Momoyo’s debuutalbum is nu een half jaar uit: ‘Gaps in Time’. En plots is er de nieuwe single ‘Veins’. Nieuw? Hij stond toch ook al op het album? Tijd voor een gesprek met Jonas Bruyneel, het brein achter momoyo (met kleine letters…). Over de geboorte van ‘Veins’, maar zeker ook over de gaten in de tijd van het moederschip. Momoyo’s album ’Gaps in Time’: “Waar je door de tijd heen stapt en zegt “Dit is van mij”.
Plots wordt de connectie gemaakt met een laptopscherm, ergens in Vlaanderen. Een kwieke man op de voorgrond, duidelijk klaar voor een goed gesprek. En een achtergrond vol boeken, muziekinstrumenten en producersmateriaal. Duidelijk de habitat van een creatieve duizendpoot… Jonas vertelt er ook graag over. Maar dat is voor later. Eerst die nieuwe single ‘Veins’. “De titel is inderdaad ook te vinden op het album, maar het is een herwerking. Oorspronkelijk was het een leuk, klein nummertje dat we nooit echt live speelden. We hebben het wel geprobeerd, maar het pakte niet goed met het publiek. Een typisch coronanummer waar elke muzikant boven op elkaar de lijnen heeft ingespeeld. Op de albumrelease, in de Charlatan in Gent, probeerden we dat nummer als bis nummer, maar dan in een totaal andere versie. Veel meer organisch, zoals Frie en ik dat op duoshows ook deden.” Frie is de zangeres met die geweldige stem, dat u het weet…”En dat de band dan zou invallen.” Jonas vertelt het verhaal alsof hij tot een grootse ontdekking komt. En eigenlijk is dat ook wel zo… “Achteraf kwam onze labelbaas vertellen dat dit het beste nummer was van de hele set. We zijn het zo blijven spelen, steeds intenser.” Het resultaat is er nu: ”We besloten om het opnieuw op te nemen, live samen in de studio, veel minder geproducet, maar veel meer een band die samen aan het spelen is. Volgens mij is dat goed gelukt. En naar het volgende album zou ik graag veel meer op die manier willen werken.
Momoyo lijkt weer een mooie ervaring rijker te zijn, binnen een band waar sowieso al het één en ander is gebeurd. “We zijn ontstaan in begin 2020. En toen kwam corona. De debuut EP is uitgekomen een paar dagen voor de eerste lockdown. ’Gaps in Time’ is zelfs geheel ontstaan in coronatijd. Beide hebben we nooit live gebracht voordat de nummers op plaat werden gezet. Het gebeurde laag voor laag.” Als het opnieuw opgenomen zou worden, nu? “Dan zou je veel meer het gevoel van de liveshows ervaren: muzikaler met langere instrumentale stukken, dansbaarder waar het dansbaar moet zijn, maar ook meer ingetogen waar het ingetogen moet zijn… Als we nu nummers als ‘Veins’ of ‘Shut’ live spelen, dan voel je toch meer de magie, dan wanneer we het laag voor laag inspelen. Ik ben nog steeds heel tevreden over hoe het album nu is, hoor, maar ik mis wel soms die spontaniteit een beetje. Dat geldt voor de hele band. Iedereen heeft zin om effectief gewoon samen te spelen. Je groeit als muzikant zo ook veel meer.”
Behalve bij momoyo duikt de naam Jonas Bruyneel bij meerdere muzikale projecten op, zoals bij Vincent Coomans en Philemon. “Ik heb een netwerk van goede muzikanten waarmee het klikt. Het is dan een logische stap om met die mensen verschillende projecten te doen. Maar momoyo is echt mijn eigen project, waar ik mijn eigen ei in kwijt kan. Ik schrijf alle nummers. En de teksten zijn ook persoonlijke teksten over mijzelf. Maar we zijn wel een band die alle beslissingen samen neemt. Er zit een democratisch kantje aan.” Jonas lacht. “Maar uiteindelijk is het wel mijn muziek.”
