Met een album release op zak dat bijna net zo vers is als een pas geopende rauwe oester, trakteerde zangeres Pip Millett donderdagavond de Melkweg op flink wat songs van haar debuutalbum dat de titel ‘When Everything is better, I’ll let you know’ meekreeg. De zangeres groeide op Manchester en studeerde daarna Creative Musicianship in London. Uiteindelijk besloot ze om toch maar weer terug te keren naar Manchester. Naar Manny, de stad die bekende bands zoals Joy Division, Oasis, The Smiths en The Stone Roses heeft voortgebracht. Dat er niet alleen maar Indie en gitaarbands uit Manchester komen bewijzen vandaag de dag bijvoorbeeld jazztrompettist Matthew Halsall en vaandeldragers van het Neo Soul genre Children of Zeus, zanger [KSR] en natuurlijk Pip Millett. Pip vermengt op eigen wijze R&B met Singer-Songwriter en Soul. Haar carrière werd in 2017 gelanceerd toen ze de zang verzorgde op de track ‘Goodbye kisses’ van de talentvolle producer Joe Hertz. Daarna volgde een aantal singles en EP’s in 2019, 2020 en 2021. In 2018 verscheen ze ook op het album van, jawel, de Rotterdamse producer Moods die haar strikte voor de funky track ‘Get to know you’. Voor de song ‘Sad Girls’ van haar eigen EP ‘Motion Sick’ uit 2021 nodigde Pip de Eindhovense zangeres Gaidaa uit die in de U.K. hoog aangeschreven staat maar in de Melkweg helaas niet van de partij was. Begin mei verzorgde Pip Millett ook al een concert in de kleinere ‘Upstairs’ zaal van de Melkweg. Om het debuutalbum te promoten werd er deze keer gekozen voor de grote ‘Max’ zaal en die was dan ook bijna uitverkocht.
De avond werd stijlvol ingeleid door de enigszins timide Amsterdamse soulzangeres Latanya Alberto die het voorprogramma verzorgde met een korte soulvolle semi-akoestische set waarin ze onder andere de song Red Flags ten gehore bracht. Gezien haar muzikaliteit zou het voor Latanya totaal geen probleem moeten zijn om binnenkort door te breken in Nederland. Ze verdient zonder meer een groter podium. In het buitenland waar poëtische soulmuziek wel op waarde geschat wordt zal deze ongeslepen diamant dan ook veel beter tot haar recht komen.
Rond half negen nam Pip het stokje zonder introductie over. De zaal werd begroet met een ontwapenende glimlach en ze stortte zich meteen op de eerste tracks waarvan ‘Running’ er één was. Deze track, die afkomstig is van de Motion Sick EP uit 2021, is een beklemmende maar krachtige song waarbij een onheilspellende remake van Family Connections ‘This Time’ uit 1971 de basis vormt. Op deze door ‘Joice’ geproduceerde song geeft ze haar visie over hoe het is om met een donkere huidskleur te leven in een maatschappij die door overwegend blanke mensen gedomineerd wordt. Door het ontbreken van rapper Ghetts, miste het geheel helaas wel wat kracht en diepgang. Van de ‘Lost in June’ EP uit 2020 speelde ze maar liefst vier songs: Heavenly Mother, Like it like that, Ava en Deeper Dark. Op haar Apple Music Home Session kregen we al te horen hoe ze een akoestische set aanpakt en in de Melkweg nam ze zo Deeper Dark onder handen waarbij ze vocaal heel goed overeind bleef. De aangename en soms kwetsbare soulstem van Pip kreeg zo nog meer de ruimte om de boodschap over te brengen en het zorgde tevens voor wat meer dynamiek in de setlist die bestond uit een goede mix van nieuwe en oude songs.
Op het zeer recente album maakten we al kennis met een Pip Millett die de pijn van haar getergde ziel, door ongelukkige relaties en eenzaamheid, vertaalde in songs die ook een zekere mate van persoonlijke groei en hoop kenmerken. Met het sterke ‘My Way’ liet ze in Amsterdam horen wat ze daar precies mee bedoelde. Opvallend waren de vette basslines die op veel tracks de toon zetten. De baspartijen die bij songs als ‘Walk Away’ en ‘Downright’ lyrisch werden ingezet gingen dan ook dieper dan een gesmolten kernreactor. Bij Downright leverde dat halverwege het nummer een luid applaus op. De band speelde jammer genoeg een beetje op de automatische piloot. Er werd weinig gesoleerd en doordat de nummers vrij kort gespeeld werden was er weinig ruimte voor improvisatie. Na het rustige ‘Only Love’ volgde het ondeugende ‘Slow’ waardoor er weer wat meer energie loskwam in de zaal. Daarna sloot ze de avond heel toepasselijk af met haar debuutsingle ‘Make me cry’ uit 2018 waarbij de openingstekst “Fuck you and your lies and your last goodbyes” luidkeels meegezongen werd door honderden jonge vrouwen in de zaal. Met een uur op de klok was het concert aan de korte kant maar wellicht wilde ze haar stem nog een beetje sparen want dit was pas de start van haar Europese tour.
Pip heeft een prachtig timbre maar is zeker geen powerhouse end at is op zich niet erg. Ze geeft haar ziel bloot in haar teksten en ze heeft het lef om dat op een podium met iedereen te delen. Ontwapenend, kwetsbaar en puur. En dat alles met een diepe groove en een gulle glimlach.
De komende dagen is ze nog te zien in een uitverkochte in show in Bird Rotterdam en in Nijmegen.
Foto’s (c) Perrin Oubrie