Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
The Dead South – Chains & Stakes
Het Canadese blue grass collectief The Dead South brak een tijd terug met het aanstekelijke ‘In Hell I’ll Be In Good Company’. De vaak vrolijke klinkende muziek weerspiegelt de donkere teksten over moord, alcohol, criminaliteit en zelfs incest zoals op een van hun bekendere nummers. Dat is op dit nieuwe ‘Chains & Stakes’ niet anders. Voor diegene die de band al een tijdje volgen vinden we op het nieuwe album niet iets vernieuwends. Iets negatiefs kunnen we er niet over zeggen, want het is net als de drie eerder uitgebrachte albums gewoon goed. Het koude jaar 1977 komt terug. Dat hoorde we het vorige album al eens in ‘Broken Cowboy’. Leuk die kleine details. Zowel vocaal als muzikaal het niveau wat we van The Dead South verwachten. (Rik Moors) (8/10) (Six Shooter Records)
Baby Killed The Roses – Baby Killed The Roses
De fans van BloYaTop zijn allang gewend aan de ‘nieuwe’ bandnaam Baby Killed the Roses (BKTR). Voor hun gelijknamige album werkten de mannen samen met Mario Goossens (Triggerfinger). Ze keerden terug naar de roots van de rock, inclusief analoge opnames. Al bij het openingsnummer voel je de energie. Het drumwerk is dynamisch, de gitaarriffs zijn heerlijk, er is aangenaam veel bas. Het geheel is opzwepend, de teksten zijn niet al te ingewikkeld. Hoewel de nummers genoeg van elkaar verschillen, is de opbouw ongeveer volgens hetzelfde recept. Met als hoofdingrediënt tomeloze energie. Op één wat saaie fade out na, eindigen alle nummers (zeer) goed. Je voelt in onder andere ‘Mercy’ waar de interactie met het publiek gaat komen. Diverse nummers hebben leuke details en/of wendingen. Één van de leukste wendingen zit in ‘Love Many Trust Few’. De tien energieke nummers zijn gemaakt om live te spelen. Vrijdag 1 maart is de release show in de Bosuil te Weert, het dak gaat er vast af! (Esther Kessel- Tamerus) (8/10) (Suburban)
Fay Wildhagen – Let’s keep it in the Family
Fay Wildhagen, opgegroeid in Oslo, Noorwegen, is een singer-songwriter en gitariste die op jonge leeftijd al gefascineerd was door het creëren van magische geluidswerelden op haar gitaar. Met haar debuutalbum ‘Snow’ uit 2015 en opvolger ‘Borders’ uit 2018 vestigde ze zich als een van Noorwegen’s meest opwindende artiesten. Haar derde studioalbum ‘Let’s keep it in the Family’ is een verrassend goed poprock album met heerlijke tracks zoals ‘ohmygod’ dat in de hitparades thuishoort. Er staat geen enkel zwak nummer op dit album. Een goeie in de categorie albums die je eigenlijk even moet horen. (Jan Vranken) (7/10) (Warner Music Norway)
Pitbull – Trackhouse ( Daytona 500 Edition)
Het is al enige tijd geleden dat Pitbull de wereld aan het dansen kreeg met zijn simpele, commerciële pretpop dance deuntjes. Timber!!!! ‘Daytona 500 Edition’ is het nieuwe album Cubaans-Amerikaanse rapper Pitbull, met gastoptredens van Tim McGraw, Vikina, de onvermijdelijke Nile Rodgers en Dolly Parton. Het is het eerste echte album van de man sinds 2013. Moeten we daar blij mee zijn. Nee, niet perse. Pitbull mag natuurlijk doen en laten wat hij wil, maar dit is niet echt een goed album of zo. Voor de zoveelste keer een album met ‘Good Times’ van Chic waarop een rapper los gaat. Dat hebben we nu wel gezien. Nile Rodgers als aanjager van de verkoop en degene die erop binnenloopt. ‘Powerful Women’ met Dolly Parton trekt de Parton classic ‘9 to 5’ door de wasdroger. Nee, dit is niks. Gewoon niet leuk allemaal. (Elodie Renard) (4/10)(Mr 305 Records)
Ihsahn – Ihsahn
Vegard Sverre Tveitar beter bekend onder zijn artiestennaam Ihsahn brengt onder zijn eigen pseudoniem zijn inmiddels achtste album uit. De Noorse multi-instrumentalist, zanger en componist blijft natuurlijk onlosmakelijk verbonden met de legendarische Black Metal band Emperor. De muziek die Ihsahn sinds zijn vertrek bij Emperor maakt bevat nog steeds Black Metal elementen maar bevat een veel breder palet aan muzikale kleuren. Zo hoor je niet alleen Black Metal maar bevatten de vernuftig in elkaar gezette composities ook klassieke invloeden, Jazz, Progressieve en zelfs Ambient passages. Dit album verschijnt in twee uitvoeringen. Een volledig orkestrale versie en een reguliere studio versie die ik nu bespreek en waar aan orkestrale fragmenten ook al geen gebrek is. Beste nummer is ‘Blood Trails To Love’ wat nog het beste te omschrijven is als een progressieve semi-ballad. Ihsahn bewijst met zijn achtste studiowerk dat er zelfs anno 2024 nog muzikale grenzen verlegd kunnen worden. Ben benieuwd wat deze Noor in de toekomst nog meer moois voor ons in petto heeft. (Ad Keepers) (9/10) (Candlelight Records)
