Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt er voor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we iedere zondag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Sjors van de Panne – Er is Nog Zoveel
Sjors deed jaren geleden mee aan de Voice of Holland en is volgens zijn eigen persbericht daarna tot grote hoogten gestegen en enorm populair geworden. Ik had nog nooit van hem gehoord. Op 27 oktober komt zijn vierde album ‘Er is nog zoveel’ uit. Daarop zingt hij hertalingen van bekende franse chansons. Hij klinkt als een soort Paul de Leeuw die vaker zangles heeft gehad dan Paul. Geen stem die je bijblijft helaas. Zijn grootste zonde is echter dat hij zich aan ‘Mistral Gagnant’ waagt van Renaud. Nee, nee en nog eens nee. Hij deed het toch. Verschrikkelijk. (Jan Vranken) (3/10) (Svdp Records_
Melanie De Biasio – Il Viaggio
De Belgische artieste Melanie De Biasio laat op dit nieuwe album meer ruimte voor de duistere/donkere sound en mede hierdoor minder jazz invloeden. Duistere ambient met een verhaal. Muziek hoeft niet altijd bombastisch te zijn om binnen te komen. Ze had met de vorige plaat een trilogie afgesloten en wilde ook weer iets anders maken. Dat verklaart waarschijnlijk ook waarom dit album weer anders klinkt. Eerlijk is eerlijk, dit album is geen makkelijke kost. Echter, wie zich laat meeslepen in de muziek is bijna anderhalf uur op reis in een andere wereld en die reis moet je eigenlijk maken met je koptelefoon op, ogen dicht en niets anders wat je eventueel kan storen. (Rik Moors) (8/10) (PIAS)
Sophia Scott – Barstool Confession
Sophia Scott presenteert nu haar eerste volwaardige album na haar debuut-EP. Dit album omvat een mix van country- en popnummers. De waarschijnlijke hits op de radio zullen ‘What I’m Wearing Tonight’ en ‘Plastic Rodeo’ zijn, omdat ze gemakkelijk in het gehoor liggen. ‘Lipstick On You’ is een puur artistiek nummer dat doordrenkt is met gospelzang. De absolute topper van het album is ‘Boots, Jeans and Jesus’, dankzij zijn aanstekelijke gitaarriffs. Daarnaast bevat het album enkele kleinere pareltjes, zoals ‘Watering Roses’ en ‘Anything But The Truth’, waarbij de banjo en steelgitaar een rol spelen. Het debuutalbum van Scott is buitengewoon, en elk nummer op dit album is uniek en niet met elkaar te vergelijken. (Romy van der Lee) (9/10) (Dragonfly/EMPIRE)
Prya Ragu – Santhosam
Dit is nog eens leuk! Prya is een singer songwriter met haar roots in Sri Lanka en dat is goed en lekker terug te horen op haar album. Haar muziek is een eclectische stoofpot van r&B, hiphop, Afrikaanse ritmes en Cubaanse dansmuziek. De perfecte muziek voor een feestje. Zang is ook goed in orde. Strakke moderne dance productie met een onweerstaanbare groove. ‘School me like that’ zou zomaar een hit kunnen worden. Dit smaakt naar meer! (Jan Vranken) (7/10) (Warner Music)
Tony Romero’s Vortex – Zen
Het tweede album van Tony Romero’s Vortex heet ‘Zen’. De 9 instrumentele nummers zijn vooral gemaakt voor ontspanning en meditatie. Toch ligt het tempo in ‘Africa’ iets hoger dan verwacht. Het bevat een mix van instrumentale (licht klassieke) sfeerelementen en elektronische geluiden. In de rustgevende epic ‘Ocean’ hoor je geen ruisende golven, maar gedetailleerde muziek, met soms hele lage tonen. ‘RelaxZENation’ eindigt misschien iets te abrupt. Het tempo in ‘Flowstrumental’ ligt iets hoger dan in de voorgaande tracks, maar de rustige flow blijft. ’Peyote’ heeft een hele andere sfeer, het markante einde is goed gekozen voor dit laatste nummer. Door de bijzondere (gedetailleerde) composities en het ontbreken van voorspelbare gesampelde geluiden is dit veel mooier dan de standaard ontspanningsmuziek. De verdeling tussen hoge en lagen tonen is goed. Bovendien is het geluid mooi warm. ‘Zen’ komt pas tot zijn recht als je in alle rust (met gesloten ogen) luistert.(Esther Kessel- Tamerus) (7/10) (Melodic Revolution Records)
Restless Road – Last Rodeo
Dit countrytrio verwierf bekendheid dankzij hun deelname aan de Amerikaanse X-Factor. Vervolgens bouwden ze hun reputatie op met hulp van Kane Brown, wiens muzikale stijl enigszins doorklinkt in hun muziek. Dit jaar waren ze zelfs het voorprogramma van Kane Brown tijdens zijn tour. Hun eerste album, getiteld ‘Last Rodeo’, bevat 18 prachtige countrynummers. Onder deze nummers bevinden zich enkele intieme en betekenisvolle tracks, zoals ‘You Don’t Have To Love Me’, ‘On My Way’ en ‘Growing Old With You’, die allemaal de thema’s van liefde en verbondenheid verkennen, ongeacht of je samen bent of niet. Daarnaast bevat het album enkele opzwepende nummers zoals ‘Head Over Heels’ en ‘No Can Do’, die zeer geschikt zijn voor de radio. Een opvallend hoogtepunt op het album is het duet met niemand minder dan Erin Kinsey, getiteld ‘Most Nights’, waarbij hun stemmen prachtig harmoniëren. Het debuutalbum van Restless Road smaakt naar meer. (Romy van der Lee) (8/10) (RCA Nashville)
Dhani Harrison – Innerstanding
Dhani is de zoon van Beatle George Harrison. Heeft al een behoorlijk trackrecord in de muziek en heeft u het album ‘ Innerstanding’ uitgebracht. Tien tracks die, dat het maar gezegd is, niet echt lijken op het werk van zijn vader, dan hebben we die vergelijking maar gehad. Dat gezegd hebbende klinkt in een track als ‘ New Religion’ wel degelijk zijn muzikale DNA door. Typeer de muziek gerust als eenentwintigste eeuwse rock met EDM invloeden. Vervorming als stijlfiguur. Best onderhoudende muziek. Zeker geen slecht album. (Jan Vranken) (6/10) (HOT records)
Lynch Mob – Babylon
Lynch Mob is een Amerikaanse hardrock/heavy-metal band rond zelfbenoemd gitaarvirtuoos George Lynch.
George is ook het enige vaste lid van de band, hij moet steeds nieuwe vriendjes om zich heen zoeken om zijn bandje overeind te houden. Vroeger speelde hij in Dokken. Best een bekende band. Nu is er dus weer een Lynch Mob album. Als je van die hypercommerciele Amerikaanse glitter hardrock houdt met domme teksten en cliche songstructuren en obligate gitaarsolo’s, dan is dit helemaal je ding. Go for it. Dit is al duizend keer veel beter gedaan. (Jan Vranken) (5/10)(Frontiers Records)
