Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt er voor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we iedere zondag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Quist – Breathing Space
In 2014 speelde de Deense gitarist Quist samen met onder anderen Nile Rodgers, Mark Knopfler, Flea en Marcus Miller op Bryan Ferry’s ‘Avonmore’, alvorens hij als lid van de band van de oude Roxy Music-frontman de wereld over tourde. In de Covid-19 rustperiode nam de in Los Angeles woonachtige gitarist de tijd om eindelijk een eigen solo-album op te nemen. ‘Breathing Space’ is een verzameling sferische gitaarintermezzo’s geworden, waarvan ‘Pulse’ het meest tot de verbeelding spreekt. Het ritme van de regen vermengd met een gitaarspel dat hier en daar aan de legendarische Ernest Ranglin doet denken. In totaal echter zijn de nummers op het album gewoon kort en vaak lijken ze een snippet uit een groter geheel. Alleen dan zonder groter geheel. Productietechnisch niet slecht en ook muzikaal sterk. Alleen blijft de vraag waar we naar luisteren, want al met al lijkt ‘Breathing Space’ toch te veel op een verzameling onaffe nummers. (Norman van den Wildenberg) (6/10) (Sonder House)
Marcus King – Young Blood
Qua leeftijd hoort Marcus King nog bij het jonge bloed in de muziekindustrie. Als we echter gaan kijken naar het palmares van de beste man is het allesbehalve een jonkie in de muziek. Met pas 26 jaar op de teller heeft hij al flink naam gemaakt en al wat platen gemaakt met de Marcus King Band en nu zijn tweede soloalbum ‘Young Blood’. In tegenstelling tot voorganger ‘El Dorado’ is deze nieuwe plaat weer wat steviger, meer gitaar. De soul elementen van de voorganger is nog wel te vinden, al is die een stuk minder prominent. Dit album geeft vooral hele fijne riffs, pakkende Southern rock. Aanrader voor de fans van de man die wederom niet teleurstelt. (Rik Moors) (8/10) (Republic Records)
Fenella – The Metallic Index
Fenella, het Britse ambient pop project van songschrijfster Jane Weaver brengt met hun tweede album ‘The Metallic Index’ een wel heel bijzonder album uit. Er staan namelijk geen echte songs op. Naar eigen zeggen is het een conceptalbum over het leven van een verpleegster. Meer info is onbekend. Het album is ambient dreampop. Synthesisers, soundscapes, meestal breed uitwaaierend en cinematografisch, maar soms ook meer ritmisch, echter nooit dansbaar. ‘Telekinetoscopes’ is een voorbeeld uit die categorie. Het titelnummers is het mooiste stuk op het album, erg filmisch en sfeervol. ‘The Metallic Index’ had best met een bijsluiter kunnen komen. Het is geen album dat je moet gaan luisteren als je even net lekker in je vel zit, want vrolijk wordt je er niet van. (Jan Vranken) (7/10) (Fire Records)
Laura Jean – Amateurs
De Australische singer songwriter Laura Jean bracht vorige week het album ‘Amateurs’ uit. Het album heeft een heerlijk lelijke cover van een amateuristisch geschilderd portret van de zangeres. Op het album onderzoekt Laura Jean zogezegd waarom sommige artiesten het maken en anderen gedoemd zijn tot een bestaan als amateurs die de een onvoldoende halen qua artistiek niveau. Gedurfd om dat als onderwerp te nemen als jezelf nauwelijks die categorie ontgroeid bent. Het album telt 10 vrij stevige nummers die lekker in het gehoor liggen, maar inderdaad nergens het niveau van degene die de cover heeft geschilderd overstijgend. Ik kies als favoriet ‘Too much to do’, waar nog iets van speelsheid en vrijheid in zit. De rest is gewoon niet zo bijzonder. (Jan Vranken) (6/10) (Chapter Music)
Flemming – Flemming
Flemming heet de nieuwste Nederlandstalige sensatie. Zijn debuutsingle ‘Amsterdam’ behaalde binnen drie weken goud, al is daar tegenwoordig niet meer zo heel veel voor nodig. Nu is er dan het titelloze debuutalbum. Elf liedjes, allemaal van dezelfde signatuur. De nieuwe nederlandse popmuziek gaat strak op een obligate makkelijke vierkwartsmaat. Een akoestische protools gitaar ligt voorin de mix. Zingen altijd met kopstem. Het klinkt allemaal even lekker. Flemming heeft de frisse uitstraling die nodig is om Ahoy vol te krijgen. Retecommercieel maar artistiek niet interessant. Onvoorstelbaar dat hij twee jaar heeft geschreven hieraan. ‘Zij wil mij‘ is het leukst. Schattig, meer niet. (Jan Vranken) (6/10) (8Ball Music)
Kendji Girac – L’école De La Vie
Kendji Girac won in 2014 met vlag en wimpel de Franse ‘The Voice’. Sindsdien bouwt hij gestaag aan zijn muzikale carrière. In 2017 verbaasde hij vriend en vijand met zijn versie van ‘L’envie’ op het herdenkingsalbum voor Johnny Hallyday ‘En a tous quelque chose de Johnny’. L’ecole de la Vie’ is zijn nieuwste album. Elf mooie popnummers, Drie nummers zijn duo’s. ‘Encore’ met Florent Pagny, waarschijnlijk een van de allerbeste zangers aller tijden is van een vertrouwde schoonheid. Niets nieuws maar wel heel erg goed gedaan. Dat geldt voor het hele album. Een must voor liefhebbers van Franse popmuziek. Met dit album komen er nog wel een hele hoop bij de vijf miljoen die hij al verkocht heeft in de francophonie. (Jan Vranken) (8/10) (Island Def Jam/Universal Music)
Ruben Hoeke Band- Reloaded
Gitarist Ruben Hoeke staat al zo’n 30 jaar op de planken. ‘Reloaded’ is het zevende RHB album, waar maar liefst 14 tracks op staan. Er zijn hele ingetogen nummers (zoals ‘My baby Knows’ en het instrumentale ‘B & D’), maar er zijn ook opzwepende en rockende nummers. De geluidskwaliteit is goed, hierdoor komt het gevarieerde gitaarspel van Ruben goed tot uiting. Er zijn vaak meerdere laagjes (akoestisch) gitaarspel, doch het is nergens te veel op de voorgrond. Ook de ritmesectie is ruimschoots te horen. De nummers zijn goed opgebouwd. Dat geldt met name voor ‘Ramblin’. ‘Ramblin’ heeft originele veranderingen in het ritme. Ook het aangenaam lange ‘Oblivion’ heeft een boeiende structuur. Een aantal wendingen zijn fantastisch, de combinatie van klanken is bijzonder. Op ‘Reloaded’ is duidelijk te horen hoe veelzijdig Ruben Hoeke is. Het album komt 25 november uit, je kunt nog een pre-order plaatsen. (Esther Kessel-Tamerus) (8/10) (Munich/V2)
