Togo All Stars trapten hun vroege voorjaar tournee langs een aantal zalen in Nederland, België, en nu ook het Verenigd Koninkrijk, af in de kleine zaal van de muziekgieterij.
De band heeft inmiddels twee albums op haar naam staan, en is getekend bij het Nederlandse Excelsior Label. Wereldmuziek is de laatste jaren aan een gestage opmars bezig. Daar is een veelheid aan redenen voor aan te wijzen, maar een van de belangrijkste is wel de toegenomen globalisering van de wereld. Mensen komen gewoon steeds meer in aanraking met andere culturen en de bijbehorende artistieke uitingen. Dit maakt dat er een groter wordende belangstelling is voor muziek uit andere culturen. Een prachtige ontwikkeling
Op hun website profileren de Togo All Stars zich zelfverzekerd als een van Lome’s meest toonaangevende bands, geworteld in de voodoo tradities van hun thuisland. Dat is wat vreemd gezien het feit dat ze getekend zijn bij een Nederlands label en uitsluitend in Europa optreden. Zanger Aguey Cudjoe, die in de bio wordt beschreven als ‘een afropunk-innovator in Accra in de jaren zeventig’ levert uitsluitend Nederlandstalige internet hits op, allemaal betrekking hebbende op de Togo All Stars. Hetzelfde geldt voor Awumakuga Otu Rodrigue, die in de bio aangeprezen wordt als ‘de meest talentvolle zanger uit Lomé’. Op Youtube kan je één liedje van hem vinden van een jaar geleden; 14 likes, 254 keer bekeken.
Het valt dus allemaal erg mee met het ‘All Star’ gehalte van de band, dat meer op slimme marketing, aansluitend op de populariteit van wereldmuziek, dan de daadwerkelijke muzikale faam van de band in hun thuisland lijkt te berusten. Dat de band in de liner-notes van hun eerste album dank uitspreekt aan ‘Togo Tourism & Development’ is des te significanter als blijkt dat dit leidt naar de Nederlandse Stichting Togo Tourism & Development, die als doelstelling heeft ‘de culturele diversiteit van Togo onder de aandacht te brengen en bij te dragen aan de ontwikkeling van individuen en gemeenschappen in Togo door: deelname in Nederland aan festivals, markten en seminars. Het heeft er dus alle schijn van de ‘Togo All Stars’ meer een door Nederland gefinancierd project is dan een daadwerkelijke top-band uit Togo. Dat mag natuurlijk allemaal, maar schrijf dan niet zo’n bio, dat gaat toch nergens over.
In Maastricht liep de kleine zaal van de Muziekgieterij net niet voldoende vol om het gezellig druk te kunnen noemen. Om klokslag half negen besteeg de 8 koppige band het met rook vol geblazen podium om hun set af te trappen. De band was volledig in het wit gekleed, hetgeen wel opvallend was.
In de Voodoo-cultuur wordt wit vaak gezien als symbool van spirituele reinheid en de macht van de Lwa (of Loa), de geesten of godheden die vereerd worden. Het is ook verbonden met de geest van de doden en wordt vaak gebruikt in ceremoniën om voorouders en overledenen te eren. Bovendien is wit in sommige Voodoo-tradities ook geassocieerd met genezing en bescherming en wordt het gebruikt in rituelen om fysiek en spiritueel welzijn te bevorderen en is het ook geassocieerd met de Voodoogeest van Erzulie, de godin van liefde, schoonheid en sensualiteit.
Het was de eerste keer dat de band weer samen op het podium stond, en dat was te merken. De start was koud en onwennig. Het geluid in de kleine zaal was uitstekend gemixed. Beetje heavy op de bas, maar wel lekker. Muziekgieterij heeft over het algemeen het zaalgeluid meer dan uitstekend voor elkaar.
De band speelde voornamelijk afrobeat. Zanger Aguey Cudjoe zong niet echt, maar bediende zich, geheel in Fela Kuti stijl van zijn kenmerkende, bezwerende combinatie van spoken wordt en zang. De kracht en schoonheid van afrobeat is te herleiden tot de schoonheid die ontstaat uit de synergie van haar elementen zoals jazz, soul, rock and roll, funk, reggae en Afro Cuban enz. Kuti wortelde die mix in een sociaal-stilistisch muzikaal kader waarvan de wortels in de traditionele Yoruba-muziek liggen. Die achtergrond mist de Togo All Stars Band. Gaandeweg het optreden werd echter andermaal duidelijk hoe populair de afrobeat is in Nederland, gezien de reactie van het publiek dat zichtbaar genoot.
Muzikaal viel het allemaal wat tegen. Met name de ritmesectie rammelde behoorlijk en maakte gedurende de avond ook een aantal blunders die ook bij de minder geoefende luisteraar moeten zijn opgevallen. Drummer Moise Agbozo, die om onbekende redenen in de bio ‘Youssou N’Dour’ achter zijn naam heeft staan, speelde inconsistent en zonder swing. Met een twijfelende bassist naast je, is de zo belangrijke basis in de Afrobeat dan te ernstig beschadigd om het optreden strak en stuwend te laten verlopen.
Ster van de avond was de saxofonist die daadwerkelijk de sterren van de hemel kon spelen en het niveau van de avond in zijn eentje naar een acceptabel niveau wist te trekken. De band kwam gewoon niet echt in haar rol. De groove ontbrak en zanger Cudjoe, bleef lachen, maar had ook zijn beste dag niet.
Alles bij elkaar weet afrobeat dan de avond nog wel te redden. Mensen waren gekomen voor een feestje, en lieten zich dat niet ontnemen. Gelijk hebben ze. Togo All Stars zijn inmiddels graag geziene gasten op zomerfestivals, en zullen, als ze wat beter op elkaar ingespeeld zijn weer, best een feestje kunnen bouwen. ‘All Stars’ is echter echt teveel eer. Een afrobeat feestband is het. Als je de echte groove wilt voelen uit dit deel van Afrika is een kaartje voor Peter Solo’s band Vaudou Game veel meer waard. Aan het eind van de avond bleef een beetje het gevoel hangen als wanneer je naar een Chinees-Indisch restaurant bent geweest. Oosters eten, aangepast aan de Nederlandse smaak, bereid door een kok die het ook maar heeft aangeleerd. Dat gezegd hebbende eten hele volksstammen in Nederland elke week met smaak hun portie babi pangang.