Guess Who’s back? Juist ja, het Canadese The Guess Who. De band die vanaf de late jaren 60 aan de gang is en een grote hit wist te scoren met ‘American Woman’. Inmiddels is van die oorspronkelijke line-up niet veel meer over. De bekendste gezichten Burton Cummings en Randy Bachman zijn al een tijd weg. Van de founding members is alleen drummer Garry Peterson nog actief in de band.
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen. Dit nieuwe ‘Plein D’Amour’ is totaal anders dan wat de band in de hoogtijdagen uit heeft gebracht. Denk bij dit nieuwe album meer aan AOR, denk aan bands als Styx. Zeker het laatste album van die band ‘Crash Of The Crown’, al is Styx wat proggiër. De vocal harmonieën zijn wel in die stijl. Een goed voorbeeld is albumopener en tevens een van de sterkste tracks op het album ‘The King’. 10cc invloeden zijn ook hoorbaar hier. Ook op ‘Pursuit Of No Regret’ hoor je 10cc duidelijk terug. Je verwacht die bandnaam eerder bij nummers als The Guess Who die er nu boven staat. Het is een leuke, aangename verrassing, al zullen liefhebbers van de ’classic’ albums hier wellicht minder tevreden mee zijn.
Mooie heldere productie, huidige zanger Derek Sharp heeft een goede stem voor de melodieuze rock die we te horen krijgen. De nummers zijn catchy en bovendien zit er voldoende variatie tussen de songs dat het geen saaie luisterbeurt is. Zo horen we ook het Crosby, Stills & Nash-achtige ‘Headline’. Dit heeft een flinke folk saus, maar daarom niet minder aangenaam. Ook hier weer zeer fijn in het gehoor liggende samenzang.
Het enige waar ik me lichtelijk aan stoor is de titeltrack. ‘Plein D’Amour’, vertaald: vol van liefde. De titel wordt helaas wel heel Amerikaans uitgesproken. Beetje muggenziften, maar als liefhebber van de Franse taal toch een smetje op de anders zeer vermakelijke plaat. Met het nummer an sich is niets mis. Lekker riffje, het stevigste nummer sluit de plaat mooi af.
‘Plein D’Amour’ is maar een kort plaatje van nog geen veertig minuten. Dat zorgt er dan wel weer voor dat je de plaat wat sneller nog eens opzet en dat, in tegenstelling tot best veel platen, je niet denkt: nou hier hadden wel een nummertje of twee minder op mogen staan. Als je het album te horen zou krijgen en dan zou moeten raden welke band dit is, acht ik de kans klein dat The Guess Who goed geraden zou worden. Edoch is dit een erg leuk plaatje van de Canadese veteranen. (8/10) (Deko Music)