34 jaar komt Atrophy met haar comeback album genaamd ‘Asylum’. Zanger en enig overgebleven bandlid van de originele line-up uit de jaren 80, Brian Zimmerman, heeft vier nieuwe muzikanten gevonden die niet onder doen voor hun voorgangers en alhoewel we dus te maken hebben met een compleet nieuwe band klinkt het nog steeds als Atrophy. ‘Asylum’ sluit stilistisch naadloos aan bij de in de jaren 80 uitgebrachte albums ‘Socialized Hate’ en ‘Violent By Nature’. ‘Asylum’ klinkt hooguit wat frisser en moderner door de betere productie. Vooral de gitaren klinken wat crunchier en ook de zang van Zimmerman klinkt erg krachtig. Atrophy brengt met ‘Asylum’ een album uit waar iedere thrashfan blij van gaat worden. Enige punt van kritiek is dat ondanks het goede spel er geen enkel nummer is wat blijft hangen of er bovenuit steekt. Beste nummers zijn opener ‘Punishment For All’ en ‘Distortion’ waarbij het tempo af en toe wordt teruggeschroefd en het afwisselendste nummer van het album is. (Ad Keepers)(7/10) (Massacre)
Starsailor – Where the Wild Things Grow
Starsailor, de legendarische Engelse alternatieve rockformatie, keert terug met hun langverwachte album ‘Where the Wild Things Grow’. Sinds hun debuutsingle ‘Fever’ in februari 2001 hen de titel ‘Beste nieuwe band van Groot-Brittannië’ opleverde, hebben ze een eigen, onderscheidende plek veroverd in de Britse muziekscene met hun oprecht gepassioneerde en melodieuze geluid. Van hun doorbraakalbum ‘Love Is Here’ tot aan het recente ‘All This Life’, hebben ze met elk album een stevige positie in de Britse hitlijsten behouden. Na een onderbreking van zes jaar is ‘Where the Wild Things Grow’ een emotioneel geladen terugkeer naar de muzikale wildernis waar Starsailor zo bedreven in is. Onder leiding van producer Richard McNamara, die als een vijfde bandlid fungeert, verkent de band nieuwe muzikale territoria terwijl ze trouw blijven aan hun kenmerkende geluid.Het album opent zeer sterk met de drijvende rocker ‘Into the Wild’ gevuld met whah whah gitaren, mondharmonica en gospelzang. Zal live heerlijk zijn. ‘Heavyweight’ grooved als de neten. Titeltrack ‘Where the Wild Things Grow’ is dan de uiterst smaakvol opgebouwde ballad. ‘Flowers’ bloedmooi en beklemmend. Dit is een heel erg goed album geworden dat benieuwd maakt naar waar Starsailor live te zien zal zijn met dit materiaal. (Jan Vranken) (8/10) (Starsailor/Townsend Music)
Myrath – Karma
Bij (Progressieve)metal denk je niet direct aan een land als Tunesië. Myrath draait echter al een tijdje mee. Mocht je Myrath nog nooit gehoord hebben is de kans groot dat je de stem van zanger Zaher Zorgati wel al ooit gehoord hebt met zijn gastbijdragen aan onder andere Ayreon, Xandria en Epica. De muziek die Myrath maakt is het best te omschrijven als progressieve metal gecombineerd met classic rock en wereldmuziek met veel Oosterse invloeden. Het accent is de laatste jaren wel verschoven. Minder metal en meer wereldmuziek met Oosterse invloeden. Maar wees gerust, Myrath weet nog steeds stevig van leer te trekken. Luister maar eens naar ‘Heroes’ (wat overigens niets met David Bowie te maken heeft)bijvoorbeeld. Er staat geen enkel slecht nummer op ‘Karma’ maar mijn persoonlijke favorieten zijn ‘Words Are Failing’ en ‘Child Of Prophecy’ dat je op het verkeerde been zet door te beginnen als pianoballad maar al snel omslaat in een ware progressieve metalbeuker inclusief een breakdown waar menig groove metal bandje jaloers op zou zijn. ‘Karma’ is een aanrader voor de avontuurlijke muziekliefhebber. Ook niet-metalfans zullen aan dit album veel plezier beleven. (Ad Keepers) (8/10) (Aar Music)
Shakira – Las Mujeres Ya No Lloran
Shakira’s nieuwste album, ‘Las Mujeres Ya No Lloran’, is een krachtige terugkeer van een artiest die haar stempel heeft gedrukt op de Latijns-Amerikaanse popmuziek. Met een carrière die grenzen overschrijdt en internationale erkenning heeft verworven, blijft Shakira evolueren en haar invloed laten gelden. Na een periode van zeven jaar zonder nieuw album, verrast ze haar fans met een verzameling van zeventien tracks die zowel vertrouwd terrein verkennen als nieuwe emotionele diepten opzoeken. Het album is een waardevolle toevoeging aan Shakira’s indrukwekkende discografie, met samenwerkingen met artiesten als Cardi B, Bizarrap en Ozuna die haar muzikale reikwijdte verder uitbreiden. Tracks zoals ‘Tiempo Sin Verte’ laten zien dat Shakira nog steeds in staat is om een heerlijke groove te combineren met in de Latijns Amerikaanse traditie gewortelde lyrische inhoud. Met een speelduur van bijna een uur biedt ‘Las Mujeres Ya No Lloran’ waar voor je geld, terwijl het zich ook houdt aan de trend van kortere nummers die momenteel de norm lijken te zijn in de muziekindustrie. Het album is een viering van zomerse vibes en doet denken aan ontspannen dagen op het strand of op het balkon. Kortom, Shakira bewijst met dit album opnieuw haar positie aan de top van de popmuziek. ‘Las Mujeres Ya No Lloran’ is een must-have voor fans van Shakira en liefhebbers van zonnige popmuziek. Met zijn mix van vertrouwde hits en nieuwe hoogtepunten verdient dit album een solide waardering van 8 uit 10 punten. (Jan Vranken) (8/10) (Sony Latin Music)
