Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we iedere zondag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
R+ Amelia Fox – For lovers, Not Killers
“Muziek met gevoel, woorden met betekenis”, zo luidt de kort maar krachtige artiestenbiografie van R Plus. Rollo Armstrong, zoals hij echt heet, is de Engelse house-producer die ons veertig jaar geleden al ‘Don’t u want Me’ van Felix gaf. Met zijn nieuw album ‘For lovers, Not Killers’ bewijst hij dat jij ook nu nog house met smaak kan maken. Wat een lekker dubbel album is dit, zeg. Heerlijke moderne muziek waarin je jezelf lekker kan verliezen, of dat nu in enkel een warme trui met een kop chocomel op de bank is of lekker dansend met lieve mensen om je heen. (Jan Vranken) (8/10) (Armada Music)
Czarface – Czartificial Intelligence
Het nieuwste wapenfeit van Czarface, ‘Czartificial Intelligence’, is een buitengewone reis door de kosmische uithoeken van hiphop en stripverhalen. De samensmelting van Wu-Tang Clan’s Inspectah Deck, Esoteric en 7L brengt een meeslepende ervaring die het ruimte-rijm continuüm vervormt. Dit album combineert introspectieve verhalen met superheldenverhalen, waardoor elke luisteraar wordt uitgenodigd om samen met Czarface op hun missies te gaan. Gastbijdragen van Logic, Nems en Kool Keith voegen extra kracht toe aan de dynamische synergie. Tracks als ‘Blast Off’ en ‘Helicopter’ belichamen de krachtige productie en ingewikkelde verzen die deze plaat definiëren. ‘Czartificial Intelligence’ is een meesterwerk dat de grenzen van hiphop verkent en de luisteraar meeneemt naar het snijvlak van kosmische creativiteit en stripcultuur. (Norman van den Wildenberg) (7/10) (Virgin Music)
George Perris -The Most Wonderfull Time of the Year
George Perris is de Grieks-Franse zanger die zich inmiddels naar een internationale carrière heeft gezongen met releases in het Grieks en Frans, maar tegenwoordig dus ook in het Engels. Dan kan het natuurlijk niet uitblijven dat de man met een echt, maar dan ook een heel echt kerstalbum op de proppen ging komen. ‘The Most Wonderful time of the Year’ is een kerstalbum in de meest enge zin van het woord. Een te veel tracks. Allemaal van die kerstclassics die we allemaal kunnen dromen. Strijkers, zoetgevooisde backingvocals. Alles zit erop en eraan. Compleet inwisselbaar met om het even welk ander kerstalbum. Kan meteen in de ramsj, naast de kapotte kerstballen. (Jan Vranken) (4/10) (Universal Music Greece)
Big Wreck – Pages
‘Big Wreck’ is een Canadese rockband die al een hele tijd bestaat, werd opgeheven, en weer bij elkaar kwam. Ze maakten met ‘Ghosts’ in 2014 eerder een meer dan prima album. Eerder dit jaar kwam al het album ’7’ uit, en nu zijn ze dan alweer terug met ‘Pages’ dat eigenlijk meer een EP is dan een echt album. Maar poeh, het is wel een lekker albumpje. Luister naar ‘In Fait light’. Goed doordachte en geproduceerde rock van niet de allerhoogste, maar toch van de op een na hoogste plank. Brede gitaarwaaiers, lekkere breaks, goeie vocals. De ritmesectie is bijzonder goed. Voor wie dacht dat rock dood was, luister hier maar eens naar. (Jan Vranken) (7/10) (Sonic Unyon Records)
Claudia Isaki – More Flowers
Claudia Isaki is een jonge singer-songwriter uit Parijs, Frankrijk. Geboren in een Frans-Congolees gezin, ontdekte Claudia haar passie voor zingen toen ze 6 jaar oud was en begon liedjes te schrijven toen ze 13 was. Sindsdien heeft ze veel ervaring opgedaan met live muziek, van het spelen in bars tot het openen voor een bekende Franse artiest – Julien Doré in de Olympia hal. Ze laat zich inspireren door artiesten als Lianne La Havas, Ella Fitzgerald en Jordan Rakei. Heerlijk, die gecontroleerde manier van zingen. De ruimte in haar muziek. De single ‘Marathon’ waarmee we al eerder kennis met haar konden maken, staat er ook op, maar is zeker niet het beste nummer van ‘More Flowers’, die titel is weggelegd voor het prachtige verstilde ‘How Could I Forget’. (Jan Vranken) (7/10) (Claudia Isaki/Bridge the Gap)
Varios Artistas – World Music From Cuba Vol. 7
