Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we iedere zondag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
The Hill is Burning – From Alpha To Omega
Zo op het einde van dit jaar komt er nog een leuk album uit voor de liefhebber van technische Death/Thrash Metal, namelijk het tweede album van de Franse band The Hill Is Burning, ‘From Alpha To Omega’. Het album klinkt als een klok, en niemand minder dan Colin Richardson en Chris Clancy zaten achter de knoppen. De band schrijft in de persbio beïnvloedt te zijn door Sepultura, Nevermore, Coroner, Neurosis en Gojira. Daar kan ik me wel in vinden. Vooral de landgenoten van The Hill Is Burning, Gojira hoor ik regelmatig terug op dit album, maar dit is zeker niet storend. The Hill Is Burning kopieert niet klakkeloos maar laat in hun nummers horen wie hun inspirators zijn. Een ieder die houdt van goed gespeelde technische Death/Thrash Metal raad ik aan om dit album een luisterbeurt te geven (Ad Keepers) (8/10) (Monstre Sonore)
Astrosail – Целое
De titel ‘Целое’ is Russisch voor geheel. Dat is ook wat de band met dit album wil overbrengen. Of ja, het is meer een EP, met vijf nummers en net geen dertig minuten op de teller. De stoner/doom van de band heeft in de zang wat pastoraal op momenten, wat de agressiviteit contrasteert. De EP is een conceptalbum waarin geheel centraal staat. Ondanks dat ik geen woord Russisch spreek, voelt het album ook als geheel aan. Het is er eentje voor de liefhebber, dit album is geen makkelijke boterham, wel prima belegd. (Rik Moors) (6/10) (Eigen productie)
Dolly Parton – Rockstar
Dit album mag toch wel beschouwd worden als een kleine verrassing. Al meer dan 50 jaar loopt deze vrouw al mee en is ze verantwoordelijk voor klassiekers als ‘Jolene’ en ‘9 To 5’. Luchtige Country-Pop songs die iedereen wereldwijd mee kan zingen. De reden om een ‘Rock’ album te maken is haar inductie in de ‘Rock & Roll Hall of Fame’ in 2022. Dolly vond zelf dat ze nooit iets echt heeft gedaan wat met Rock te maken had en besloot toen om met een bataljon van bekende artiesten een echt rock-album op te nemen. Zo zingt ze bijvoorbeeld met Rob Halford haar grootste hit ‘Jolene’. Verder bevat het album een handvol nieuwe eigen nummers die aan het begin van dit album staan. De rest zijn covers van (Rock)nummers die iedereen kent. Helaas moet ik tot de conclusie komen dat ‘Rockstar’ tussen wal en schip valt. Te soft voor de Rock/Metal fan en te wild voor fans van haar eigen werk. Wel het perfecte kerstkado als karaoke-album maar dat was waarschijnlijk niet de bedoeling. (Ad Keepers) (5/10) (Butterfly)
Children Of Bodom – A Chapter Called Children Of Bodom (Final Show in Helsinki Ice Hall 2019)
Children Of Bodom was een melodieuze Death Metal band afkomstig uit Finland. Belangrijkste man was Alexi Laiho. Niet alleen richtte hij de band op maar hij schreef ook alle nummers en nam tevens de zang en de lead gitaar voor zijn rekening. Dit album is een registratie van het allerlaatste concert wat ze gaven als band Children Of Bodom. Alexi Laiho en Daniel Freyberg zijn hierna nog doorgegaan onder de naam Bodom After Midnight tot de tragische dood van Alexi Laiho ten gevolge van jarenlang excessief alcoholgebruik. Deze live laat Children Of Bodom horen op de toppen van hun kunnen. Alle studio albums zijn vertegenwoordigt waarbij de nadruk ligt op de albums ‘Hate Crew Deathroll’ en ‘Follow The Reaper’. Een mooie live registratie van een band die baanbrekende dingen heeft gedaan voor het Melo-Death genre en een waardig eerbetoon aan Alexi Laiho. ( Ad Keepers) (8/10) (Spinefarm/PIAS)
Pape Diouf – L’Alchimie (live)
Pape Diouf is een van de belangrijkste zangers in het West-Afrikaanse, meer specifiek Senegalese mbalax genre. Mbalax is de dansmuziek van Senegal. Polyritmische muziek waarop dansers vaak halsbrekende touren uithalen en de laatste 4 decennia geëvolueerd tot muzikaal exportproduct van Senegal. In ‘light’ vorm dan wel. Artiesten als Youssou Ndour maken weliswaar mblax, maar die is toch vaak aangepast aan westerse oren, zoals een echte gado-gado in Indonesië ook anders smaakt dan bij ons. Pape Diouf, voorgekomen uit de groep Lemzo Diamono, is echter de ‘real thing’. In Senegal verafgood als een van de grootste muzikale sterren. Zijn muziek hoor je in elke auto, op elke hoek van de straat, continu op de radio. Leuke dat er nu een internationale release is van een (weliswaar zwaar overdubd) live-album. De grootste hit van Diouf staat er ook op ‘ Delusina’ en dat is geweldig, want een, bewerking van ‘Con te Partiro’ dat we hier kennen in de versie van Andrea Bocelli & Sarah Brightman. Voor de liefhebbers van West-Afrikaanse muziek, maar ook zeker om eens te proberen als je het nog niet kent. Mbalax van het allerhoogste niveau, inclusief oldskool en echte DX 7 sounds. (Jan Vranken) (7/10) (Pape Diouf)