Jonas voelt zich duidelijk thuis in zijn volgestouwde kamer, van waaruit hij het interview doet. In het creatieve leven doet hij dan ook wat hem uitkomt: teksten, poëzie, muziek, performance…. “Ik zie de dingen vaak niet in de verschillende kunstvormen, maar in het verhaal dat ik kwijt moet. Zoals het plaatsen van het overlijden van mijn zus, of de ziekte van mijn vader. Vaak doe ik dingen ook tegelijk. Mijn eerste plaat met Uncle Wellington kwam gelijk uit met mijn eerste boek.
En ook ‘Gaps in Time’ en mijn dichtbundel Broedland (Uitgeverij Poëziecentrum, 2022) zijn uit dezelfde periode. Ze gaan over het ouder worden en hoe je met tijd omgaat.” Aanleiding is het boek ‘Timesong’ (2019) van Julia Blackburn. “Hoe ze de geschiedenis kan vatten in een verhaal over de dood van haar man. Voor mij echt mindblowing. Ik wist meteen: Tijd wordt de komende jaren mijn onderwerp.” Jonas gaat verder de diepte in… “Op ‘Gaps in Time’ valt het lichaam ook samen met een plaats, het wordt een plaats. Dat je lichaam geen entiteit meer is, maar gewoon toevallig op dat moment in de tijd bestaat.” Dat heeft zich ook vertaald in de songtitels, bestaande uit slechts één woord, en refererend aan het lichaam. Zoals ‘Mouth’, ‘Veins’ of ‘Hands’, maar ook iets abstracts als ‘Touch’ of ‘Taste.’ “Ik vond het wel leuk om het lichaam te deconstrueren en te verdelen over de twee platen. Dat is in mijn bundel ook zo.”
En de gaten in de tijd? “‘Gaps in Time’ staat voor de kleine momentjes waarop de tijd voor u even stil staat. Waarop alles is veranderd ofwel alles stil stond. Het zijn kleine gaatjes in de tijd waarop je even niet meegaat met de stroom.” Niet toevallig begon hij met het album rond zijn dertigste levensjaar. “Je ziet al je vrienden de belangrijke momenten in hun leven beleven. Ze gaan trouwen, ze krijgen kinderen. Ik ben niet per se de persoon die daar ook instapt, maar ik besef wel hoe belangrijk zo’n moment van perfecte stilstand is. Waar je door de tijd heen stapt en zegt “Dit is van mij…”. En hoe ook voortgaat, die momenten kunnen ze je niet meer afpakken, positief of negatief. En je hebt ze ook nodig. Zonder die zou weinig nog betekenis hebben.”
Jonas kijkt in ’Gaps in Time’ naar zijn eigen gaps in zijn nu 33-jarige bestaan. “Ik had het album ook wel nodig om een overzicht te maken, van wat al gebeurd was. Ik zat wat slecht in mijn vel en had het gevoel dat het in niets echt vooruit ging. Door de plaat kreeg ik het besef dat de goede momenten wel zouden komen, maar dat ik ze niet na moest jagen.” Het bleek ook te helpen om de zware thema’s los te laten. “Zo ook mijn onzekerheid. Vroeger verborg ik dingen meer in teksten. Door deze plaat en dichtbundel heb ik geleerd dat je dingen niet moet verbergen.”
En dat leverde, behalve de dichtbundel, tien beschouwende en spannende songs op… Van de opener ‘Shut’ (De song waarin de totaal verschillende muzieksmaken de vijf leden van momoyo bij elkaar komen”) tot de afsluiter ‘Eyes’. Momenten waarop jouw tijd even stilstaat, terwijl de wereld om je heen verder draait. Momoyo’s album ’Gaps in Time’: “Waar je door de tijd heen stapt en zegt “Dit is van mij”.
Foto ’Gaps in Time’ Louise Degraeve
Foto’s (c) Louise_D’Eer