Voor het eerst sinds 2010 speelde Pavement eindelijk weer in Nederland. Tijdens hun reünie-tour destijds speelden zij in Paradiso. Dit keer speelden zij in het Koninklijk Theater Carré te Amsterdam. Met de deuren eenmaal geopend stroomden de Pavement fans de zaal binnen. Al gauw zag je dat niet alleen de loges en balkons stoelen hadden, maar dat ook de golden circle vol met stoelen stond. Een vreemde gewaarwording voor de gemiddelde Pavement-fan, maar in Carré een logische opstelling.
Dat Pavement speelde in het Carré is een vreemd idee. We kennen de band als een bescheiden groep jongens – ondertussen mannen – die vooral dol zijn op de muziek die ze spelen en ondanks hun grote naam niet zo van de commerciële poespas zijn. En toch zaten we hier, gezeteld in een groots theater, welk ruim 1800 man kan bevatten. De sfeer van het Carré schepte hoge verwachtingen op van het optreden. Met ongeveer de helft van de zaal gevuld begon de support act: Katy J Pearson.
Katy J Pearson
Katy J Pearson en haar band verspilden geen tijd met een introductie en begon gelijk met spelen. De muziek sloot goed aan bij de band voor wie menkwam, en dat viel te merken aan hoe de zaal reageerde op de muziek. Er werd attent geluisterd en weinig door de muziek heen gepraat. Katy J Pearson wist de klassieke 90’s indie sound te omvangen in een nieuw jasje. We kwamen erachter hoe het was dat geluid in Carré te horen: de akoestiek van de theaterzaal werkte bijzonder goed – welk wat beloofde voor als Pavement er zou gaan staan. Het viel op dat Katy weinig contact zocht met de zaal: de band trad op, en het publiek keek en luisterde. Wat dat betreft was de theater-setting perfect voor het voorprogramma.
Pavement
Met Pavement eenmaal op het podium, groette Stephen Malkmus kort met een “Wassup yo”. De zaal was vol. De band begon direct met een knallende ‘Silent Kid’, gevolgd door ‘Stereo’. Het was toen al dat het zittende publiek ging staan om mee te kunnen dansen. Over de akoestiek was eerder de juiste assumptie gemaakt: Pavement klinkt geweldig in de theaterzaal. Als liefhebber zal je je favoriete Pavement nummers nooit zo goed horen als dat dat live heeftgeklonken in Carré. Het was luid, knallend en zuiver. Met uitzondering van de microfoon van Stephen zelf, welk enigszins zacht leek te staan.
Niet alleen was de muziek knallend: het publiek was ook luid, duidelijk enthousiast om eindelijk (weer) een Pavement concert bij te wonen. Er was constant sprake van gejuich, gezang en gefluit. In de formele setting van de theaterzaal werd er al gauw een informele sfeer bereikt door zowel het publiek als de band. De mannen zagen er namelijk lekker uit als zichzelf: ‘slanted en enchanted’, om het maar zo te noemen. Het optreden kwam heel lokaal en grungy over – precies zoals men zou willen.
Enorme discografie
Pavement heeft een flinke discografie om nummers uit te kiezen – zij hebben ervoor gekozen om van alles en nog wat te spelen, zodat er voor ieder iets bij zat. Helaas is de kanttekening hiervan dat iedereen ook wel eens iets hoorde wat zij minder goed, of niet kende. Dit mocht de pret niet drukken, het publiek was overduidelijk enorm dankbaar om de band live te mogen aanschouwen. Er kwamen overigens genoeg hitjes langs: ‘Cut Your Hair’, ‘Harness Your Hopes’ en ‘Shady Lane’, om er een enkeling te noemen.
Alle ingrediënten waren er om het een memorabele en energieke avond te maken. De enige rem voor alle partijen van dien, waren de eindeloze zetels in de zaal. Dankzij de theaterzaal waren er geen moshpits en was er weinig publieke interactie. Desondanks hebben ze er gezamenlijk een zeer geslaagde avond van gemaakt. Stephen heeft ons meerdere malen bedankt in het Nederlands, en de band heeft maar liefst 2 uur gespeeld, waaronder een encore bestaande uit vijf nummers. Conclusie: in welke setting dan ook is een show van Pavement iets wat de liefhebber niet wil missen.
Foto’s (c) Armelle van Helden
