Het was weliswaar nog pas april, maar op weg naar de grote zaal van de Muziekgieterij in Maastricht, kon je al een randje lente ruiken in de avondlucht, terwijl de zon onderging achter een horizon die zeker te weten in België lag. De Muziekgieterij, gelegen op de westelijke oever van de Maas, op twee steenworpen van de Belgische grens, zat op deze vrijdagavond helemaal vol met muziekliefhebbers, die van heinde en verre, maar dan toch vooral uit België waren gekomen, om een van de meest legendarische bands van België te zien.
Noordkaap stond fier geprogrammeerd in de volledig uitverkochte grote zaal. Toen de zaallichten doofden, voordat de band begon betoonde Noorkaap hun respect door op de band een nummer te spelen van de overleden nationale held Arno. Als reserve Belg was het voor mij lastig thuis te brengen wat daar precies afgespeeld werd, maar ik dacht toch echt heel even dat het ‘Honey Bee’ was van TC Matic-voorloper Tjens Couter. Wie het zeker weet, zeg het me. Het podium was er klaar voor en het publiek wachtte in een verwachtingsvolle, gezellige sfeer tot de band om half negen de show zou aftrappen met het nummer ‘Het komt voor in de beste gezinnen’. Vanaf de eerste noten van het nummer was het duidelijk dat het publiek een mooie avond te wachten stond.
Vanaf hun oprichting, inmiddels 33 jaar geleden, heeft de band zoveel avonturen meegemaakt en op de grootste festivals gespeeld, dat hun ervaring alleen al genoeg zou zijn voor een degelijk optreden. Voeg daar de nog immer brandende branie van frontman Stijn Meuris aan toe, en alle ingrediënten zijn aanwezig voor een gedenkwaardige avond vol met Belrock van de bovenste plank. Gitarist Lars van Bambost, die nadat Noordkaap er bij het aanvang van het nieuwe millennium tijdelijk de brui aan gaf, nog een etappe reed bij Novastar, maakte op dit eerste nummer meteen maar duidelijk dat een goed rocknummer niet zonder een gierende gitaarsolo kan.
Nadat de band als tweede nummer ‘Panamarenko’ speelde, barstte de zaal in applaus uit. Het publiek bestond toch al voor 80% uit Belgen, en van die 80% kwam 90% uit Hasselt, de stad die leadzanger Stijn zijn thuis mag noemen. De steun voor Stijn was duidelijk, maar daarbovenop waren er nog een paar fanaten uit Neerpelt, zijn geboorteplaats, die veel moeite deden uiteindelijk ook door Stijn gehoord en erkend te worden.
Toen bassist Erik Sterckx dan zijn lieflijk knorrende Fender bas inruilde voor een Rickenbacker die bijna even groot als hijzelf, wist de liefhebber dat het wachten was op het intro van ‘Bedlands’. Heerlijk nummer overigens, dat naar alle waarschijnlijkheid een inspiratiebron moet zijn geweest voor de labyrintische pseudo-poëtische songteksten van Paskal Jakobsen.
Op ‘Verloren Dag’ van het legendarische album ‘Gigant’ speelde gitarist Lars zijn beste solo van de avond. Zijn statement was voor vandaag gemaakt. Ondanks de hoge kilometerstand die de band nu heeft, klonk zanger Stijn geweldig. Dat viel vooral op bij het succesnummer ‘Satelliet Suzy’, waar zijn stem nauwelijks geleden leek te hebben. Toen de band vervolgens de Will Tura-cover ‘Arme Joe’ speelde, was alle weerstand gebroken en werd de rest van de avond een gezamenlijk feest.
Het was duidelijk dat het Lars’ avond was, want ook de klassieker ‘Een heel klein beetje oorlog’ mondde opnieuw uit in een heroïsch gitaar-epos. Lars mag dan zeker geen gitarist uit de Steve Vai school zijn, maar de man kan als geen ander de vaak Uber-poëtische teksten inkleuren met zijn archaïsch aandoende techniek. Het was een compliment voor zijn kunstenaarschap.
‘Dat het Gauw Winter wordt’, als voorlaatste gespeeld, werd een waar feest van de publieksparticipatie in een soort van ‘Purple Rain’ achtige koorzang werkte de band geroutineerd, maar toch geïnspireerd naar de apotheose toen. In de toegiften kon de band niet om hun meesterwerk ‘Ik hou van U’ heen. Het blijft bijzonder dat zo’n eenvoudig walsje mensen zo kan raken. Het zal hoogstwaarschijnlijk komen door de tekst. Nooit eerder zal een band de liefde voor hun publiek op zo’n open manier verklaard hebben.
De band gaf alles, en het publiek was verrukt over hun optreden. Het was lang geleden dat Maastricht zo’n verbroederingsfeest had gezien. Met een tevreden gevoel verliet het publiek de zaal na wat een fantastisch optreden was geweest. Noordkaap had bewezen een van de meest legendarische bands van België te zijn, en het publiek had genoten van elke minuut van hun optreden.
Het was een concert dat nog lang herinnerd zou worden. De Muziekgieterij had weer eens bewezen de perfecte plaats te zijn voor live muziek, en Noordkaap had laten zien dat ze nog steeds in staat zijn een zaal tot in de haarvaten te laten rocken. Het was een avond vol geweldige muziek die het publiek bij elkaar had gebracht op een manier zoals alleen muziek dat kan. Lang leve Noordkaap, en op naar het volgende concert!
Foto’s (c) Nadine Gijzen