Dorothy Carter – Waillee Waillee
Dorothy Carter is inmiddels al meer dan twintig jaar geleden overleden, maar er is nu net postuum een interessant album van haar muziek uitgekomen. Dorothy Carter was in haar tijd eigenlijk de vlaggendraagster voor de originele, ouderwetse folkmuziek in Amerika. Gespeeld op dulcimers, hurdy gurdy etc bezong zij de oude verhalen van de nog jonge Verenigde Staten. Het betreft hier weliswaar een heruitgave van een album dat al in 1978 is uitgekomen, maar het is leuk omdat het helpt om deze muziek weer wat in het voetlicht te brengen. Dit is zeker een interessant album voor iedereen die van folkmuziek houdt. (Jan Vranken) (6/10) (Palto Flats)
Propain – Made from Scratch
Propain is een rapper uit Houston, die to nu toe vooral regionaal in de belangstelling wist te komen. Propain is een rapper van de oude stempel, zelf is hij inmiddels 37 jaar oud en hij haalt zijn inspiratie duidelijk uit de oldskool rap zoals die van de vroege Jay-Z of Andre 3000, toen die nog rapmuziek maakte en geen fluitalbums. ‘Made from Scratch’ is dus vooral interessant voor mensen de van de de originele oldskool rap houden. Propain heeft een goed te volgen flow, en maakt lekker gebruik van laid-back beats en is rustig op het gebied van samples en het gebruik van autotune wordt ook tot het minimum beperkt gelukkig. Luister een track als ‘Your Wish’, die is gewoon af. Heel lekkere flow, en dan zo’n zijden backing vocals en een jazzy trompetje. Dit album weet te bekoren en smaakt naar meer (Elodi Renard) (8/10) (Propain)
Renaud- Dans mes Cordes
Dit curieuze album van Renaud kwam al begin december uit. Het is geïnspireerd op zijn ‘Dans mes Cordes’. Tournee, die in de hele hexagone met gemengde gevoelens wordt ontvangen. Op internet gaan memes de ronde en een video van Renaud die ‘Mistral Gagnant’ live brengt tijdens een concert in Brussel. Waardoor mensen zich serieus zorgen doen maken over de gezondheid van de nationale held van Frankrijk, de laatste van de groten. Dit album, opgenomen met het strijkkwartet van de tournee, laat een Renaud horen zoals we hem eigenlijk al kennen. Er moet immens veel gesleuteld zijn aan dit materiaal, want we weten inmiddels dat de man dit vocaal niet meer waar kan maken. Helaas voegt dit album ook weinig toe aan de immense muzikale erfenis van de man waar we allemaal zoveel respect voor hebben. Er staat een aparte versie op van misschien een van de mooiste nummers aller tijden: ‘Manhattan-Kaboul’, dat hij hier zingt samen met de 21-jarige Noée, die pas een contract heeft getekend bij Parlophone, dit is een mooie promotionele actie van de platenmaatschappij. Helaas kan deze versie in de verste verte niet tippen aan het orgineel dat Renaud destijds samen met Axelle Red opnam. Het album wordt afgesloten met drie liveopnames van de laatste tournee. Ook hier is te horen dat er in de nabewerking meer werk in is gaan zitten dan dat verstandig is. Renaud zit in ons hart, en daar gaat hij nooit meer uit. Renaud is een nationale held, en zo willen we hem graag bewaren. Dit album is een document voor de grootsheid van deze artiest. Toch kunnen wel liever naar zijn originelen luisteren. Dit doet de man geen recht (Anton Dupont) (6/10) (Parlophone)
Glasser – Vine
Achter de projectnaam Glasser gaat artieste Cameron Mesirow schuil die elektronische muziek maakt met een hoog dreampop gehalte. Stel je brede soundscapes voor met introspectief klinkende, maar eigenlijk niet verstaanbare vocale experimentele lijnen er doorheen. Pretentieus zou je het kunnen noemen, als je niet wat beter luistert. Het thema van het album is het lege bestaan van een persoon na het overlijden van een goede vriend, en die vibe komt echt wel over.
‘Vine’ is een verrassing. Ritmisch een uitdaging, en dan de mooie viool eroverheen. Een beetje Laurie Anderson-achtig, als je er al een vergelijking tegenaan zou willen gooien. In die ritmische aanpak kan je ook wel haar dna terughoren want Mesirow is de dochter van een van de mannen van the BlueMan Group. Dit is een album dat na een aantal keren luisteren steeds beter wordt, en daarmee dus ook de moeite waard. Een leuke ontdekking zo aan het einde van het jaar. (Jan Vranken) (8/10) (Little Independent Records)
