Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Tyler Ramsey – New Lost Ages
Tyler Ramsey is vooral bekend als gitarist voor de indie rockband Band Of Horses. In 2017 werd bekend dat hij die band verliet. Naar eigen zeggen had hij zelf besloten solo te gaan, al zegt de leadzanger dat hij ontslagen is en helemaal niet zelf is opgestapt. Hoe dan ook, Ramsey had al tijdens zijn verblijf in de band wat solomateriaal uitgebracht, wat dit nieuwe album zijn vijfde soloplaat maakt. ‘New Lost Ages’ is een mix tussen indie, folk en een vleugje rock. Het album voelt vrijwel direct comfortabel. De zachte, rustgevende stem van Ramsey helpt daar zeker bij. Onheilspellend, grimmig is het ook met een nummer als ‘Dark Dark Dark’. Toch zingt hij het alsof alles wel goed komt, al is de sfeer in de muziek juist minder positief. Ideale plaat voor een zondagochtend. (Rik Moors) (8/10) (Soundly Music)
Bob Marley & the Wailers – One Love (Original Motion Picture Soundtrack)
Op 14 Februari aanstaande komt de lang verwachte biopic ‘One Love’ over de grootste reggae muzikant ever in de bioscoop. De film die bij de film hoort is al een weekje eerder uitgebracht. Natuurlijk staat daar helemaal niets op dat niet iedereen al kent.Stuk voor stuk iconische nummers, die de tand des tijds enorm goed weten te doorstaan, hetgeen een teken is voor de kwaliteit van het oeuvre van Marley. Als je deze soundtrack opzet, dan heb je ze in een keer allemaal bij elkaar. Een soort ultieme verzamelaar dus. De enige die ik mis op het album is ‘ Could you be Loved’, misschien wel het beste nummer van Marley. (Elodie Renard) (7/10) (UMG Recordings)
Tom Holkenborg – Skull & Bones (Original Game Soundtrack)
Producer Tom Holkenberg kent de hele wereld nog steeds beter onder de naam Junkie Xl. Sinds de dagen van ‘A little Less Conversation’ is de ontwikkeling van deze muzikale duizendpoot echter niet stil blijven staan. Deze eeuw is de man zich steeds meer gaan toeleggen op het maken van filmmuziek en originele muziek voor games. Dat resulteerde al in muziek voor blockbusters als ‘Mad Max; Fury Road’ , Deadpool en samen met niemands minder dan Hans Zimmer maakte hij de muziek voor ‘Batman versus Superman: Dawn of Justice’. Nu dus de muziek voor ‘Skull & Bones’, in deze game werk je jezelf omhoog van scheepsmaatje tot de meest beruchte piratenkapitein. Holkenberg heeft precies deze sfeer enorm goed weten te vangen in brede, cinematografische en vaak bombastische muziek, die herinneringen oproept aan de gouden eeuw van de avonturenfilms, de jaren 80 van de vorige eeuw. Muzikaal staat het als een huis en qua productie heeft Holkenberg altijd helemaal vooraan gestaan. Deze productie klinkt helemaal af. deze muziek is zelfs zo goed dat je benieuwd raakt naar de game. Topproductie dit! (Jan Vranken) (8/10) (Ubisoft Music)
Joel Ross – nublues
Geboren in de southside van Chicago, maar nu levend en werkend in de smeltkroes van Brooklyn, New York is Joel Ross. Hij is beetje een buitenbeentje in de jazz-scene. De man speelt namelijk vibrafoon. Door velen niet meteen als het meest sexy instrument erkent, maar, zo laat Joel op zijn nieuwe album horen, dat is volledig onterecht. Liefhebbers van post-bop jazz of moderne ritme-makers zouden Joel al kunnen herkennen van zijn werk met bijvoorbeeld Makaya McCraven, maar laat dat geen richtingaanwijzer voor dit album zijn. Dit is echt een stand-alone luisterbeurt meer dan waard. De band op dit album is erg goed en nodigt de luisteraar uit om heerlijk zijn of haar of het eigen ding in te vullen terwijl je luistert. Zo moet jazz zijn . Joel componeert zijn muziek zelf, maar brengt op dit album ook hommage aan twee van de allergrootsten met prachtige interpretaties van John Coltrane’s ‘equinox’ en ‘central park west’, en ‘evidence’ van Thelonious Monk. Zou 2024 dan weer net zo’n goed jazz jaar worden als 2023 was? (Jan Vranken) (8/10) (Blue Note Records)
SNAYX -Better Days
SNAYX is naar eigen zeggen een ‘Funk infused alt rock ‘ band. Het trio komt uit Engeland, en hun album klinkt alsof het is opgenomen onder een deken. Na het album twee keer dwars beluisterd te hebben weet ik eigenlijk nog niet wat ik nu precies heb gehoord, zo rommelig klonk het, maar zelf omschrijven ze hun sound als het geluid van Boeing 747, aangedreven door een basgitaar, gemixed met Buckfast Tonic Wine, een soort van energiedrank, met nog meer caffeine erin dat dat spul wat je hier in tankstations kan kopen. Het album is nergens leuk , laat staan onderhoudend. Het is richtingloos op een manier die ook met de beste wil van de wereld niet eclectisch verantwoord is te noemen. Het is gewoon vleesch nog visch. Gewoon doorlopen mensen, hier is niks te horen. (Pedro Boers) (4/10) (Snake Soundz Records)
