Het Belgische Fortress heeft een bewogen tijd achter de rug. En misschien juist daardoor een heel leerzame en succesvolle. Resulterend in een spannende debuut-EP waarover frontvrouwe Hanne Torfs alleen maar tevreden kan zijn. Net als de luisteraars en de mensen op de dansvloer. Fortress releaset EP ‘Dreamscape’: waar lucht en aarde samensmelten.
Hanne Torfs zit er klaar voor, aan de andere kant van onze WIFI verbinding. Net zo vrolijk en enthousiast als anderhalf jaar geleden, toen we elkaar ook al spraken. Toen, in juni 2021, was ze heel duidelijk: “De uiteindelijke EP moet echt ‘je van het’ zijn. We leggen de lat hoog voor onszelf.” En die EP is er nu. Eindelijk, zou je bijna zeggen. “Ja, we waren er toen al klaar voor. Maar er is in de tussentijd veel gebeurd.” Zoals wel vaker bij de synthpop formatie: begonnen als duo Hanne Torfs met producer Ruben Den Brok op synths. Vervolgens schoof Hannes levenspartner Nils Tijtgat aan als bassist, terwijl Hanne zelf ook onderdeel bleef van de bekende band School is Cool….
Toen werd het december 2021. “Het was vlak na de afsluitende show van onze residentie in Trix Antwerpen…. Ruben besloot om uit de band te stappen….” Dat was even slikken. “Ik begrijp en respecteer zijn redenen volledig. Het zat hem niet op het artistieke, maar meer op de reisafstand vanaf Eindhoven, de tijd die het kost en het geringe dat het opleverde.” Maar het was volgens Hanne wel echt “een shock. We zaten in een perfecte beweging en hadden alles net op de rails. Het plan lag er en de nummers waren klaar. We hoefden alleen op te nemen.” En dan het gemis van Ruben als persoon en muzikant. “Ja, Ruben was voor mij vijftig procent van het DNA van Fortress. Het was echt symbiotisch, we begrepen elkaar zonder woorden… We maakten al tien jaar muziek samen, echt samen. Dus ik wist toen ook even niet of ik wel alleen kon en wilde voortgaan.” Gelukkig ging ze door en Fortress werd weer een trio door het aantrekken van Joppe Vanwetsinkel.
Sinds 17 februari is er dus ‘gewoon’ de debuut EP ‘Dreamscape’. Met vijf nummers die ten tijde van Rubens vertrek al in de verf stonden. “We zouden uitgaan van de bestaande live takes en dan luisteren wat de songs nog extra nodig hadden. En dat heb ik nu gedaan, op mezelf.” En ze vond dat ze het nu ook alleen moést doen. “Produceren is zo persoonlijk. Het is als schilderen met klanken. Je moet over ieder klein geluidje beslissen.” Dat deed Hanne en ze overwon de aanvankelijke onzekerheid. “Nee, ik ben geen twijfelaar. Ik wil graag gewoon ergens inspringen, en dingen uitbrengen. En ik ben nu echt heel content.” Dat straalt ze ook uit op mijn laptopscherm. “Het is ook maar een momentopname hé, en ik wil vooruit.”
De vijf songs op ‘Dreamscape’ zijn dus geschreven door Hanne en Ruben, waarna Hanne de songs verder heeft uitgewerkt en geproduceerd. Dat zorgde voor kleine nuances in het uiteindelijke resultaat. “Ik denk dat ik meer dan Ruben die kleine sfeervolle klankjes en tapijtjes erin heb, de veelheid. Ruben was soms voor iets meer minimalistisch.” En uiteindelijk heeft Ruben het album ook gemixt. “Hij vond het super-superfijn dat ik hem dat vroeg. Dat was het hele verhaal rond maken.”
Het album heeft een sprekende titel, ‘Dreamscape’. Waarbij je je iets kunt voorstellen, of beter gezegd: waarbij je iets kunt voelen. “Zoals ook bij artiesten als Aurora of Florence and the Machine. Vrouwen die hun eigen droomwereld meebrengen, iets dat niet helemaal van deze wereld is. Dat vind ik fascinerend. Björk heeft dat natuurlijk ook. Ik laat me dus meer inspireren door hun sfeer en uitstraling dan persé hun muziek.” Opvallend, het zijn allemaal vrouwen. “Ik ben daar wel mee bezig ja, de vrouw en de vrouwelijkheid in muziek. Zeker vrouwen die een sterke en uitgesproken visie hebben. Die de kar trekken en hun ideeën naar buiten brengen. En zo in hun kracht durven te gaan staan. Dat inspireert mij, omdat ik mezelf daar ook wel in kan herkennen.” Daar is ook steeds meer aandacht voor in de media. “Dat vind ik wel positief. Je kunt wel zeggen: Waarom is het feit dat een vrouw muziek maakt niet hetzelfde als dat een man dat doet?” Maar ik vind het prima dat het wordt belicht, ook in speciale playlists, zoals female indiemusic. Hoe meer rolmodellen je ziet, hoe meer je in jezelf gaat geloven.”
Op basis van ‘Dreamscape’ is Hanne Torfs zeker in haarzelf blijven geloven. Een album met vijf sterke synthpopsongs, terwijl ze de eerdere singles ’Moonchild’ en ‘Do It Again’ er niet eens heeft opgezet. “Dat was eerst wel het plan. En dat er dan nog drie of vier songs bij zouden komen. Maar uiteindelijk is er toch een te grote afstand ontstaan tussen die twee songs en de EP van nu.” Hanne heeft alle nummers gewogen, met de uiteindelijke vijf van ‘Dreamscape’ als resultaat: “Ze komen uit een gevoels- en droomwereld, waar heel veel kleur is, met heel veel verbeelding. Klanken of sferen die u meenemen op een soort trip. In combinatie met dat stevige van die dreunende bassen, die beats, die wel echt rechttoe rechtaan zijn… Ik vind dat contrast tussen die twee heel belangrijk, zoiets als de lucht en de aarde…. En zeker ook live mikken we op die energie, van mensen mee te krijgen op de trip, dat ze er een deel van worden. Dat is voor mij echt het summum.”
‘Dreamscape’ is een echt droomlandschap, een metafoor voor de muziek, maar misschien ook wel voor Hanne. “De albumhoes heeft dat ook: dat kleurrijke, dat hoopvolle en sprankelende. Maar hij heeft toch ook die duistere ondertoon. Dat is echt wel wie ik ben en wat ik wil in muziek.” Als muziek en muzikant samenkomen… Fortress releaset EP ‘Dreamscape’: waar lucht en aarde samensmelten.