Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt er voor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we iedere zondag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Big City – Sunwind Sails
Big City is een van de vele melodische hard rock bands op het Italiaanse Frontiers label. Hoe spring je er dan uit? Ten eerste is dit niet een ‘project’ met allerlei artiesten uit verschillende bands, maar een band die al wat albums heeft afgeleverd. Ook een goede albumhoes doet wonderen en die deed mij naar deze release trekken. Helaas merk ik bij de eerste drie nummers dat ik telkens even kijk hoelang desbetreffend nummer nog duurt. Met andere woorden, de nummers gaan te lang door. Verder klinkt het allemaal wel oké, al moet ook gezegd dat dit wederom niet een release is die er met kop en schouders boven uit zal steken. De Noorse rockers lijken op ‘After The Raid’ meer op de power metal van Hammerfall en is daarmee een van de hoogtepunten. Met een iets minder gelikte productie was dit album beter uit de verf gekomen. (Rik Moors) (6/10) (Frontiers Music s.r.l.)
The Kendall Connection – The Kendall Connection
Dit is een album, dat al een paar jaar geleden is verschenen, maar dat ik onlangs toegespeeld kreeg van een vriend uit Engeland. The Kendall Connection is een bluesrockformatie, die is gevormd rond de in Zuid-Afrika geboren zanger en gitarist Nick Kendall. De band werd opgericht in 2016 en bestaat verder uit Steve Holness (toetsen), Greg Hagger (bas) en Tom Clare (drums). In 2017 verscheen een single van hen en in 2020 kwam hun debuutalbum op de markt met de eenvoudige titel ‘The Kendall Connection’. Muzikaal bevindt het album zich ergens tussen stuwende poprock en vlotte bluesrock, waarbij uitstapjes naar ballads en funk niet worden geschuwd. Hagger en Clare zorgen met hun bas en drums voor een stevig en ook swingend fundament, waarom Holness en Kendall hun kunsten kunnen vertonen. Op het album staan twaalf eigen nummers, die variëren van stevige rock tot gevoelige ballads. Het begin ‘Staring Back At Me’ is een pittig rocknummer, dat de aandacht van de luisteraar opeist. Het tweede nummer ‘Heart Of The City’, een melodieus verteld verhaal, is meer representatief voor de rest van het album. Want Kendall blijkt een verhalenverteller van niveau te zijn. Dat is ook duidelijk in nummers als ‘Driving Without Headlights’ en de fraaie afsluiter ‘Ready To Come Home’. De band laat met dit debuutalbum horen flink wat potentie te hebben. Het wachten is nu op een opvolger. (Eric Campfens) (7/10) (Vibratown Music Records)
Dennis Siggery & Neil Sadler – Testify
De uit het Britse Wokingham afkomstige zanger en gitarist Dennis Siggery en zijn maat, de gitarist / toetsenist Neil Sadler zijn al tientallen jaren elkaars muzikale partners. Beiden zijn oprichters van de Eric Street Band en ook aan diverse soloprojecten van Siggery leverde Sadler zijn bijdrage. In 2020 verscheen hun eerste album samen, ‘Half & Half’, dat een jaar later werd opgevolgd door ‘Higher Ground’. Beide albums werden door zowel critici als publiek goed ontvangen en kregen veel airplay. Nu is het derde album verschenen van het duo met daarop tien eigen nummers. Het album is opgenomen in de eigen No Machine Studio van Neil Sadler in Wokingham en volledig door hem zelf geproduceerd. Wie het werk van de heren kent weet ongeveer wat we kunnen verwachten, namelijk stevige blues. Toch is het even een verrassing als de eerste tonen klinken. Mij deed de opener ‘Baby Baby’ in eerste instantie denken aan iets van het Alan Parsons Project. Tot Neils rauwe en bluesy gitaarklanken en het onmiskenbare hese stemgeluid van Dennis duidelijk maken dat toch echt te maken met Sadler en Siggery. Vanaf het tweede nummer ‘Well Well’ is de elektronica naar de achtergrond geschoven en opent met een fraaie akoestische slidegitaar en waant de luisteraar zich in de Mississippi Delta. De heren voeren ons op een mooie muzikale reis door de blues en bluesrock, variërend van rauwe rock tot fraaie ballads. Stevig werk als het titelnummer ‘Testify’ en de door de slidegitaar gedragen ‘Going To The River’ worden afgewisseld met het bedachtzame ‘I Paid The Price’ en de bijzonder mooie ballad ‘Whichever Way The Wind Blows’, voor mij het toppunt van het album. Bijzonder zijn de twee versies van ‘Leave It All Behind’, een elektrische en akoestische, waarbij de laatste versie mede door het mooie gitaarspel van Sadler mijn favoriet is. Kortom, wederom een uitstekende plaat van Siggery en Sadler; een aanrader.(Eric Campfens) (8/10) (eigen beheer)
Skrillex -Quest for Fire
Sonny John Moore professioneel bekend als Skrillex, is een Amerikaanse platenproducer, DJ, en zanger. Als leadzanger van de Amerikaanse post-hardcore band From First to Last nam hij met de band twee studioalbums op (‘Dear Diary, My Teen Angst Has a Body Count’ in 2004, en ‘Heroïne’, in 2006) Daarna vertrok hij om aan zijn solocarrière te beginnen. Nu heeft hij dan zijn vierde album uitgebracht onder de titel ‘Quest for Fire’ . Ook na verschillende keren aandachtig luisteren blijft het onvoorstelbaar dat deze ‘artiest’ 8 Grammy’s heeft gewonnen. Dat zegt dat ook geen banaan meer tegenwoordig. De waarde van een Grammy is meer aan inflatie onderhevig dan een boterhamzak vol Iraakse Dinars. ‘Quest for Fire’ is een dramatisch album, waarvan de inhoud slechts met zeer veel goede zin de titel ‘muziek’ mag dragen. Niet interessant, alleen maar een commercieel bedoeld product om puisterige tieners het zakgeld afhandig te maken. Doet het waarschijnlijk ook goed in een VW Golf met paarse verlichting aan de onderkant. (Jan Vranken) (1/10) (Atlantic records)
Transatlantic – The Final Flight Live at L’Olympia
Transatlantic is een van de weinige bands waarvan met recht gezegd kan worden dat het een supergroep is. Liefhebbers van het genre zullen beamen dat in deze band de fine fleur van ‘s werelds progressief rockende krachtpatsers is samengebald. Neal Morse, oprichter van Spock’s Beard, Mike Portnoy, oprichter van Dream Theater, Pete Trewavas van Marillion en gitarist Roine Stolt van de Flower Kings. Samen in een band. Nuff Said. En dan wordt deze exquise samenstelling live ook nog eens ondersteund door hun eigen ‘Fifth Beatle’, zoals Portnoy hem noemt, zanger Ted Leonard die de laatste jaren de zang bij Spock’s Beard voor zijn rekening neemt. De band heeft nu een integrale live versie uitgebracht van hun laatste show, waarmee ze ook in Tilburg in 013 optraden. Het album is opgenomen tijdens het laatste concert van de tournee in L’Olympia in Parijs. Zoals we mogen verwachten klinkt het perfect. Songs als ‘Higher than the Morning’ zijn ook live perfect uitgevoerd en laten andermaal zien dat de bandleden niet alleen maar met hun muzikale spierballen flexen, maar ook begenadigde componisten zijn. Veel extra aan de reeds bekende studio opnames wordt niet toegevoegd, maar zeker voor de gelukkigen die er in 013 bij waren is dit een mooi tijdsdocument om in je bezit te hebben. (Jan Vranken)(8/10) (InsideOutMusic)
