The Chicks, voorheen bekend als de Dixie Chicks, zijn een Amerikaans countrymuziek trio (opgericht in 1989). Gedurende hun carrière hebben ze talloze successen behaald, controverses doorstaan en zijn ze uitgegroeid tot een invloedrijke en baanbrekende groep in de muziekindustrie.
Ze bestaan uit drie getalenteerde en veelzijdige muzikanten: Natalie Maines (zang), Emily Strayer (banjo, gitaar) en Martie Maguire (viool, mandoline). Ze begonnen hun carrière als een puur country trio en bereikten al snel succes met hits zoals ‘Wide Open Spaces’ en ‘Cowboy Take Me Away’. De muziek van The Chicks combineert traditionele country-elementen met pop- en rock invloeden.
Het voorprogramma werd verzorgd door niemand minder dan Maren Morris, die haar reis begon op jonge leeftijd en later verhuisde naar Nashville, Tennessee. Ze schreef nummers voor andere artiesten voordat ze haar eigen solocarrière lanceerde. Haar grote doorbraak kwam met het album ‘Hero’ uit 2016, waarop ze haar kenmerkende mix van country, pop en americana liet horen. Het album leverde haar hits op zoals ‘My Church’ en ’80s Mercedes’, waardoor ze al snel internationale bekendheid verwierf. Dit werd duidelijk met het nummer ‘The Middle’ van Zedd en Maren Morris.
Haar 45 minuten durende set begon met het nummer ‘Circles Around This Town’, dat veel bekendheid haalde in Nederland. Het publiek was er al vroeg bij om deze vrouw te zien stralen. Maren Morris is geen getypeerd voorprogramma maar eerder een hoofdact, dit liet ze ook zien met het nummer ‘Girl’. Een nummer dat bestaat uit veel kracht voor de vrouw, dit liet ze ook merken aan het publiek. Haar stem was opmerkelijk altijd zuiver. Datzelfde gebeurde ook bij het nummer ‘I Could Use A Love Song’, dat een prachtige ballade is en muzikaal naar een andere dimensie bracht. Voordat ze dit nummer inzette zei ze “Ik dacht dat dit nummer slecht zou aanslaan en dit geen hit zou worden omdat dit meer een singer- songwriter nummer is. Maar jullie hebben dit nummer een kans gegeven, dankjewel.” Maren bracht het nummer ‘Rich’ onbeschaamd, het publiek was helemaal gek op het nummer en danste er op los. Het laatste nummer ‘My Church’ is een klassieker, zo zong het publiek deze luid mee en kon je hen horen boven het geluid vandaan. De intro van het nummer was dusdanig langer dat het bracht naar een hoger niveau.
Na 3 kwartier wachten kwamen The Chicks eindelijk het podium bewandelen. Ze openden met hun single ‘Gaslighter’ die afkomstig is van hun laatste album. Het doek viel omlaag en het publiek juichte van vreugde. Vocaal raakte Maines de weg kwijt tijdens ‘Texas Man’ maar verder herpakte ze zich snel met de hulp van Strayer en Maguire. Een puur countrynummer waarbij je omhuld werd in een dessert met een prachtig muzikaal kwartet, ook al bestond de band uit zes leden. Hoogtepunt van de avond was al vrij vroe, tijdens het nummer ‘Juliana Calm Down’, dat vrij ingetogen begon. De stem van Maines was zo onberispelijk goed en de opbouw van het nummer naar de volledige band versie ging geweldig. Helaas bracht de bass dit nummer net iets naar beneden, omdat deze te hard stond. Grappig ook was dat het dansritme van Maines niet matchte met het ritme van het nummer; typisch iets voor The Chicks.
“Hallo Amsterdam, wij zijn blij om weer terug te zijn en dat wij niet zijn overreden door een fietser.”, grapten de Chicks. Hiervoor is blijkbaar iedere artiest bang als ze weer in Nederland moeten optreden. ‘Sleep At Night’ is een typisch pop country nummer wat gelijk doet denken aan de hedendaagse Carrie Underwood. Het lichtplan was ietwat saai maar de projecties op het scherm brachten dit wel naar een andere dimensie. Dee publieksfavorieten waren ‘Ready To Run’ en een cover van Patty Griffin ‘Top Of The World’; Er werd luidkeels meegezongen en niemand zat meer op zijn plek, erg fijn om te zien voor de meiden. Het podium werd gereed gemaakt voor de akoestische setting en op de schermen waren al de bandleden te zien met hun specificaties welk instrument ze bespeelden. Hierna werd hun welbekende single ‘Cowboy Take Me Away’ op de ouderwetse manier uitgevoerd waarmee dit het nummer muzikaal naar een hoogtepunt bracht. Akoestisch zijn ze op hun mooist en brengen ze echte country muziek naar het publiek. Ditzelfde gold ook voor het nummer ‘Landslide’. Het publiek kwam er hierbij achter dat de zoon van Maines in de band speelde, wat door de dames werd bevestigd.
Het einde van de show kwam langzaam in zicht. Zo deden ze een cover van Miley Cyrus, ‘Rainbowland’. Hiermee wilden ze Pride Month in het zonnetje zetten. Iedereen kon meezingen met het nummer want de tekst werd op het scherm getoond. De toegift bestond uit twee nummers, ‘Not Ready To Make Nice’ en ‘Goodbye Earls’ welke absoluut de beste keuzes waren voor het slot. Het publiek werd enthousiast en zong luidkeels mee. Instrumentaal werden deze nummers ook uitmuntend bespeeld, de Chicks zijn hierdoor net kameleons.
Dit was een voorbeeld van een muzikaal perfecte avond; zowel The Chicks als Maren Morris maakten deze avond luisterrijk. Beiden hoofdact waardig.