Het Muziekgebouw Eindhoven was afgelopen weekend het toneel van het jaarlijkse So Whats Next Festival, waarbij liefhebbers van jazz en aanverwante genres hun hart konden ophalen. Een van de absolute hoogtepunten van het festival was het optreden van de virtuoze toetsenist en zanger Cory Henry, die het publiek betoverde met zijn ongeëvenaarde muzikaliteit.
Maar voor het zover was, ging het donderdagavond al los met een voorconcert van Marcus Miller. De meesterbassist liet Eindhoven en omstreken horen ook op latere leeftijd nog steeds tot de wereldtop te behoren van de basgitaristen. Het uitverkochte optreden was een waar hoogtepunt van het muzikale jaar in Muziekgebouw Eindhoven. Vrijdagavond werd het officiële programma van So Whats Next gestart met een clubnight, waar DJ’s werden afgewisseld met live artiesten als Montis, Goudsmit & Directie. En dan moest de belangrijkste dag nog komen, de zaterdag.
Zaterdag werd al halverwege de middag afgetrapt met artiesten als The Jig en Teus Nobel, die met zijn trio een ode bracht aan de legendarische trompettist/zanger Chet Baker. Het was echter nog veel te rustig in het Muziekgebouw om de acts tot een serieus eerbetoon te laten komen, maar gedurende de middag en vroege avond stroomde de concertzaal gelukkig toch voller en voller. Het was duidelijk dat de organisatie van So Whats Next een perfecte lokatie heeft gevonden voor een jazzfestival van deze omvang. Het Muziekgebouw werd op perfecte wijze gebruikt om alle artiesten, als Joris Posthumus, Fresku en het Benjamin Herman Trio een geschikt podium te bieden, gebruik makende van de 3 geluidstechnisch fijne zalen en diens foyers. Wil met nog groter, zal met gebruik moeten gaan maken van het omgelegen winkelcentrum Heuvelgalerie of het naastgelegen casino. Voor nu, meer dan perfect.
Gallowstreet, Sabrina Starke en de Brlgiache Lupa Gang Gang, als vervanger voor de last minute afzeggende Butcher Brown, trokken gedurende de dag een volle foyer op de bovenste etage, waar laatstgenoemde een meer dan perfect voorprogramma bleek voor de headliner aan het eind van de avond. Cory Henry is geen onbekende in de muziekwereld. Hij heeft zijn sporen verdiend als lid van de befaamde band Snarky Puppy en heeft samengewerkt met grootheden als Herbie Hancock, Michael McDonald, P.Diddy, Boyz II Men, en Bruce Springsteen. Zijn solo-optredens zijn echter van een geheel andere orde. Gewapend met zijn toetsenborden en ondersteund door een strakke ritmesectie, creëert hij een muzikale reis die zowel verbluffend als meeslepend is.
Het optreden van Cory Henry op het So Whats Next Festival was een feest voor de zintuigen. Zodra hij de eerste noten op zijn toetsen speelde, was het duidelijk dat het publiek getuige was van iets buitengewoons. Zijn vingers dansten over de toetsen met een snelheid en precisie die ronduit verbijsterend was. Maar het was niet alleen zijn technische virtuositeit die indruk maakte, het was ook de diepgang en emotie in zijn spel die de luisteraars raakte.
Toch leek het er even op dat het optreden van de virtuoos een kleine deceptie zou worden. Henry kwam maar moeilijk op gang, bracht zeker in het begin van de set wellicht iets te experimenteel ruige nummers voor zijn doen en zag het publiek mondjesmaat uitdunnen. Het repertoire van Cory Henry was echter gevarieerd en omvatte zowel eigen composities als enkele verrassende interpretaties van bekende nummers. Zijn uitvoering van ‘Staying Alive’ van de BeeGees was gelukkig het keerpunt van de set en ronduit adembenemend. Cory Henry bracht een eerbetoon aan de legendarische groep op een manier die recht deed aan het origineel en tegelijkertijd een geheel eigen karakter had. Vanaf dat moment ging het spreekwoordelijke dak er dan ook helemaal af. Vergezeld door 2 sterkte backingvocalisten (waarvan er een meer haar had dan de rest van de band tesamen) en een ritmesectie op links waarvan drummer TaRon Lockett met een extreem strakke beat bewees de motor achter de Funk Apostles te zijn.
Het was niet alleen Cory Henry’s pianospel dat indruk maakte. Zijn zangkwaliteiten waren even indrukwekkend. Met een krachtige en soulvolle stem bracht hij de teksten tot leven en wist hij het publiek volledig in zijn ban te houden. Terwijl hij zong en speelde, leek het uiteindelijk alsof de muziek de zaal vulde en rechtstreeks naar de harten van het publiek ging. Cory Henry bewees met zijn optreden op het So Whats Next Festival dat hij niet alleen een meester is van de toetsen, maar ook een begenadigd zanger en een ongelooflijke showman. Zijn muziek raakte niet alleen het gehoor, maar ook de ziel. In ieder geval van diegenen die tot het einde bleven.
Foto’s (c) Janneke Michels
