Laura Cox is een Franse bluesrockgitariste die haar start had op YouTube met covers, daarna waagde ze zich ook aan eigen materiaal. Inmiddels zijn er twee albums van Cox uitgebracht en nu is er dus ook een derde op komst, ‘Head Above Water’.
Zoals in het intro al vermeld begon Cox dus met het maken van covers op haar YouTube kanaal. Dat deed ze niet onverdienstelijk want inmiddels is dat kanaal de 500.000 volgers gepasseerd. In 2017 kwam haar eerste soloplaat uit met eigen materiaal. ‘Hard Blues Shot’, waarvan de titeltrack haar bekendste nummer is. Twee jaar later was daar opvolger ‘Burning Bright’.
2023 wordt begonnen door een nieuwe plaat. ‘Head Above Water’ mixt her en der ook wat countryrock met de blues rock. Al snel is duidelijk dat de gitaarskills overduidelijk de show wederom stelen. Tijdens eerdere luisterbeurten naar het werk van Cox vond ik de vocalen niet heel overtuigend klinken, de teksten bleven nooit zo hangen, maar het gitaarwerk zorgde er toch voor dat ik bleef luisteren. Zo is dat op dit nieuwe album eigenlijk ook. Met name de solo’s zijn heel prettig voor de oren.
De zang is overal wat te braaf en mist een rauw randje, mist wat pit. ‘So Long’ heeft een leuke mix van heerlijke riff en banjo. De stemvervormer die de ‘’normale’’ vocals ondersteunt op sommige momenten zorgt hier toch voor dat rauwere laagje. ‘One Big Mess’ begint veelbelovend met een doom-achtige riff, al gaat de song al snel in een hogere versnelling verder. Op een moment lijkt het zelfs of ‘Proud Mary’ even voorbijkomt. Een stukje verder op de plaat vinden we ‘Wiser’, dit doet me dan weer wat denken aan Melissa Etheridge. Dat het album vooral ‘’frontheavy’’ is, horen we ook nog op het vierde nummer ‘Set Me Free’ met hele fijne slide gitaar. Ideaal nummer voor later in het jaar als de zon weer wat warmer schijnt. Het nummer met de beste solo van de plaat.
Laura Cox weet me met dit nieuwe ‘Head Above Water’ nog altijd niet volledig te overtuigen. Het gitaarwerk is opnieuw dik in orde en daardoor blijf ik toch luisteren. Voor de bluesliefhebbers zou ik zeker zeggen, mocht je Laura Cox nog niet kennen, geef dit album eens een luisterend oor. De solo’s en riffs zijn er goed genoeg voor. De rest mag wat rauwer, wat spannender. (7/10) (EarMusic)