Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt er voor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we iedere zondag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Tkay Maidza – Sweet Justice
Tkay is geboren in Zimbabwe, maar woont en werkt nu in Australië. De kapster brengt nu haar tweede album uit onder de naam ‘Sweet Justice’. Het telt 14 tracks, waarvan er een aantal samenwerkingen zijn met eveneens nog onbekende artiesten. Het nieuwe album klinkt kil en electronisch en dat is de bedoeling. Niet mooi. Ik vind de sound zelfs vervelend om naar te moeten luisteren. ‘Out of luck’ dat ze samen maakte met de Franse Lolo Zouai en Amber Mark is dan veruit het leukste nummer op dit verder uiterst zwakke album. Verder is het album een auto-tune galore. Het is lastig te determineren of het hier gebruikt wordt om te verhullen dat Tkay niet kan zingen of dat het bewust als stijlfiguur wordt ingezet. Daarvoor is het songmateriaal gewoon te mager. Heel veel meer is er iet over te zeggen. ‘Sweet Justice’ is een zwakke poging om een ster te zijn. Helaas, daar is meer talent voor nodig en er moet gewoon harder gewerkt worden. Er zullen misschien best een of twee hitjes op staan, maar dat zegt tegenwoordig meer over het vakmanschap van de social media beheerder of manager dan van de artiest. Ik zet het in ieder geval snel af. Heb wel wat beters te doen. (Elodie Renard) (3/10) (4AD ltd)
Lol Tolhurst, Budgie & Jackknife Lee – Los Angeles
Opvallende ‘nieuweling’ bij de releases. Een album van Lol Tolhurst, het enfant terrible van the Cure. Hij was een van de founding members maar werd uiteindelijk eind jaren 80 uit de band gepleurd wegens te veel drama. Out of the blue komt hij nu met het album ‘Los Angeles’, dat hij maakte samen met de Welsh metalband Budgie (I kid you not) en voormalig new punks ‘Compulsion’ gitarist Jacknife Lee. Wat krijg je dan? Best een leuk album! Het album staat vol met coops, waarvan er twee zelfs met U2’s the Edge zijn. Donkere poprock met electronica invloeden zou ik het noemen. Best een leuk album! (Jan Vranken) (7/10) (Play it again Sam)
Within Temptation – Bleed Out
Als de bekendste Nederlandse symfonische-metalband Within Temptation een nieuw album uit heeft, is dat groot nieuws. Terecht, want ‘Bleed Out’ is een sterke opvolger van ‘Resist’ en misschien zelfs het beste wat de band heeft voortgebracht sinds ‘The Heart of Everything’. Opener ‘We go to war’ lijkt overduidelijk geïnspireerd op de oorlog tussen Rusland en de Oekraïne, mede gezien de band een uitgesproken steun geeft aan Oekraïne. Met de dikke productie en moddervette drums is de titeltrack een aankomende publiekslieveling, maar worden ook nummers als ‘The Purge’, ‘Shed my skin’ en ‘Entertain you’ absoluut nummers die nog jaren zullen worden gespeeld live. Wederom een sterk album, waarmee Within Temptation aangeeft nog steeds aan de top van de symfonische metal te staan. (Norman van den Wildenberg) (8/10) (Force Music Recordings / Music on CD / Music on Vinyl)
Ameer Vann & Merlyn Wood – Slime In The Ice Machine
Een album cover die opvalt, dat heeft me getrokken tot het beluisteren van deze collab tussen Ameer Vann & Merlyn Wood. Om nou te zeggen dat het een mooie cover is, laat ik even achterwege. Het album opent met een dame die vertelt waar het album over zou moeten gaan. Ze gaan ons een inkijkje geven over hoe slijm in de ijsmachines terechtkomt. Want volgens haar vinden nogal veel mensen dat vervelend. Veel wijzer hoe dat spul daar terechtkomt worden we echter niet. Het album, dat met nog geen dertig minuten speeltijd beter als ep kan worden bestempeld staat vol met nare woorden en ook worden er veel bekende personen genoemd. Een samenhangend geheel kunnen we het niet noemen. Als al die genoemde personen in de machine zitten is er niet eens meer plek voor dat spul om ertussen te komen. Voorspelbare melodieën, nee dit album is niet meer te redden van het slijm. (Rik Moors) (2/10) (Blacksmith Recordings)
Bic Fizzle – Chosen 1K