In sneltreinvaart brengt J&N Records in november de reeks ‘World Music From Cuba’ uit. Alsof de Buena Vista Social Club juist nu opeens extreem hot is, om even mee te liften. Niets van dat alles nu dus, en muzikaal is er ook niets op aan te merken. Een nieuwe generatie Cubaanse muzikanten, gemixt met legendarische Cubaanse artiesten als María Victoria, Adriano Rodríguez of Jorge Reyes (niet te verwarren met de Mexicaanse artiest met dezelfde naam die ooit in Utrecht optrad en op Lowlands stond). Het is een slimme marketingtruc die eigenlijk niet nodig zou zijn, want muzikaal gezien is het heerlijke muziek. Voor de liefhebbers van ‘Chan Chan’ en meer, een heerlijke aanvulling en in dit najaar een fijne toevlucht naar zomerse sferen. (Norman van den Wildenberg) (8/10) (J&N Records)
Jakob Dahle – Hiding Place
Jakob Dahle is een zanger en liedjesschrijver uit Oslo, Noorwegen. Met ‘Hiding Place’ brengt hij zijn eerste album uit. De typisch Scandinavische popsound zit stevig verankerd in de sound van Jakob. Niks te wild, doe maar rustig aan, dan is het al gauw gek genoeg. Dat melancholische gevoel, ik denk dat hij daar niks voor hoeft te doen, dat heb je gewoon als je bent opgegroeid met je voeten in een koude fjord. Als je daar doorheen luistert, is het songmateriaal niet heel erg sterk. Ee nummer als ‘How I Feel’ gaat toch gauw vervelen. Ook veel introspectie, te veel. ‘Alone’ en ‘I am Listening’ zijn geen dagboekaantekeningen uit een vrolijk leven. ‘Skyline Lights’ geeft dan nog iets hoop op een goede afloop. Redelijk debuut. (Jan Vranken) (6/10) (Sailor Music)
Tim McGraw – Poet’s Resumé
Heel eerlijk? Ik ging dit album luisteren vanwege de foute cover. Heerlijk zo corny, een knappe, hete cowboy op een zwart leren bank, en een kitsch rose zonsondergang of nep licht. Ik dacht op een juweeltje te zijn gestoten. Iets dat je opzet nadat je met je vriend van ‘The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert’ op de tv hebt genoten, om de avond leuk af te sluiten. Ik had gelijk. Dit album heeft het allemaal. Edelkitsch country van het allerhoogste niveau. Heerlijk. (Jan Vranken) (6/10) (McCgraw Music)
The Dave Brubeck Quartet – Live from The Northwest, 1959
We kennen The Dave Brubeck Quartet natuurlijk van zijn geweldige 5/4-hit ‘Take Five’, uit 1959. Een biljant nummer dat wat mij betreft in een 4 uur durende extended version mag worden uitgebracht. Uit datzelfde jaar komt ‘Live from The Northwest, 1959′, dat helaas geen echte Brubeck-klassiekers bevat als voorgenoemde hit, ‘Blue Rondo a la Turk’ of ‘Unsquare Dance’. Een opnamemix van concerten in april 1959 in de Multnomah Jazz Club en het Clark College, in Portland, met Dave op piano, aangevuld met natuurlijk zijn vaste mannen Paul Desmond, Eugene Wright en Joe Morello. Wel bekende covers als ‘When The Saints Go Marching In’, Spencer Williams’ ‘Basin Street Blues’ of de classic ‘Gone With The Wind’. Voor de echte jazz-fanaten is dit een must, maar heel eerlijk gezegd is het niet meer dan een opname die voor het geld maar op plaat is gezet. Muziek van Brubeck is en blijft heerlijk, maar feitelijk voegt het album niet veel toe. (Norman van den Wildenberg) (5/10) (Brubeck Editions)
The Japanese House – ITEIAD Sessions
The Japanese House had al een van de allermooiste releases van dit jaar met hun album ‘In the End it Always Does’, dat een tijdloze schoonheid bezit. Nu houden ze de zaak aan het rollen met de live opgenomen ‘ITEIAD Sessions’. Waarop meest werk van het album, maar dan in bescheiden setting live uitgevoerd. Normaal zou je dat misschien aan je voorbij laten gaan, maar dit is werkelijk verbluffend mooi gedaan. Ze weten werkelijk nog iets extra’s toe te voegen aan de toch almachtig mooie songs. ‘Boyhood’ steekt met kop en schouders boven alles uit, wat een prachtmuziek, wat een stem. ‘One for sorrow, two for Joni Jones’ zal iedereen de ogen doen sluiten en laten genieten van wat schoonheid in deze wereld kan zijn. Dit is een must, andermaal. Laat je compleet omverblazen door de buitenaardse schoonheid van de cover ‘Super Trouper’ van Abba. Zo ontzettend mooi. (Jan Vranken) (9/10) (Northern Transmissions)
