Donderdag 26 oktober had het Nederlandse publiek eindelijk weer eens de kans om Thomas Azier live te kunnen zien optreden. De in Parijs woonachtige Azier gaf een langverwacht optreden in Phil in Haarlem, samen met het Noordpool Orkest onder leiding van Reinout Douma.
Azier bracht eerder dit jaar zijn album ‘Inventory of our Desire uit’ . Op Maxazine werd het album verklaard tot meesterwerk en schreven we het volgende erover: ’Met zijn nieuwe album voegt Thomas Azier niet alleen weer een prachtig hoofdstuk toe aan zijn eigen carrière, maar verrijkt hij ook weer de Nederlandse popmuziek met een ware groeidiamant. Het werk van Azier is zeker niet het makkelijkste, maar het geeft enorm veel voldoening om ernaar te blijven luisteren om er steeds weer wat nieuws in te ontdekken. De Russische auteur Leo Tolstoi zei ooit; “Muziek is steno voor de emotie.” Ik zou dat willen parafraseren als “Muziek is de kortste weg naar emotie.” Thomas Azier bewijst weer eens dit als geen ander te begrijpen en te beheersen.’
Dit vraagt eigenlijk om een samenwerking met het Noordpool Orkest, dat naar eigen zeggen ‘alles behalve klassiek’ is en zichzelf vergelijkt met het Metropole Orkest.
Het concert wist veel muziekliefhebbers te trekken, maar toch was de zaal niet helemaal vol, en helaas waren op de balkons nog een aantal lege plekken. De gemiddelde leeftijd van de muziekliefhebbers lag ook wat hoger dan je wellicht van te voren op basis van de innovatie in de muziek van Azier had kunnen verwachten. Op het programma stonden met name stukken van het laatste album, aangevuld met stukken van het voorgaande album ‘Love Disorderly’.
Het concert opende met ‘Hold on Tight’, vanwege zijn orkestrale opening met strijkers en trompet een uitstekende keuze. Azier stond met zijn begeleiders voor het orkest. De ogen gesloten liet hij horen dat de muziek bij hem meer is dan het reproduceren van een opname. Azier geeft zichzelf altijd volledig. Kippenvel.
Het hypnotiserende ‘What does it mean to be Free’ kom op een goede ontvangst rekenen. Het nummer wist de luisteraars te vangen met de steady kadans, de soundscapes van kunstenaar gitarist Obi Blanche, in een haast beklemmende realisatie van wat we ons allemaal zouden moeten afvragen. What does it mean to be free ?
Een hoogtepunt in het optreden was de magistrale en intense uitvoering van ‘Love, Disorderly’, van het dreigende, haast cinematografische intro, via de hypnotiserende beats en de dissonanten van de strijkers. Het experiment waarbij gitarist Obi Blanche zijn instrument over de vloer schuurt en trekt om er de meest verbazingwekkende sounds uit te krijgen. Om met open mond te aanschouwen.
De mooi en evenwichtig opgebouwde set kende vele hoogtepunten, en werd in prachtige harmonie tussen orkest en band uitgevoerd. Azier was zeer goed bij stem en was meer dan slechts een zanger. Hij bouwde een brug tussen wat op het podium gebeurde en het publiek. Een mooie ervaring, niet alleen voor het publiek verwacht ik.
‘Dada Talk om Hell Island’ van het laatste album verdient ook nog een aparte vermelding, al is het maar vanwege de perfectie symbiose tussen orkest, band en de betoverende stem van Azier, die hierin laat zien wat voor acrobaat hij kan zijn met zijn stembanden. Het prachtige strijkersarrangement met de houtblazers werd perfect mooi uitgevoerd. Het publiek werd meegevoerd in een sprookjesachtige toverwereld waarin Thomas Azier aan alle touwtjes trok.
Afsluiter was ‘Only the Ocean’, ook de afsluiter van het meest recente album. Azier was in topvorm, en het Noordpool Orkest sloot als een warme winterjas om de muziek van Azier heen. Een heel mooie combi. Wellicht heeft het grote Metropole er dan echt een klein broertje bij in Nederland. Laten we hopen dat er op de Nederlandse podia meer ruimte komt voor dergelijke prachtige muzikale kunstcoöperaties. Kunst is een noodzakelijk ingredient van onze samenleving. Azier is een van Nederlands grootste kunstenaars. Die moeten we koesteren.
Headerfoto : Irene Witpaard
Tweede foto : Perry Hermans