Bic Fizzle werd ontdekt door Gucci Mane. Hij komt uit small town Arkansas en heeft zijn album ‘Chosen 1K’ uit, nadat hij in Januari van dit jaar al zijn debuutalbum ‘Cloak Street Baby’ dropte. Lekker productief dus. Op de socials en Youtube is hij erg populair, maar dat komt, zo is te lezen, vooral door de dure juwelen die hij draagt in zijn videoclips. Tsja, dan moet je vrezen voor de kwaliteit van de muziek. Als je het album luistert, dan hoor je invloeden van bijvoorbeeld NBA Youngboy, dus dan weet je in welke hoek je het moet zoeken qua stijl. 17 tracks die vrij monotoon, en vrij somber van toon zijn, zeker voor een jongen die gewoon in een kleine plattelandsgemeente is opgegroeid . Hij weet in ieder geval de aandacht amper vast te houden met dit middelmatige album. Ik zie geen reden dit aan te bevelen. Helaas. (Jan Vranken) (4/10) (Global Music)
T.A.P. – Paradigms
‘T.A.P.’ is een internationale, instrumentale studioband. ‘Paradigms’ is hun debuutalbum. Ze mixen fusion, prog-en ambientrock met onder andere jazz, etnische invloeden en soundscapes. Er zijn veranderingen in stijlen, sferen en tempo. De verschillen in volume tussen bijvoorbeeld de ingetogen/mysterieuze stukken en de rockende delen is nogal klein. Af en toe zijn er iets te veel herhalingen in de drum programming, bovendien is er vrij weinig dynamiek. Verder is het geluid goed van kwaliteit, en mooi verdeeld over headset. Het gitaarspel is goed, de verdeling tussen (bas)gitaar en de verschillende toetsinstrumenten (met al hun verschillende klanken) is in balans. De meeste intro’s zijn bijzonder, het vervolg is soms wat algemener. De meeste transities verlopen mooi, een enkel nummer eindigt wat abrupt. De tracks hebben leuke elementen zoals fluitspel en strijkinstrumenten. Hoe vaker je luistert, hoe meer details je ontdekt. (Esther Kessel-Tamerus) (8/10) (Melodic Revolution Records)
Delilah Holiday – Invaluable Volume 1&2
Delilah Holiday is de ongekroonde Noord-Londense koningin van de DIY pop. Abstracte en psychedelische popmuziek van nu. Hou je bijvoorbeeld van Sleaford Mods of Dry Cleaning, dan zal dit je waarschijnlijk ook wel aanspreken. Delilah heeft nu het dubbelalbum ‘Invaluable Vol. 1&2′ in de platenwinkel liggen. En dat valt helemaal niet tegen. Er staan een aantal echte juweeltjes op. Ik noem een ‘Everything I wanted’, maar er is veel meer. Voor mensen die hun horizon wat willen verbreden. Mooie plaat. (Jan Vranken) (7/10) (Online Little Independent Records)
Actress – LXXXVIII
‘Actress’ is het alias van muzikant Darren Cunninham en ‘Actress’ is zijn negende album alweer. Hij ontwikkelde zich van dj en remixer naar electronisch muzikant met een eclectische inspiratie. In zijn muziek hoor je jazz, drum’n bass , trap, trip-hop ,vanalles wat. Dat alles leidt tot een interessant amalgaam van sounds en beats, die dan weer introspectief en laid back zijn, dan weer uiterst geschikt als floorfiller in de kleine uurtjes. Een erg sympathiek en luisterwaardig album. (Jan Vranken) (7/10) (Ninja Tune)
POM -We are Girls Together
De Amsterdamse indierock band POM komt komende week met haar debuutalbum ‘We were girls together’. De band rond zangeres Liza van As brengt een gebalanceerde sound van rauwe gitaarrock en aanstekelijke melodieën. Eigenzinnig, een combinatie van britpop, punk en garagerock. Eerder al verschenen de singles ‘Exoskeleton’, ‘Together We Go’ en ‘Bittersweet’, drie singles die net als de rest niet in de categorie slecht vallen, maar ook niet blijven hangen. POM
zal het leuk doen op festivalletjes en als voorprogramma, maar voor een tournee van headlineshows zal de band zijn aangewezen op familie en vrienden. Hopelijk zit ik mis, want potentie zit er zeker in. Maar
voor nu is het nog te kaal. (Norman Wildenberg) (6/10) (Mattan Records)
U.S. Girls – Lives
Springerige pretpop uit Toronto, Dat is wat Meghan Remy al sinds 2007 maakt onder de naam U.S. Girls. Lekkere funky pop, hier en daar aangesterkt met lekkere vette en simpel effectieve bass grooves en zo’ n apart cartooneske zangstem. Echt zo’n artiest die te lang over het hoofd is gezien en altijd ‘net niet’ op de voorgrond kwam. Met ‘Lives’, haar nieuwe livealbum zou het dan toch eens moeten gaan lukken. Luister naar tracks als ‘Pearly Gates’ maar ook ‘Bless this Mess’ . Gewoon niks mee aan doen, harstikke lekker, Haal die vrouw naar Europa voor wat gigs! (Jan Vranken) (7/10) (4AD Ltd)
