Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt er voor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we iedere zondag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Logan Staats – Light in the Attic
Logan Staats is een Canadese singer-songwriter, componist en muzikant van Mohawk-afkomst.Hij werd geboren in de Six Nations van de Grand River in Ontario, Canada. Logan heeft sindsdien twee studioalbums uitgebracht, Goodbye Goldia uit 2018 en Torn en nu dan ‘ Ligt in the Attic’. ‘Light in the Attic’ is een fantastisch album voor allen die houden van Americana en singer-songwriter. Staats schrijft erg goede teksten die vaak reflecteren op zijn persoonlijke ervaringen en culturele erfgoed. Logan’s muzikale stijl vermengd elementen van folk, rock, blues en traditionele inheemse klanken. Een track als ‘Running like the River’ is van een etherische schoonheid, met een erg mooie viool partij en prachtig gearrangeerde tweede stem, gezongen door een voor mij onbekende zangeres. Het album kent verschillende hoogtepunten die nog uitsteken boven het overall hoge niveau. Luister naar ‘Codeine’ of ‘I wish I knew your name’. Als afsluiter haalt Staats uit met het prachtig rockende ‘Six Miles’. Dit album is het beste dat ik sinds lange tijd in dit genre heb gehoord. Logan Staats is een van de meest veelbelovende inheemse artiesten in de Canadese muziekscene, bekend om zijn krachtige zang, gitaarspel en authentieke verhalen. Logan Staats, vergeet de naam niet. (Jan Vranken) (9/10) (Red Music Rising)
Mary Anne’ Polar Rig – Makes you Wonder
De bandnaam heeft dit uit Malmö , Zweden afkomstig duo ontleent aan een verlaten booreiland, ergens in de Arctische Zee. ‘Fuzzpop’ is het label dat de band zelf geeft aan hun muziek. Hoe het ook zij, op dit album staat een verzameling erg aanstekelijke rocktracks die regelmatig buiten alle geitenpaadjes in het rockgenre stappen en die daardoor alleen al erg opwindend, fris en origineel klinken. Dat alleen al is in het huidige muzieklandschap een hele prestatie. Zangeres Malin Hofvander klinkt als de liefdesbaby van Krezip’s Jaqueline Govaert en Blondie’s Debbie Harry, waarbij ze duidelijk meer genen van haar oudere moeder heeft meegekregen. Onbegrijpelijk dat deze band op dit moment slechts net iets meer dan 1000 luisteraars op Spotify heeft. ‘Dopamine Detox’ is precies wat de titel niet beloofd. Dopamine? Ja! Detox? Echt niet! Wat een heerlijk energieke muziek is dit. Dat zal live een feestje zijn . ‘summer Girl’ dan, laat zien dat de band zichzelf ook een andere jas aan kan trekken. Een heerlijke dromerige trip met zware gitaren. Men zeg wel eens eens dat Malmo een deprimerende stad is. Als dit dan het resultaat is op cultureel gebied, laat die stadsvernieuwing dan nog maar even achterwege. Bookers in Nederland en België, letten jullie even heel goed op. Hier dit is een band die je moet boeken! En de rest van jullie ? Ga gewoon eens luisteren. (Jan Vranken) (8/10) (Rama Lama Records)
Lucinda Chua – Yian
‘Yian’ is het debuutalbum van deze uit London afkomstige celliste, zangeres en componiste. Knoop je dat even goed in je oren als je dit album opzet. ‘Golden’ de openingstrack zal je mond meteen doen openvallen van verbazing. Compositorisch van hoog niveau met haar cello-spel perfect geïntegreerd in en in diens van het lied. De eerste 12 punten zijn binnen, zullen we maar zeggen. Hoewel dit pas haart eerste echte album is heeft Lucina wel al op twee eerdere Ep’s haar zoektocht vormgegeven naar wat haar muzikale vertelstijl zou gaan worden. OP ‘Yian’ is deze stijl geperfectioneerd. Haar muziek is een etherische, hybride samensmelting van klassieke muziek, soundscapes en traditioneel singer – songwriterschap. Daarbij gaat Lucinda nergens overhaast te werk. ‘Slow cooking preserveert de vitaminen is je voedsel het best, die parallel kan je ook trekken naar dit album. Luister naar ‘I Promise’ en sluit je ogen. Meditatieve medicatie voor de rusteloze ziel. Effect gegarandeerd. Lucinda Chua weet op haar debuutalbum een unieke sound neer te zetten die al volledig uitgekristalliseerd klinkt. Dit schept hoge verwachtingen! (Jan Vranken) (9/10)(AD LtD)
Jasiah – 3
Jasiah Pate, beter bekend als Jasiah, is een Amerikaanse rapper uit Dayton, Ohio. Hij werd geboren op 19 oktober 1996 en begon op jonge leeftijd met het maken van muziek. Hij staat bekend om zijn energieke optredens en zijn unieke mix van hiphop, punk en metal. flink overstuurde vocals, en nogal ‘urgente’ en post apocalyptische sound. Dat is op ‘3’ niet anders. Op het album staan collabs met oncer anderen Denzel Curry en Travis Barker, maar dat mag goed zijn voor de commercie, het red het album niet van te veel goede bedoelingen. Jasiah lukt het op dit album niet om zijn ideeën goed om te zetten in pakkende tracks. ‘Op ‘Fight Fight’ komt hij nog het dichtste bij. Echter is dit ook een voorbeeld waarbij zijn gewoonte om overstuurde audio als stijlfiguur te gebruiken in de weg gaat zitten van de productie. Het is gewoon too much. De lyrics van Jesiah zijn onvermoeibaar boos, gefrustreerd, vol van drugs en bloedbaden, misogynie, seksisme en meer van dit soort testosteron gedreven ongein. Daar zijn we anno 2023 toch wel eens klaar mee zou je mogen hopen. Je gaat je zorgen maken over hoe die jongen in zijn vel zit als hij niet in een studio of op een podium staat. Wellicht dat dit therapeutisch voor hem is. Dat alles gezegd hebbend is er ook in dit genre meer dan genoeg te vinden waar ook Jasiah beter nog maar eens naar gaat luisteren vooraleer een ‘4’ te maken (Jan Vranken) (4/10) (Atlantic)
