Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Sam Lee – Songdreaming
De Britse folkartiest Sam Lee bracht onlangs zijn nieuwe album ‘Songdreaming’ uit. Een passende titel, want dit album neemt je mee naar een andere plek. Sluit je ogen en laat je meeslepen door het verhaal wat Lee te vertellen heeft. Een album waar je voor moet gaan zitten en als je de het de volle aandacht geeft prachtig tot zijn recht komt. Voor op de achtergrond zal dit vrij snel je aandacht verliezen en dat is dan ook wellicht een beetje de valkuil, wie zich echter er voor openstelt is drie kwartier even niet aanspreekbaar en is meegesleept in het ‘Songdreaming’ van Sam Lee. Geweldige back-up vocals geven nog wat extra kracht. Zijn liefde voor de natuur en moeder Aarde zijn voelbaar en kwetsbaar. (Rik Moors) (8/10) (Cooking Vinyl)
The Mono Kids – Drei wunderschöne Melodien
De twee koppige band ‘The Mono Kids’ (uit Eindhoven) bestaat ongeveer anderhalf jaar.
Maar dit tweetal kent elkaar al decennia lang. Ze speelden samen in diverse bands, waaronder ’The Galactic Lo Fi Orcherstra’. De mannen waren onder andere te zien in Paradiso, op Noorderslag, en in een clip op MTV. Hun nieuwste EP heet ‘Drei wunderschöne Melodien’, hierdoor verwacht je misschien Duitstalige zang. Maar gitarist Michel zingt in het Engels. In ‘The sun = # 1’ hoor en voel je meteen hun energie. Dat wordt versterkt door het geklap en de woordeloze zang. Vooral tijdens het intro van ‘Rock it’ is het geluid leuk verdeeld over de boxen/headset. Roelof drumt lekker strak. Deze drie opzwepende nummers bevatten leuke details. Ze zijn eenvoudig van opzet, maar dat hoort bij de muziek. Roelof en Michel houden de garage punk levend, dat doen ze met volle bak energie. De komende tijd touren ze door België en Nederland. Er zijn plannen voor een full cd, maar dat wordt pas volgend jaar.(Esther Kessel Tamerus) (7/10) (Eigen Beheer)
Otis & Clay – Nomad Groove
‘Nomad Groove’ is een baanbrekend extatisch-dansconceptalbum van de mysterieuze producers Otis & Clay. Het album, bestaande uit één lange track van 40 minuten, neemt de luisteraar mee op een transformerende reis door het verhaal van een moderne nomade op zoek naar een plek om thuis te noemen. Door betoverende beats rond een rode draad van khöömei of katajjaq (de beroemde Mongoolse en Inuït keelzangtechnieken) prikkelende melodieën en diepgaande boodschappen verkent het album universele thema’s zoals ontheemding, verlangen naar verbinding en de viering van diverse culturen. Otis & Clay combineren elektronische muziek met organische elementen om een klanklandschap te creëren dat grenzen overstijgt. Hoor zo ook onder anderen een soort van Berimbau en een sitar op het album. ‘Nomad Groove’ nodigt de luisteraar uit om zich over te geven aan de onweerstaanbare groove, het verhaal van de nomade te omarmen en de kracht van dans en beweging te ervaren. Heel rustig aan bouwt het album op als een soort van moderne ‘Bolero’ van Ravel, met steeds verder opbouwende diepere lagen. Dit album is een must-listen voor iedereen die op zoek is naar een transformerende muzikale ervaring die een blijvende indruk achterlaat op de ziel en rustgevend na een stresserend werkdag. (Norman van den Wildenberg) (7/10) (Ecstatic Beats)
Gallowstreet – A Trip worth Making
Het vijfde studioalbum van Gallowstreet, ‘A Trip Worth Making’, verkent het leveren van nummers zonder woorden maar met maximale impact. Dit anthemic album vat grote gevoelens samen en nodigt uit tot heerlijk meeswingen, of je nu zit of staat. Het reflecteert op meer dan een decennium carrière, vriendschap en reizen. Gallowstreet, bekend om hun innovatieve muziek, levert opnieuw vakmanschap en heerlijke grooves af. Het album biedt een mix van optimisme, levenslust en sentiment. Hoewel het album een bekend geluid behoudt, en niet echt naar het gras aan de overkant verlangt, is dit ondermeer de moeite waard. . Hoewel het album niet grensverleggend is, blijft het een sterke prestatie van deze Amsterdamse band. Met hun ervaring en inspirerende invloed verdienen ze een solide 7/10. (Jan Vranken) (7/10) (Wicked Wax)
Arnaud Dolmen en Leonardo Montana – LéNo
Het debuutalbum ‘LéNo’ van Arnaud Dolmen en Leonardo Montana is een erg fraai, en helder geproduceerd jazz-album geworden dat de luisteraar meeneemt op een betoverende reis. Dolmen’s indrukwekkende drumwerk, samen met Montana’s meeslepende pianospel, creëert een uniek geluid dat diep geworteld is in hun Creoolse roots en doordrenkt is met moderne invloeden. Het duo schakelt moeiteloos tussen stijlen en genres, terwijl ze toch een cohesief en meeslepend geluid behouden. ‘LéNo’ biedt een breed scala aan muzikale texturen en emoties, van opzwepende ritmes tot delicate melodieën. Het album is prachtig geproduceerd, met een helder en levendig geluid dat elk instrument tot zijn recht laat komen. De composities zijn meeslepend en dynamisch, met een perfecte balans tussen spontaniteit en verfijning. Al met al is ‘LéNo’ een verbluffend goed debuutalbum dat de diepte en reikwijdte van het talent van Dolmen en Montana laat zien. Met hun meeslepende composities en virtuoos spel is dit een album dat keer op keer beluisterd kan worden, en dat elke keer weer nieuwe ontdekkingen en emoties oproept. (Jan Vranken) (8/10) (Quai Son Records)
