Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt er voor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we iedere zondag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies
Masaa – Beit
Masaa is een in Duitsland gevestigde muziekgroep die verschillende genres, waaronder jazz, Arabische muziek en elektronische muziek, op meesterlijke wijze combineert tot een buitengewoon en ongeëvenaard geluid. De groep bestaat uit vier uitzonderlijk bekwame muzikanten, namelijk Rabih Lahoud op zang, Marcus Rust op piano, Demian Kappenstein op drums en Reentko Dirks op gitaar. Masaa heeft een reeks albums uitgebracht die kritische erkenning hebben gekregen en hen een stevige, geliefde schare fans hebben opgeleverd. ‘Irade’, ‘Outspoken’ en ‘Afkar’ zijn slechts enkele van de albums die de uitzonderlijke muzikale kwaliteiten van Masaa laten horen. nu is er dan hetn ieuwe album ‘Beit’ dat misschien wel hun beste is tot nu toe. Luister maar eens naar een track als ‘Racines’, heerlijke muziek. Het album ‘Beit’ is een perfecte introductie tot de muziek van Masaa. (Jan Vranken) (8/10) (Traumton Records)
The BluesBones – Unchained
‘Unchained’ is het zevende album van The BluesBones (België). Tijdens een live studio-setting werden de instrumenten in één take werden vastgelegd, chapeau! De balans tussen zang en muziek is prima. Zowel de verhouding tussen de instrumenten onderling, als de verdeling over de koptelefoon is goed. Delen van de tekst zingt Nico De Cock, andere stukken zijn vertellend. Zijn uitspraak is duidelijk, overal gebruikt hij de juiste emotie. Nico brengt ’I Cry’ heel intens, daarnaast voel je de emotie in de muziek. Geen wonder, want deze ballad is opgedragen aan hun overleden drummer Koen Mertens. Op de cd staan twee versies, beide zijn prachtig. Ook de behoudende nummers (zoals ‘Moving On’) zitten prima in elkaar. ‘Talking To The Lord’ en ‘The Road Ahead’ hebben wat meer tempo. Maar over het algemeen is ‘Unchained’ vrij kalm van opzet, heerlijk om in alle rust van te genieten. Door de fantastische geluidskwaliteit komt alles goed tot zijn recht. (Esther Tamerus-Kessel) (9/10) (Donor Company/Naked)
Country Westerns – Forgive the City
De ‘Country Westerns’ is een punkrockband met een vleugje country, afkomstig uit Nashville, Tennessee. Deze band heeft onmiskenbaar naam gemaakt in de muziekindustrie sinds hun oprichting in 2016. De band bestaat uit getalenteerde individuen uit verschillende andere bands zoals The Ettes en The Paperhead, die bijdragen aan de unieke mix van muzikale invloeden van de band. In 2020 bracht Country Westerns hun debuutalbum, genaamd ‘Country Westerns’, uit na lovende kritieken van critici. Hun muziek doet denken aan klassieke punkrock & roll met een toegevoegde buzz van nostalgische country, die hen onderscheidt van hun leeftijdsgenoten. Met ‘Forgive the City’ leveren ze andermaal een lekker energiek album af. Twaalf tracks lekker losgaan. ‘Grapefruit’ is veruit het lekkerste nummer. Als je eens lekker je haar los wil gooien, zet dan dit album op. (Jan Vranken) (7/10) (Fat Possum Records)
Great Lake Swimmers – Uncertain Country
Great Lake Swimmers is een Canadese folkrockband die in 2001 werd opgericht door singer-songwriter Tony Dekker. De band debuteerde met hun titelloze debuutalbum in 2003, waarmee ze lovende kritieken oogstten en dat hen hielp zich te vestigen als een prominente kracht in de Canadese indiemuziekscene. Het geluid van Great Lake Swimmers wordt gekenmerkt door Dekkers wijdse zang, druk akoestisch gitaarwerk en weelderige en drukke arrangementen van strijkers en andere instrumenten. Hun muziek heeft vaak thema’s als natuur, spiritualiteit en de menselijke ervaring, met teksten die zowel poëtisch als introspectief zijn. Great Lake Swimmers heeft uitgebreid getoerd in Canada, de Verenigde Staten en Europa, en heeft daardoor inmiddels wereldwijd een toegewijde schare fans opgebouwd. Met hun nieuwe album ‘Uncertain Country’ bouwt de band voort aan hun oeuvre, zonder veel gekkigheid uit te halen. Het album klinkt wel echt rommelig en erg overgeproduceerd, of liever gezegd slecht geproduceerd, en dat os jammer,want dit zou veel beter klinken als het beter was geproduceerd. Op deze manier is het niet voor iedereen weggelegd. Wel lekkere muziek om een uurtje naar je schoenpunten te gaan staren. (Jan Vranken) (6/10) (Great Lake Swimmers/Pheromone recordings)
