Even voor acht uur ‘s avonds viel er in Maastricht nog een regenbui van moesson-eske proporties. Wellicht dat het hierdoor leek alsof alle muziekliefhebbers die deze avond op het optreden van Gruppo Sportivo in de kleine zaal van de Muziekgieterij afkwamen, tegelijkertijd binnenkwamen. De zaal was gezellig gevuld met liefhebbers, nostalgisten die hun jeugd wilden herbeleven, een enkele bruuske boer en velen die er alles voor over zouden hebben nog een keer ‘Back to 78’ te kunnen. Helaas, ‘time waits for no-one’. Deal er maar mee.
Gruppo Sportivo stond op de affiche voor vanavond. De band die eind jaren zeventig, begin jaren tachtig furore maakte. Niet eens als commerciële hitmachine, maar dan toch als een van die bands die het tijdsgewricht mede een smoel gaf door niet aflatend op te blijven treden, tot in de kleinste zaaltjes aan toe, om zichzelf op die manier tot in de haarvaten van de Nederlandse popmuziek te spelen. Iets waar tegenwoordig door met belastinggeld gefinancierde bands met dedain op wordt neergekeken, die nog liever met hun rug naar het publiek ergens in het buitenland spelen. Alleen daarom al verdient Gruppo Sportivo naast veel respect een medaille of een standbeeld.
Gruppo Sportivo – Spotify Refreshed Tour
In de Muziekgieterij speelde de band in het kader van haar ‘Spotify Refreshed Tour’. Een leuk concept, waarbij de band een top 25 speelt van haar meest gestreamde tracks op Spotify. Leuk, want je hoort zo ook nog eens wat deep cuts live, en je weet zeker dat je uit je plaat zal gaan met ‘Hey Girl’ en ‘Tokyo’.
De aftrap werd gedaan met ‘Rhythymisaconstanbeat’, de aanstekelijke mix van Dick Dale surfgitaar, farfisa orgeltje en cowboy fluitje. Typisch Gruppo-humor en muziek. Mr Gruppo, Hans Vandenburg, ziet er in de spotlights al 30 jaar hetzelfde uit. Kaal, Knap en Kool. Dat de man het hele optreden op slechts 1 telecaster speelt, zegt genoeg over het heerlijke gebrek aan kapsones. Toch staat er heel wat Nederlandse rockgeschiedenis op het podium. Max Mollinger is al sinds het begin de steady diesel van de band op de drums, Peter Calicher doet zijn hele muzikale leven al vooral toetsen bij Gruppo en de liefdesband tussen hem en Vandenburg is en blijft duidelijk zichtbaar op het podium. Tenor Saxofonist Wouter Kiers staat deze tournee als ‘special guest’ op het podium met Gruppo en is een zeer geslaagde aanvulling op de sound van de band. Goede muzikant, hoor. Op bas, Benjamin Tim Barning, solide bassist, die zoals dat hoort, op een klein solomomentje na, lekker teruggetrokken achter op het podium zijn ding stond te doen. ‘This is a Normal song’ deed ook live weer her en der een glimlach ontstaan. Heerlijk die cowbell door het hele nummer heen. Onwillekeurig doet het denken aan de ‘More cowbell’ sketch van ‘Saturday Night Live’, hoewel Gruppo Sportivo wellicht eerder was.
De mannen van de band stonden allemaal in stemmig zwart gekleed op het podium, dit bleek een goed bedacht styling-statement te zijn toen de legendarische Bombita’s het podium opkwamen. Een explosie van kleur, stijl en rockgeschiedenis. Lies Schilp en Inge Bonthond, die naast hun werk met Gruppo natuurlijk bekend zijn van hun werk met Herman Brood & His Wild Romance, maar die ook samenwerkten met Nits. Zomaar, op het podium in Maastricht! Gruppo Sportivo kan niet zonder de Bombita’s. De vraag en antwoord-spelletjes tussen Vandenburg en de dames lijken soms regelrecht uit het afrobeat idioom te komen. De Bombita’s zijn de icing op de cake, de stukjes ananas in de chili con carne saus, het lood in de benzine van Gruppo Sportivo.
Het optreden was opgedeeld in twee sets. Hans mag er dan nog wel als een jonge god uitzien, hij is dat niet meer. Naar eigen zeggen had hij even psychiatrische hulp nodig tijdens de pauze. De tweede set, echter, werd overtuigend ingezet met ‘I said No’, de song waarmee Gruppo laat zien toch dicht bij Brood te staan. De pianopartij, die scheve swingende vocals, de Bombita’s. Dit had zomaar een track van Herman Brood kunnen zijn. Het door Lies in het Duits gezongen ‘Armee Monika’ was wellicht het hoogtepunt van de show. Een track die perfect belichaamt waar Gruppo Sportivo voor staat. Bravoure, humor en stennis.
In het publiek bleef een miesgasser schreeuwen om ‘Tokyo’. Een keer is leuk, maar de hele tweede set wordt irritant. De band speelde ‘Disco really made it’, een van de succesnummers van de band. Het werd in een soort van 12 inch disco versie live gespeeld waarbij er quotes van KC & the Sunshine band, Frankie Goes to Hollywood’s ‘Relax’ en Bowie’s ‘Fame’ in gemixt waren. Uiteindelijk kwam meezinger ‘Tokyo’ natuurlijk voorbij. De tekst zat er nog goed in bij het publiek. Een moment waarvoor velen gekomen waren. Als dat de reden is dat mensen besluiten naar zo’ n leuk optreden te komen, soit. ‘Tokyo’ als muzikale clickbait. De band zal ermee kunnen leven.
Met ‘Beep Beep Love’ en ‘Hey Girl’ kwam het optreden tot een einde. Een feestje was het zeker. Natuurlijk is Gruppo Sportivo geen band meer die meedoet in het popgeweld van vandaag, maar de band claimt zelfverzekerd haar welverdiende plaats op in de geschiedenis van de Nederlandse popmuziek. Hans Vandenburg bood het publiek nog een gesigneerd stuk kauwgom aan. Hij zou het achter laten in de kleedkamer. Als er nog een 2026 versie van deze tournee komt, gaat het publiek weer. Om een halve eeuw Gruppo Sportivo te vieren.
Foto’s : Nadine Gijzen