Hanna Enlöf – Solitude
Hanna Enlöf, een opmerkelijke singer-songwriter uit Värnamo, Zweden, heeft in de muziekindustrie de aandacht getrokken met haar soulvolle en introspectieve composities, waarbij ze het publiek betovert met haar unieke en meeslepende geluid. Haar passie voor muziek bleek al op jonge leeftijd, toen ze een groot deel van haar jeugd besteedde aan het componeren van liedjes en het spelen van gitaar, het aanscherpen van haar talent en het ontwikkelen van haar kenmerkende mix van folk, pop en indie invloeden. Met een stem die zowel krachtig als delicaat is, staat Hanna’s muziek bekend om haar oprechte teksten en pakkende melodieën. In 2020 bracht ze haar debuut-EP ‘Naked’ uit, die haar ruwe, natuurlijke talent toont en nog meer belooft van deze rijzende ster in de muziekwereld. Met haar nieuwe album ‘Solitude’ wordt haar belofte nog verder ingelost. ‘Solitude’ is een prachtig album geworden, dat meteen vanaf het begin overtuigt. ‘Brave for You’ is een pareltje en naamgever van het album ‘Solitude’ is een prachtige pianoballade die de eigenheid van Hanna Enlöf prachtig showcased. Hannah is de ontdekking van de week met haar prachtige album. (Jan Vranken) (8/10) (Eigen productie)
Thomas Charlie Pedersen – Employees Must Wash Their Hands
In de toelichting, die bij het nieuwe album kwam, schrijft Thomas Charlie Pedersen, dat de Covid-periode voor hem een tijd was, die veel inspiratie opleverde. In 2021 nam hij twee albums op, één met zijn indierock band Vinyl Floor, die vorig jaar uitkwam, en één soloalbum, die nu is verschenen. Na de opnamen met Vinyl Floor bleek nog zoveel materiaal over te zijn dat hij en zijn broer Daniel samen de studio zijn ingegaan voor ‘Employees Must Wash Their Hands’. Thomas speelt akoestische en elektrische gitaren, piano, toetsen en is de zanger. Broer Daniel speelt gitaar, toetsen, percussie, vult de zang aan en tekent voor productie en mix. Op het inmiddels derde soloalbum staan vijftien door Thomas zelfgeschreven nummers. Eerder verschenen van de uit Denemarken stammende singer-songwriter ‘Second Hand War'(2016) en ‘Daylight Saving Hours’ (2020). Net als uit zijn vorige beide soloalbums en die van Vinyl Floor blijkt dat Thomas een meer dan uitstekende componist en tekstschrijver is, die teksten schrijft die meerdere lagen bevatten. Het album brengt vooral de bedachtzame en zelfonderzoekende kant van Pedersen. Behalve muzikaal zijn het daarom vooral de teksten, die het album zo mooi en interessant maken. Prachtige voorbeelden zijn mijn insziens ‘Fiddler & The Travesty’, ‘Oh, Whatever’ en het geweldige ‘You Can’t Have It Both Ways’. (Eric Campfens) (8/10) (Karmanian Records)
M1K3N2O – Fabulous Feathers
M1K3N2O, oftwel een hippe manier van schrijven van wat eigenlijk ‘Mikenzo’ moet zijn , is een Nederlandse muziekproducer die de bedoeling heeft mensen te laten dansen met zijn hooks en ‘pakkende melodieen’ . M1K3N2O staat op Soundcloud met hobbywerkjes. Deze persoon is vooral druk met het maken van mashups. Handig dus met een computer, dat is zeker. Op 5 mei komt de EP ‘Fabulous Feathers’ digitaal uit. De EP bevat maar liefst vier tracks, waardoor je het eingelijk ook al geen EP kan noemen. Vroeger schaamden muzikanten zich al als ze een democassette maakten met slechts 4 tracks erop. ‘Mikenzo’, die zichzelf niet onder zijn eigen naam durft te presenteren, zegt dat alle tracks een mix zijn van invloeden uit house, techno, rock, synthpop, electro en alternatieve popmuziek. Na het beluisteren van de EP blijft deze laatste uitstspraak een enigma te zijn. Geen idee waar M1K3N2O aan refereert. Voordat je het in de gaten hebt is de eerste track ‘Fabulous Feathers’ alweer voorbij, en zet je hem nog eens op omdat je jezelf afvraagt waar je eigenlijk naar aan het luisteren bent. ‘Long legs and Fabulous Feathers’ wordt erin gezongen, met een soort van Duits accent over het Engels heen. Slechte productie ook, en volledig gebouwd met Apple-loops, zo klinkt het. In ‘Wait up’ hoor je dan inderdaad wel wat invloeden van 80’s synthpop, maar dit moet je vooral niet als een serieus muzikaal project proberen te begrijpen. Nee, hier is niets verstandigs over te zeggen. Nou ja, als het je van de straat houdt, prima. (Jan Vranken) (3/10) (Eigen productie)
